bu ara en çok kendimden af dilemek için kullandığım deyimdir. etrafımda hiç bulunmaması gereken insanların beni üzmesine izin verdiğim için kendimden özür dilerim.

üst kattakilerin her hafta torunları geliyor. 15 çocuk geliyor eminim. yan taraftakiler zaten ne konuşuyorlarsa hoop bizde. kahvaltıda tava börek yediler bu arada.

hikmet anıl öztekin kitabı.



fesleğen- anış hikmet öztekin

başkent,
anıtkabir,
tbmm,
kızılay,
çankaya,
müzelerin hemen hemen birbirine yakın olması,
simit vb.

piyano sesi bana çok rahatlatıcı geliyor. her daim dinleyebilirim. en sevdiğim piyano kanalından bir parça bırakayım.

bir şiir adına açılmış başlık.

ama başlık altında o şiirin tamamı yok? her şey var, şarkılar, diziler, şairin aile yapısı ama başlığı açılmasına sebep olan şiirin tam hali yok.*

buyrun, şiire ve şaire ayıp olmasın.
----+

gece gece seri beğeni yapmaya üşenmeyen yazar.
beğenen favorileyen elleriniz dert görmesin efenimm.
bu arada söylemeden edemiycem klavyesi eğlenceli yazar. *

cevabı ‘iyiyim’olduğu müddetçe, soru soranın rahatsız olmayacağı ve sorulması zorunlu sayılan sorulardan biridir. sohbet başlangıçlarında, uzun süredir görüşülmeyen kişilerde sohbetin akması için kullanılır ve genelde işe yarar.

beklenen cevap ‘iyiyim’ dir; ‘kötüyüm’derseniz karşınızdaki bu beklenmedik cevap karşısında afallayacak, ne diyeceğini ve sohbete nasıl devam edeceğini bilemeyecektir. bu nedenle her zaman ‘iyiyim’ cevabı iş görür, gereksiz huzursuzluğu önler.

hoş görünmek adına, karşı cenahın teorisini bile onlardan daha çok sahiplenmek.. işte bu maymunluktur.

bakara 30 ve 31. ayetler.
müminun 12. ayet
net- balçık ve insan, öyle yok homo vay sapiens falan demiyor.

doğum günün kutlu olsuun* sevdiklerinle nice güzel ve musmutlu yaşlar dilerim.*

kitabını okurken arada kafasını kaldırıp yanından yöresinden geçen insanlara bakmayı seviyordur. korna çalan arabayı, alışveriş poşetleriyle ellerini doldurmuş bir kadının topuklarının sesini, mağaza vitrininde gördüğü oyuncağı isteyen çocuğun ısrarcı sesini, yüksek sesli sokak satıcılarını, şehir gürültüsünü kitabıyla duymayı seviyordur. biraz erken geldiyse şehrin uyanışını, insanların telaşlı adımlarını, işine ya da okuluna yetişmek için kahvaltı etmeden çıkıp fırınlarda kuyruk oluşturan insanları seyretmeyi seviyordur. vakit geçse şehrin aydınlatmasının ne kadar yanlış olduğunu fark etmeyi, eğlence mekanlarından taşan müziğin yüksek sesini seviyordur. hiç tanımadığı insanların, araçların, kokuların okuduğu kitaba karışmasını seviyordur. bazı kitaplar sessizliği değil kendisine ortak olacak kocaman bir hayatı arar diye düşünüyordur.

nick'inin hakkını veren nadir yazarlardan birisidir. yardımsever iyi niyetli. zor bulunuyor böyle insanlar. kıymetini bilelim.

anladığım kadarıyla yeni bir mahlas ile kendisine yeni bir sözlük sayfası açmak istemiş olan yazar. umarım bu yeni sayfa bu sefer hak ettiği gibi olur.

kaba saba tavır ve konuşmalar.

bebe püskeviti

mazhar,fuat,özkan

gözümün önünde çok şey oluyor ama benim elimden hiçbir şey gelmiyor. çaresizim...

bugün sözlükten uzak durmak iyi bir olaymış demek ki. kimseyi kırmak istemem ve ayrıca birinin sözünü kafaya takıp üzülmek istemem. daha dikkatli olunabilir sanki.

korku, her insanın hayatında yer alan ve kişinin hayatta kalmasına yardımcı olan bir duygudur.

böyle bir duygu nasıl olurda insanı hayatta tutar diye soracak olursanız, ölüm korkusundan tutunda, gece evimizde otururken duyduğumuz herhangi bir tıkırtının vücudumuzda yarattığı etkiler sebebiyle koruma mekanizmamızı ortaya çıkarıp kendimizi güvence altına almak isteğini temel olarak alabiliriz.

peki, bu korku duygusu beynimizde nasıl bir etki yaratıyorda korunma mekanizmamızı ortaya çıkarıyoruz?

gece evde otururken, birden elektriğin gitmesi ve içeriden bir ses duymamız, beynimiz için bir uyarıdır ve bu uyarıyı alan, koku hariç tüm duyulardan uyartı alan talamus'tur. alınan bu uyarı yorumlanması için vücudun iç durumu hakkında bilgi alan, aldıklarını değerlendiren ve yanıt veren duyu korteksine gönderilir. uyarı yorumlandıktan sonra hafızadan sorumlu olan hipokampus'a yollanır. hipokampus ise daha önce benzer olarak yaşanmış anılarla bu yaşanan anı bağlamaya, ortak noktası olup olmadığına bakar. ondan sonra, başta korku olmak üzere duyuların denetiminden sorumlu olan ve empatiye dayalı eylemlerimize yön veren amigdala göreve girer. olabilecek tehlikeleri belirler ve korku anısını saklar. son olarak, duygusal kararları hormonlar salgılayarak yöneten hipotalamus, böbreküstü bezlerini çalıştrarak vücudumuzda adrenalin ve nöradrenalin hormanlarının salgılamasını sağlayıp kalbimizin hızlı atmasını ve böylece savaş ya da kaç mekanizmamızın devreye girmesine sebep olur.

bu süreç beyinde yaşananlardı, fakat vücudumuzun da korku anında uğradığı değişiklikler de mevcut. böbrek üstü bezlerinden salgılanan adrenalin ve nöradrenalin hormanlarının bazı etkilerini şöyle sayabiliriz:

-kalbin atış hızı ve basıncı artar.

-kana glikoz geçmesi sağlanarak kan şekeri artar.

-yağ asitleri serbest bırakılarak enerji verici olarak kullanılır.

-derideki kılcal damarlar daralır, böylece yüzün rengi sararır.

-göz bebekleri daha iyi görebilmek için büyür.

-soluk alıp verme hızlanır.

-sindirim sistemi faaliyetini yavaşlatır.

-kanın pıhtılaşma süresi kısalır.

tabii ki, korkunun serüveni bu kadar değildir. yaşadığımız korku anlarında, beynimiz kendine uzun ya da kısa olmak üzere iki ayrı yol belirler. kısa yol, daha çok işi şansa bırakmamak prensibiyle işler. ve yolculuğu talamus, amigdala ve hipotalamus arasındadır. uzun yol ise korku sürecini uzatıp daha uzun yaşanmasına sebep olur. yani içinde olduğu anın daha önce yaşanıp yaşanmadığını, yaşandıysa nasıl sonuçlara vardığını hesaba katar. onun yolculuğu ise talamus, duyu korteksi, hipokampus arasındadır.

biz insanlar olarak, hayatımızda bu duyguyu ne kadar istemesek de yaşamamızı sağladığı da bir gerçektir. isteyerek korkamayız fakat çoğunlukla istemediğimiz şeylerden korkarız ya da bilmediklerimizden.

insanın beyni ve bedeni de en az tarihi kadar gizem ve muamma içerir ve korku hakkında yapılan araştırmalar bu gizeme ışık tutmaktadır. ve bu tutulan ışık daha da büyüyüp bizim bilmediklerimizi aydınlatacak ve korkularımıza ışık olacaktır. fakat biz insanlar geliştikçe ve ürettikçe, korkularımızı daha fazla tetikleyecek etkenler ortaya çıkarıp içinden çıkılamayacak bir döngüye girebileceğimiz olasılığını da ihtimaller arasına yerleştirmeliyiz.

kaynakça

benim için net "ender" marka çikolata. taş gibiydi. tadı da kötüydü. ucuz diye herkes onu alıyordu sanırım. gittiğimiz her evde onu ikram ederlerdi. mecbur bir tane alırdım. yiyemezdim de. aylar sonra çantamda bulurdum çoğu zaman.