atatürk'ün bu ülkeyi kurtardığı ve biz kemalistlerin kazandığı gerçeği.

bahçemizdeki sardunyalarımızı da alıp ziyaretine geldiğimiz yazar. pazartesi kesin dedik, haberin olsun.
bizi bulamazsan neşeli kalabalığı takip et, tam içinde olacağız.

aldım, nokta.*

bence aşırı sıcak daha kötü. aşırı soğukta en azından donarak ölme ve böylelikle bir tür kurtuluş umudu var.

yalan söyleyip kendi de inanlar. öyle bir entrikalar çevirirler ki kendinizden şüphe etmenize neden olurlar. böyle kadınlardan uzak durun, kendinizden uzak tutun.

chanel'in yaratıcı direktörü karl lagerfeld hayatını kaybedince kedisi choupette 200 milyon dolarlık mirasa ortak olmuştu. “bir kediye aşık olabileceğimi hiç düşünmemiştim" diyen lagerfeld'in büyük aşkı olan choupette, ünlü modacıyla beraber özel jetlerde uçuyor ve binlerce dolarlık elmas kolyeler takıyordu. sevimli kedi sahibi öldükten sonra da lüks hayatına devam ediyor. dünyanın en zengin kedisi ve moda kampanyalarının tanınmış yüzü olan choupette iki bakıcı ve korumayla paris'te yaşamakta.
choupette'in karakteri oldukça kokoş bir hanımefendiyi andırıyor. kendi zevkine özel olarak tasarlanmış beş adet ipad'i var. karl lagerfeld'in 2017 yılında kendi markası tarafından piyasaya sürülen kedili koleksiyonun tamamı choupette'ten ilham alınarak tasarlanmıştı. 2014 yılında karl lagerfeld imzalı choupette adlı bir kitap piyasaya sürülmüş, aynı yıl shu uemura adlı japon kozmetik markası shupette adı altında güzel ürünleri serisi çıkarmıştı. choupette reklam çekimleri ve güzellik ürünleri markasından bugüne dek 4 milyon dolar civarında para kazandı.

ınstagram'da yüzbinlerce kişinin takip ettiği choupette “kendi ayakları üzerinde durabilen özgür bir kız” olarak tanınıyor. lagerfeld'in gözde erkek mankenlerinin de, brad kroenig başta olmak üzere bu güzel kıza çok düşkün olduğu biliniyor.

selmanın aleyküm.

şahane bir (bkz: katatonia) şarkısı.

en azından 10 tanım girmeden ve bu tanımlar incelenmeden yazar alımı yapılmamalıdır.

kendini düşün, kendine önem ver, kendini beğen, kendini sev.. canim anacim her gun duzenli olarak bunlari soyler sagolsun..

o isteğe dur diyebilene çelenk verilmelidir.

lise son sınıftayız artık soru çözmekten bazı arkadaşların feleği şaşsa gerek, almışlar yangın söndürücüyü, acaba nasıldır diye düşünüp sıkmışlar sınıfın bir köşesine. tabi kendini frenlemeyi bilmeyen arkadaşım onla yetinmeyip daha çok sıkmış, ta ki tüm sınıfı karlar ülkesine çevirene kadar. biz de koridordayız, sınıfın önü renk değiştirdi fakat nedenini bilmiyoruz. müdür yardımcısı istihbarattan haber almış gibi, aslında tesadüfen, bulunduğumuz koridora geldi. başta biber gazı atıldı sandı, ne alakaysa, neyse işte heyecanlı heyecanlı hangi sınıftan geldiğini seçmeye çalışırken (önünde iki seçenek vardı), o piti piti yapıp turnayı gözünden vurarak bizim sınıfın kapısını açtı ve müthiş kar manzarasıyla karşılaşması bir oldu. o romantik an kısa sürdü çünkü müdür yardımcımız atletlere fark atacak şekilde müdüre haberi yetiştirmeye gitmişti bile. tabii biz gariban koridordakiler de baya şaşırmıştık. ıslak mendille silebildiğimizi silip yerimize oturunca müdür geldi. haklıya haklıydı da, bir ara kendini fazla kaptırıp ses tonunu değiştirerek gülünecek bir şey söyledi o ciddiyetin arasında (söylediği şey şimdi komik gelmez diye yazmıyorum) neyse işte bendeniz armysuzy de gülmemek için çok çabaladım, eğilip büküldüm fakat hafif ses çıkacak bir biçimde güldüm, bir de en öndeydim. hocamız sinirli olduğundan duymadı sanırım ve tüm şansımı orada kullandım. bu da böyle saçma anılarımdan biriydi.

ağaca tırmanmaya çalışmayın. neden mi

(bkz: bir dakika)
bir platformda çaylakken bile özgürce istediğini yazabilmek ve gariptir ki oraya güvenmek acayip bir hismiş. bozmayın olur mu? düşünsenize, bir saat içinde falan 10'dan fazla giri yazmışım, sevmişim yani burayı...,
onay listesi sürsün biraz, ama yıllarca sürmesin :)

bağırsağın antimezenterik duvarının bir bölümünün fıtık kesesinde olduğu özel fıtık türüne verilen isimdir.

ing. beğenmek hoşlanmak anlamına gelen sözcük.

günümüzde like kavramı sıradan bir eylemden öte, toplumun kendi kendini, kontrollü bir şekilde kısıtlama aracına dönüşmüş durumda.




like'tan bahsedeceksek önce motivasyon üzerine konuşmamız gerek. sanatçının bir eser ortaya koyup insanların beğenisine sunması anlaşılabilir bir durumdur. sıradan insanların sıradan şeyleri ortaya koyup, bunu insanların beğenisine sunmaları ise sorgulanması gereken bir hadisedir.



gerçek hayatta bir arkadaşımızla anılarımızı, fikirlerimizi, hayallerimizi, dertlerimizi paylaşırken iyi yada kötü bir feedback beklemeyiz. siz ona kendinizi o size kendisini anlatır. bu bir bağ kurma sürecidir. internet denen bu ucube yerde ise hemen her platformda, paylaşılan her içeriğin altında bir like ve unlike butonu mevcuttur. içerik üreticiyi motive etmek dışında hiç bir işlevi bulunmayan bu butonların, üreticiyi etkileşime açık hale getirmesi, içinde bulunulan topluluğun motivasyonunuzu yönlendirmesine ve kontrollü dominasyon kurmasına sebep olur.



like ve unlike butonları toplumun size müdahale etmesidir. çoğunluğun hoşuna giderse beğenilirsiniz, çoğunluk hoşnut değilse unlike ile baskılanırsınız. birey plus pointe odaklandığı için like getirecek şeylerle sınırlar kendini, like zone diyebileceğimiz bir beğenilebilirlik alanı vardır. bu alanın dışına çıkınca toplum sizi unlike ile yadırgamaya başlar. buna kickback'te diyebiliriz.



followers yada takipçiler denen şey ise ensenizde beliren rahatsız edici ve güdüleyici kitlesel varlıktır. içinde yaşadığımız gösteri toplumu bizden şov yapmamızı bekler her zaman. populizm warhol'un kehanetini doğru çıkarmak için çabalayan bir endüstri dinine evrildi. herkes bir gün 15 dakikalığına da olsa ünlü olacak bir şekilde. like, benliğin motivasyon cinsinden yakıtıdır. motivasyonu tatmine dönüştüren bu döngüde birey, daima kendini tamamlamaya oynadığını düşler.



her şey like alabilir, yeterki onu biraz süsleyin, bir kalıba sokun. popülizm her şeyi hızlıca değersizleştiren ve anlamsızlaştıran bir akım. like, "bende burdayım" demenin ve kendini göstermenin bir ihtiyaç haline gelmesiyle tarihteki zirvesini görmüş bir eylem.



aklı başında, sağlıklı düşünebilen hiç kimse, kendini insanların beğenisine sunma ihtiyacı duymaz. sanatçının bile buna ihtiyacı yoktur esasen. insanların tepkisine, ancak kendinden emin olmamakla ihtiyaç duyulabilir. kabul görmek ve aidiyet hissetmek adına yapılan girişimler, kendinden şüpheye düşmek demektir.



günümüz toplumunda, internet dünyasında insanlar, kendine bir avatar seçip arkasında bir karakter kurgulayıp, kendini o karakterle özdeşleştirerek bir tür sanal şahsiyet oluşturmaktan çekinmiyor. kişilik inşa etme becerisi, çok yoğun bir emek ve tecrübe ister. bir nick name ve profil fotoğrafı ile her parçası kişinin özünden uzak sadece dikkat çekmeyi amaçlayan, en iyisi benim kafasıyla, bir kukla karakter inşa edilebilir.

like, izlenme, favori, takip vs hepsi modern insanın kendi değerini ölçümlenebilir hale getirmesidir. kitlelerin beğenisine sunarsak kendimizi, alacağımız tek karşılık toplumsal sağ duyunun en laubali hali olur. bazılarının, ötekini kendine dönüştürme arzusunun, çoğu kişininde bir başkasına dönüşme arzusunun temel dinamiği, ne kadar artılandığıyla belirlenir. like yada unlike büyük bir meseledir. bir red yada kabuldür, bir içe alma yada dışarıda bırakmadır.
like ipe sapa gelmez bir dönüşümdür.

çok sevmektir.

dağları deldirmiş, çöllere düşürmüştür anlatılarda.
benimse ilk aklıma gelen edip akbayram'ın şarkısı oldu nedense.

"sevda çok uzaklarda yıldızların da ötesinde
bilmem nasıl yakalarım kuşlar
ya umutlar biterse"

valiz hazırlamak ne kadar zevkliyse bu da o kadar sinir eden işlemdir.

şöyle görünmektedir:

bazen yaparım ve severim de. insanlarla uğraşmayı sevmiyorum.

hafif ve içten bi ağlarım. kendime şefkat gösterip yatarım

üşendim.