tabiki uğraşacak bir hobi edinmektir.
mümkün olduğu kadar yalnız kalmamak lazım.

yazmayı düşündüğünüz basit sayılabilecek bir ifadeyi bile, sizden önce kimlerin hangi kaynakları göstererek kullandığını, yazdığını araştırırken kazandığınız güzel ama zahmetli alışkanlık. bazen kaptırıp gidersiniz, onlarcasının içinde neyi nerede okuduğunuzu hatırlamakta zorlanırsınız.

dilimde şarkıların gündüz gece
deli gibi aşığız fenerbahçe
bu dünyayı yakarız senin için
şampiyonluk gelince

güllaç.

dur müzeyyen gitme kal benimle
zaman çok şeyi eritir...

|müzeyyen

bir jack london öyküsüdür.

aynı isimli öykü kitabında yer alan bu muhteşem öykü beni çok ama çok etkilemiş öykülerden biridir. diğer birkaç tanesini daha önce şu tanımlarda yazmıştım:

open window (kısa film)
korkunç bir gece
sweet potato pie

bu öykünün benim hayatımda yeri çok ayrı. büyük de bir hatırası var.

öyküde insanın doğayla olan savaşı müthiş bir şekilde anlatılıyor. doğa her zaman daha güçlü ve daha acımasız olabilir. çünkü doğa hakkı olanın peşinde. insan açgözlülüğünün neden olduğu tahribatın intikamını alıyor biz insanlardan. insanın ne kadar aciz bir yaratık olduğunu doğa ile savaşa başladığında anlıyoruz.

ben yine de öykünün sonunda bir burukluk hissetmiştim açıkçası. jack london insanın bam teline dokunmayı en iyi bilen yazar.

benim öykü ile ilgili anıma gelince. üniversite sınavında - - - a fire diye bir soru çıkmıştı. ben önce hocamın kesin budur cevap dediği make a fire şıkkını işaretledim. sonra aklıma bu öykü geldi ve dönüp build a fire yaptım. ama orda gizli duran “ to”yu görmediğimi ise sınavdan sonra fark ettim. doğru cevap set a fire olacaktı.

o gün anladım ki ne ingilizce öğretmenime ne jack london’a güvenebilirdim artık. tek gerçek adele idi.

tutunun, görselim geliyor.

bir zülfü livaneli türküsüdür.

tozlu yollarına düştüm de geldim
haramiler kesmiş suyun başını
yolların bacını verdim de geldim
bilmem kim silecek gözüm yaşını

kendime kastım ali dağlara küstüm ali
dar günde dostum ali
kınama hallerimi bağlama dillerimi
açık et yollarım

zalimin elinden kapına geldim
kan gölü içinde bunaldım kaldım
yetiş ya erenler canımdan oldum
bilmem kim saracak yaralarımı

kendime kastım ali dağlara küstüm ali
dar günde dostum ali
kınama hallerimi bağlama dillerimi
açık et yollarım
buradan

birsen tezer yeterince söylemiş, bir daha ben anlatmaya çabalamayayım şehrimi.

bir kimseye dini inancı ve siyasi tercihi sorulmaz.

"paylaşsam nazar değer, paylaşmasam gönül razı değil." diye düşünen, "yaptığı her şeyi instagram'a atmasa ölecek" hastalığına yakalanmış kişilerin yaptığı eylemdir.

kel hasan efendinin kavuğunun bir zamanlarki sahibi olan büyük tiyatrocudur.

sadece tiyatrocu değildir ustamız, aynı zamanda sinema filmlerinde de rol alıp bir yandan da kitaplar yazmaktadır.

birçok kitabını çok beğenmiş olsam da karagöz ile boşverinbeni en sevdiğim kitabıdır.

kendisini iki kez sahnede izleme şerefine ulaştığım tiyatrocu üstadımızı ikinci kez izlemeye gittiğimde yanıma bu kitabı da alıp imzalatma imkanı yakalamak için dua ederek oyunu izledim.

oyun sona erip ayakta alkışlama işi de bitikten sonra ferhan şensoy’un kitaplarını imzalayacağını fark ettim ve hemen sıraya girdim. özgüveni yüksek okurlarından biri olduğumu düşündüğüm için sırada nasıl bir sohbet yapacağımızla ilgili planlar yaparak düşsel alemlere dalmışken sıra bana geldi.

ferhan şensoy bana hitaben konuşup adımı sorunca bir an adım dahil hiçbir şey hatırlamadığımı fark ettim. kısa bir zaman içinde önce anne adım sonra baba adım sonra da kendi adım gelmeye başladı akılma. yazar kitabı imzaladı, bana gülümseyip teşekkür etti, ben de kafamla onaylayıp arkamı döndüm ve uzaklaştım.

böyle kibar ve büyük bir tiyatrocudur kendisi, insanı nutku tutulur karşısında.

maalesef ben degilimdir. ama fenomen olan kişi üslubundan ve yazdığı konulardan direkt olarak tanınır. mesaj kutusu her zaman doludur. zordur ama güzeldir herhalde.

sinirlama getirilmesini desteklemiyorum ama seri begeni yerine, ben de okuyarak begenilmesinden mutlu oluyorum. kendim de okumadan begeni ve favori butonlarina hic basmiyorum.

niye mutsuz olasın ki!
niye ne kadar kaldığını bilmediğin hayatını daha güzel geçirmeyesin ki.

efsanelerden.

müziğin sesini duymayanlar,dans edenleri deli sanıyor.
friedrich nietzsche

kendim yine kendim ve kendim demiştim değil mi?

her geçen sene fikriniz değişmiyor mu sizin? inancı bile değişmiş olabilir kime ne ?
kendini nasıl iyi hissediyorsa öyle yapması gereken ve uygulayan kadındır. durum tam tersi için de geçerlidir. aferindir ona.

bulgaristan'ın plevne ilinde, tuna nehri üzerinde bulunan belene adasındaki toplama kampı.

bulgaristan'da 1960'larda kendini gösteren türk düşmanlığı, 1984-1989 yılları arasında bir katliama dönüşmüş ve 100 bin'den fazla müslüman bulgaristan türkü işkenceler ve kötü koşullar ile yaşamını yitirmiştir. aynı zamanda bu insanlar büyük bir asimilasyona da tabi tutuldular. bu insanların birçoğu iyi yetişmiş, okumuş ve entelektüel insanlardı. bir kısmı bu kamplarda can vermiş, bir kısmı kaçmayı başarmış, bir kısmı ise büyük göç ile yurtları türkiye'ye göç etmek durumunda kalmışlardır.

daha önce başlığının açılmadığına şaşırdığımı da söylemek isterim. mutlaka aramızda ailesinden o zamanları yaşayan insanlar vardır. bu dönemi anlatan "belene" adlı 4 bölümlük mini belgesel-film ayarında bir yapım var. ilk bölümünü aşağıya bırakıyorum.