zaman tüneli

bir ölçü birimi

simone cosimelli'nin ''jeopolitik tehlike'' başlıklı makalesinden alıntılar...

anlaşmak değildir; nedensiz de sevilir.

workbudy olma yolunda atılan ilk adımdır.

izlerken libido yükselten bir programdı. güzeldi be.

rahmetli metin uca sunamayacak olduğu için ekranlara dönmesini arzu etmem. zaten türk tv'leri veya dijital mecralar bu kaliteyi hak etmiyor.

bugün bitirdiğim bir diğer film. çok uzun bir yazı yazmak isterdim ama hiç uğraşmak istemiyorum şu anda.

genel konusu insanın kendi hayaline, kendi boşluğuna ve kendi yıkımına bağımlı olmasını görüyoruz filmde. bağımlılığı sadece maddeden ibaret göstermiyor; insanın kendini kandırma kapasitesinin ne kadar tehlikeli olabileceğini hatırlatıyor. ortada bir çöküş de söz konusu tabii. bu yüzden filmin orijinal isminde ki "dream" hem rüya hem de hayal manasına geliyor.
clint mansell’in lux aeterna’sı, her sahneyi fiziksel olarak hissettiriyor; önce yavaş yavaş sonrasında birden yükselişe geçiyor. karakterlerin ruh halleriyle uyum içerisinde akıp gidiyor parça.

filmin en dokunaklı kısmı son sahneydi benim için. tek kolunu kaybetmiş hasta yatağında harry, akıl hastanesinde olan sara, hapishanedeki yatağında tyrone ve evinde ki koltuğun üzerinde marion'nun ağlaması. hepsinin aynı pozisyonda; umutlarının, hayallerinin hızlı bir çöküş portresini görüyoruz.

iyi ki uzun yazmayacağım dedim. neyse genel anlamda inanılmaz derecede etkileyici bir film. ben çok beğendim, hiç sıkılmadan izleyebilerim. mutlaka herkesin de izlemesi gerektiğini düşünüyorum.

mabel'in, kuşu haneye salması ile değil sanatıyla gündem olduğu, old but gold zamanlarına ait müthiş şarkı.
bir diğeri de filler ve çimen'dir.

kalmadı
konu komşuya verdim hep
kullanmadığım şeyi evde tutmam

3 kuşak cehepeli
yogacı kız
gel sırtımda zeybek oyna
sesim çıakrsa namerdim

zeytinyağlı yeşil zeytin, köpoğlu bir de humus olursa hiç de hayır demem

sahada özgüven farkı çok net hissedildi. galatasaray'ın uzun yıllardır birlikte oynama alışkanlığı ve oyun ezberi rolantide oynasa bile fark ediyor. bizimkiler aman yenilmeyelim psikolojisinden bir türlü çıkamıyorlar.

bir realite. yıllarca, daha doğrusu akp iktidarı boyunca bize bu insanlar kötü insanlar olarak anlatıldı. ne kadar zalim olduklarını, milletimizi aşağıladıklarını dinledik durduk. fakat, hakikat öyle değil dostlar.

şimdi türkan saylan mesela, cüzzam ile yıllarca mücadele etmiş bir insan. yetmemiş kız çocukları okusun diye uğraşmış, fetö tehlikesine yıllar önce değinmiş bir cumhuriyet münevveri.
işte bu kadın, iktidardaki zihniyete göre beyaz türk oluyor mesela.

devam edelim, benim de çok hoşlanmadığım, yakın zamanda kaybettiğimiz asırlık çınar muazzez ilmiye çığ hoca. cumhuriyet tarihinin yetiştirdiği en değerli sümerolog kendisi. muhafazakar cenaha göre o da aşağılık bir beyaz türk mesela.

bir başka ve güncel örnek ise celal şengör. kendisi bu ülkenin yetiştirdiği en değerli bilim insanlarından biri. bakın dünya çapında yaptığı çalışmalarla tanınan bir insandan bahsediyorum. ama o da hem ateist, militarist ve bir beyaz türk.

örnekler çoğaltılabilir. bunlar benim bir çırpıda aklıma gelenler. bu insanların ortak noktası, cumhuriyetin batı'ya açılan kapıları olmaları. yani uygarlığa açılan kapı bu insanlar.

son örnek ise lisan bilen 'monşer' diplomatlarımız. bakın, bu insanlar dil bildikleri için ülkenin çıkarlarını daha rahat savunabiliyor, ülkemizin tezlerini muhataplarına büyük bir özgüvenle aktarabiliyorlardı. onlar gittiğinden beri hariciyemizin hali de ortada.

özetle, beyaz türkler bu ülkenin çağdaş aynı zamanda uygar dünyaya açılan kapıları idi. bugün ise bir kısmı maalesef yurtdışında kalanlarda köşesine çekilmiş vaziyette.

olmasaydı sonumuz böyle...

bir parantezde duran'ın golüne açmak lazım. çekiyorlar, itiyorlar o mesafeden o açıdan o kafa vuruşu muazzam iş. acayip bir goldü.

maçın kırılma anı levent oldu, ayağına sağlık kardeşim.

çok geniş bir kelime bence. kişiden kişiye duyduğun his olarak değişkenlik gösterir.
karşı cinsten hoşlandiğın birisine verdigin sevgi çok farklı ,en yakın arkadaşına gösterdiğin sevgin çok farklı ,aileye gösterilen sevgi çok farklı çocuğun varsa çok farklıdır diye düşünüyorum .. gibi gibi örneklendirilebilir

hiç yaşamadım ama hoş bir şey olmadığını düşünüyorum.
ilk zamanlar (tabi eğer karşılıklıysa )canım cicimken her şey çok güzel çok iyi asıl olay kavgalı iken veya ayrılma durumuna geldiğinde, çok sevdiğin işin bile olsa, bir süre o iş zehir gibi gelir diye düşünüyorum.
o yüzden böyle durumlara düşmemek için iş arkadaşına aşık olmaya hiç gerek yok. naçizane tavsiyemdir