insanların yeterince bunaldığı ülkede, sıkışıp kaldıkları kent yaşamının içinde kendilerine vakit ayırıp, kimseyi rahatsız etmeden şarkılar ve türküler eşliğinde, bi ince zülfiyare dokunarak geçirdikleri hoş vakit neden samimiyetsiz olsun güzel kardeşim. ülkede onca samimiyetsizlik varken bu program veya formatı mı dert oldu. düşünceni beyan edebilirsin ancak saygı çerçevesinde olmalı. bayağı ve basit tabirlerle olmaz. bir an önce yayına başlamasını dilediğimiz programda emeği geçen yazarlara teşekkürler..

covid-19 pozitif hasta sayıları sayesinde zirvedeyiz.

"1 milyon insan içerisinde haftalık vaka sayımız" allahuekber dağlarına tırmanmış durumda. üstelik bizi kıskanan ülkelerin bizi yakalaması da imkansız.

tırmanışın 25 mart, yani akp'nin il, il lebaleb kongreleri vaka sayımızı tırmandırmaya yetmeyince; ankara'da yaptığı büyük kongreden sonra olması ise tamamen tesadüf(!)...

kaynak olan tablo

19 yaşımda tam da "ben kimim? hayatımla ne yapıyorum?" diye sorguladığım bir anda okumuştum bu kitabı. doğru zaman mı desem yanlış zaman mı bilemiyorum fakat beni iyice varoluşsal sancılara sokarak daha fazla düşünmeme sebep olmuştu. bu varoluşsal sancıların sonunda kim olduğumu bulmaya biraz daha yaklaşmış hissetmiştim o zaman için.

insanı kim olduğuyla ilgili sorgulamaya iten kitap.

igneden iplige herseye zam geliyor hic baslik acmiyorsunuz?! gün dogmus akboylara.
edit; bebegim var bedava biniyorum tesekkurler ekrem ımamoglu.

- inandıkları dinin kitabını yani kuran’ı okumak yerine hacı, hoca, sarıklı şarlatanların sözlerine inanmaları en büyük sorunları bence.

- bir de fark ettiğim büyük sorunlardan birisi hadislere, sünnetlere ve rivayetlere sahip çıktıkları kadar ayetlere sahip çıkmamaları. mesela “cuma namazına giderken camiye sağ ayak ile giriniz” tarzı bir hadisi ya da rivayeti ya da sünneti canla başla yaşatmaya devam ederlerken, “kul hakkı yemeyiniz” konulu ayet pek de umurlarında olmuyor çoğunun.

- hoşgörü dini olan islamiyete mensup bireyler olarak çok fazla hoşgörüsüz davranmaları. bencil olmaları.

- ikiyüzlü olmaları konusu kişiye göre değişir fakat bir çok konuda karşı çıktıkları durumları “kendi cemaatlerinden, tarikatlarından biri yapınca” yapan bizdense sorun yok diyerek doğru saymaları büyük sorunlardan biri.

- bir de en büyük sorun var ki o da kula kulluk etmek mevzusu. birilerini çok yüksek ve yüce görmek durumu. bu durum da beraberinde “islamda yeri olmayan” tarikatlari ve cemaatleri getiriyor.

ilgilendiğim cinse ki kendisi erkek olur,* tek bir önerim var;
bir vals etsek her şey tamam...

#21132 15 kasım 2020 gününde her şey bu tanımla başladı, bir merhaba ile.

o günden beri hala yazırik. en büyük aşklar, bazen sadece bir merhaba ile başlar. işte bir tanesi de bu sözlük oldu. ekşi'den saygıdeğer bir yazar tavsiye etti bana burayı. sağolsun valla, çok da iyi yaptı.

sözlükler aleminde gördüğüm en efso başlık olabilir jkljlqjwlkqkwljdlkqwjkljlqkwjlk

yazarların yönetimi trollediği çok olur da, yönetimin yazarları trollediğine ilk defa şahit oldum qwjkdlqwj

küçük bir masa. karşımda anası kılıklı, ellerimizde sigara. arkadan sırasıyla rastgele çalan şarkılar. kafalar sarhoş ama alkolden değil. kafasını yaslamış masaya. düşünüyor, düşünüyoruz, düşünüyorum. uykumuz var ama bu düşüncelerle nasıl uyuruz? bilmiyoruz. sonra bir şarkı başlıyor bir anda.
/"bu akşam çok efkarlıyım
kalbim neden kan ağlıyor bunu bir bilsen sevgilim"/ diyor (bkz: tanju okan)

birbirimize bakıp gülümsüyoruz ve susmaya devam ediyoruz.

hasret

parka rengi olarak da bildiğimiz yeşil ile kahverengi arası gidip gelen renk.

benim bir arkadaşım vapurda sanırım hani eskiden bir şeyler satan işportacılar vardı, onun söylediklerini ezberlemiş zamanında, o geldi aklıma. her bu taklidi yaptığında çok gülerdim. bir de sesini, konuşmasını da taklit ederdi...*

"vatandaş! çakı çakmak, ayna tarak, ustura bıçak, çek sündür don lastiği bi milyoon..."

yazar arkadaş biraz yumuşak çevirisini bulmuş muhtemelen, schopenhauer, insanlardan tiksinirdi. insanlardan, iki ayaklı hayvanlar diye bahsederdi. fakat kendisi, çok zor bir çocukluk sonrası edindiği travmalarından kaynaklı nefretini bir kenara koyarsak, muhteşem bir filozoftu.

" soğuk bir kış sabahı çok sayıda kirpi donmamak için hep birlikte ısınmak üzere bir araya toplanır. ama kısa süre sonra oklarının birbirleri
üzerindeki etkilerini görüp yeniden ayrılırlar. ısınma gereksinimi onları bir kez daha bir araya getirdiğinde okları yine kendilerine engel olur ve iki kötü arasında gidip gelirler, ta ki birbirlerine katlanabilecekleri uygun mesafeyi bulana kadar. bunun gibi, insanların hayatlarının boşluğundan ve tekdüzeliğinden kaynaklanan toplum gereksinimi onları bir araya getirir, ama nahoş ve tiksinti verici özellikleri onları bir kez daha birbirinden ayırır. "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------- arthur schopenhauer

bu meselin sonundaki bağımsız bölümde şöyle der; "fakat iç ısısı yeterince fazla olanlar sıkıntı ve kızgınlık yaratmamak veya hissetmemek için toplumdan kaçacaktır."

mecnun onun damarlarında... neeymiş?

çünkü zamandan alıntıdır,
bilmenin rengi.
tütsülü portakalların kokusunda dururken
saçların,
yönü bendir uzar sadece..
bir deyişle başlar
avuntunda lal kalmış dudaklar bu ezgi' de..
ellerin ıslak,
ellerin terli,
ellerin bir bahçedir dünya gözüne.
bu gözün kirpik aralığına kurdu gece saatleri..
bir söz var ucu uçlu düğümlerime latife,
bir söz var,
cebinde güneşler taşıyan telaşının içinde..
tuvallerce resim yapasım var rengine...kadrim'e..

bir fırtına kuşunu sevmeliydim seveceğime seni;
hiç değilse baharda göğü şenlendirir gelirdi.
bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
(sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)

- sylvia plath, deli kızın aşk şarkısı

oje ve minik parfüm şişeleri. * dolabı açıp kapatırken sağa sola yuvarlanmasını engelliyor. * ha niye oradalar? sıcak onları da etkiliyor be.

doğum günün kutlu olsun çocuk. sevdiklerinle nice mutlu seneler dilerim.*

tadı her zamanki kahvelerden daha tatlı gelen kahvedir.
o temizlik kokusunu burundan alır yerine mis gibi bir koku bırakır. yorgunluğu da götürmesi cabası. ufak bir terapi yöntemidir.

buluşmamak için bahane uydurmak zorunda kalmamak.