elentari yazar profili

(bkz: don't feed the troll)

#132740
eskiden çok çok eskiden böyle bir tanım yazmışım. bu tanımdan yaklaşık 6 ay sonra anladım ki üzülünce ağlamıyormuşum ve daha önce üzülmek dediğim şey üzülmenin yanından bile geçmiyormuş.
öyle üzüldüm ki karnımdaki sürekli büyüyen acı yüzünden ellerimi montumun cebine sokup iki büklüm kalakaldım.
ağlayamadım, bağıramadım, uyuyamadım.

yeni evimde uyanmış olmak.
işe gidebilmek için kolilerin üzerinden atlayarak geçmek zorunda kalmış olsam da.

sataşma tanımı şikayet ettim. yeter bence

yahu bırakın isteyen istediğini içsin gözünüzü seveyim.

sabah kahvaltıda moka pot ile yaptığım espressoyu içerken keyif alıyorum.
herhangi bir zincir kahvecide arkadaşlarımla oturup mocha içerken de keyif alıyorum.
arkadaşımın suyun sıcaklığını, gramajını ölçüp adeta uranyum zenginleştiriyorcasına detaylı ve ölçülü yaptığı kahveyi içerken de keyif alıyorum.
evimdeki filtre kahve makinasınada kendi çekirdeğimi öğütüp göz kararı yaptığım kahveyi içerken de keyif alıyorum.
yolda çok uykum gelmişken benzinlikte durup aldığım nescafe express'i de keyif alarak içiyorum.
annemin balkonunda 15 yıllık kahve makinası ile yapılmış türk kahvesini içerken de keyif alıyorum.
kampa gittiğimde iki dakikada yaptığım granül kahveyi içerken de keyif alıyorum.
bir arkadaşımın evine gittiğimde sohbet ederken yaptığı granül kahveden de keyif alıyorum.

önemli olan bu değil mi?
kendinizi saçma sapan kalıplara sokup, granül kahve hayatta içmem, filtre kahve içen insan şöyledir ay v60 yoksa hayatta içemem diyerek, 2 liralık dandik nescafeyi güzel bir manzaraya karşı oturup içmenin keyfini kendi kendine elinden almaya ne gerek var? eşinle yeni evinde her yerde koliler varken, yorgunlukla karton bardağa su ısıtıcısı ile yaptığın 2si 1 aradayı içmenin keyfini yaşamayı neden reddediyorsunuz.

zaten denizde çoktan dubalara kadar yüzüp gelmiş olduğumdan boşa giden taktiklerdir.
soğuk deniz severiz. gençleştirir.

pılımı pırtımı toplayıp yerleştiğim şehirdir.
annemin evini bile taşıdım gelirken öyle kalasım var.
neyse efenim güzel şehirdir, zamanında babam yaşadığı için her yeri anılarımız ile doludur.

güzel şehirdir insanlar rahattır.
kimse kimseye boştan yere karışmaz. içen istediği gibi içer, kapalı olana kimse kalk buradan git demez.

keyifli bir çok aktivite vardır, çoğu şehirdeki gibi insanları avm'lere hapsetmez. iki bira parasına bilet alıp akşam pasaport iskelesinin karşısında heykel kursuna gidebilirisiniz. bir çok halk plajı ve ücretsiz koya otobüs dolmuş bulabilirsiniz. olmadı iki bira alıp sahilde oturabilirsiniz.

nispeten daha ucuzdur *

ancak bazı sıkıntıları yok denemez.

şehir komple küçücük olduğundan ev bulamazsınız, özellikle depremden sonra herkes altı kayalık zeminde olan bornova atatürk mahallesi evka 4 falan taraflarına rağbet gösterdiğinden buralarda kiralar uçmuştur.

evler genelde normalden miniktir. izmirde bu minimal yaşıyoruz diye çevirilebilir ancak başka şehirden taşındıysanız hiçbir eşyanız sığmayacaktır. bu normalden minik evlerin bir çoğu eskidir. içleri de çok yapılı değildir.

insanların bazılarında hala 4,5 milyon kişilik bir köy burası tavrı vardır. deniz manzaralı apartmanınızın, über modern görünümlü insanları cumartesi sabahı kalkıp halı çırpmaya karar verebilir.

trafiği sinir bozucudur. saatlerce yol tıkanır, bir anda açılır ve yolu tıkayan şeyin ne olduğunu anlayamazsınız bile. yazın cuma akşamları çeşme yoluna yakın tüm yollar kilittir.

yine de yaşanılası şehirdir. ama artık yeter gelmeyin. araba kullanamayanlarınız hiç gelmesin, trafikte ömrüm bitti. *

26 yıl ankara'da yaşamış biri olarak ankara diyemeyeceğim şehirdir.
izmirde yaşayan biri olarak izmir de diyemem.
istanbul hiç diyemem.

düşününce en mantıklısı amasya gibi.
aslında izmir derdim ama 4-5 yıl öncesine göre çok çok artan trafik nedeniyle artık diyemiyoruz.

yakın zamanda başladığım işimde, tecrübeli olan arkadaşın izne çıkması üzerine daha önce hiç karşılaşmadığım problemlerin ve sıkıntıların şimdi gerçekleşmesi, tüm istisnaların bu zaman dilimine denk gelmesi sureti ile başıma gelen olaydır efenim.

türk kızlarının nereye gittiğine bağlı olarak destek verebileceğim kampanyadır.
her geçen gün daha çok suriyeli afgan ve ne olduğu belirli olmayan insanların gelmesi ile bir ortadoğu çöplüğüne dönmüş olan, zaten içerisinde yaşayan insanların bir çoğu tarafından istenmediğim ve değer görmediğim ülkemde, gideceğim yerde çok daha mutlu olabileceğimi düşünüyorum.

rus kızları ile sizlere mutluluklar beyler, hoçça ğalın ğidiyom ben

(bkz: oh be) demek.

ilişki uzak mesafeye döndükten sonra bana bir rahatlama geldi. ama anlatamam telefonlarına falan cevap veresim gelmiyor, allahım nolur geri gelmesin modundayım.
sonra anladım ki aslında beni çok darlamış.

işin daha garip kısmı ben ayrılmayı düşünüyorum bundan cümlesini kurar kurmaz etrafımdaki herkesin oh be demesi
annem döndü senin çok paranı yiyordu zaten iyi oldu dedi.
kız arkadaşlarım çirkindi zaten bir de maldı iyi oldu dedi.
en yakın arkadaşım ben zaten onu hiç sevememiştim iyi ayrıl dedi.
babam bu aralar sende bir ferahlama var dedi *
çocuğun kendi en yakın arkadaşı bile iyi oldu bence sen daha iyilerine layıksın dedi.

kokoreç
şırdan
söğüş
bamya
turşu
pastırma
çemen
keşkek
sulu köfte
ile başlayan ve devamı gelebilecek yiyeceklerdir.

bir ankaralı olarak aklıma melih gökçek'i getiren kelime.
ross geller denmiş, izmirde bir bar denmiş, bilimsel açıklamalar falan yapılmış.
ben başlığı gördüm aha melih gökçek dedim anında.
tüm ankaralılara bu tramvayı neden yaşattın be adam.

lan oğlum bak görüyo musun kocama yazık oldu.
keşke önceden bilseydi yazık adamcağıza, zengin erkek arıyormuşum ya ben!

(bkz: ne diyon lan sen sibop) başlığıdır.

karşıyaka iskeleden bostanlıya doğru ilerleyen yol*

alıngan senin babandır.

(bkz: mikrop)
benimki bana öyle diyordu mesela. gıcık bir insan olduğumdan sanırım.

nadiren servis kullandığımdan, her kullandığımda yaşayacağımdan korktuğum olaydır.
henüz başıma gelmedi aman gelmesin de zaten.

mal gibi uyuduğumu fark ettim, kolunu dirsekten büküp üstüne neden yatar bir insan yahu? kolumu uzatamıyorum katlı kaldı *

bugün sakin zaten, hadi çık sen.