zaman tüneli

özgürlüğünün tadını çıkartmaktır.

yanlış bir insan ile birlikte olduysanız, kendisinden ayrılmış olmanın verdiği rahatlık "kurtulma hissidir."

bu his uzun vadeli başka birini hayatınıza almanıza izin vermez, denediğinizde hep şüpheler tıkıştırır zihninize. dolayısıyla, kendiliğinizden yeniden ilişki isteyene kadar, kimseyle olamazsınız. bu kendinizi dinlendirme sürecinizdir aslında. normaldir de.
tadını çıkartın.

kendimiz adına yaşamak için var edildik. kimse gerçekten dostun ve sevgilin değil. bu duyguyu size nadir insan verebilir. onu da bulmak veya seçmek ruhani olgunluk gerektiriyor. dünya insanları sahip olduğu tüm kozlarını ileri sürerek kandırır ve dönüştürür.
herkesin maalesef ilk pazarladığı masumiyeti ve erdemleri oluyor çünkü para + statü nedensizce geçmişten beri çok değerli.

bu yüzden hayatın öğrettiği tek şey " kendisinin kaypak, zemininin ise fazlasıyla kaygan olduğudur."

dini inancınız veya felsefi görüşleriniz değişken olabilir ama şunu söylemekte fayda görüyorum: tanrı'nın kutsal kitapları ve peygamberleri göndermesinin sebebi bu'dur. hayatın kuralını ama en önemlisi açmazlarını öğretmek. bize nereden vurabileceğini detayıyla bildiren bir tanrı'mız var. oyunun kuralını bozmanın yolu basit. -> hiç bir yemine ağız açmamak.

yine de söylüyorum şu an ki hayat bir insan manipülasyonudur. kapitalist çıkarlar sebebiyle, bir çok insan çığırından çıktı.

son iki sezonu gereksiz olan dizi. muhtemelen cio ve özgür çıkınca elleri ve ayakları birbirine dolandı.

salim ve yaşlı veteran ekibini harcamayıp, beşinci sezonu onlara ayırsalardı ve dizi böylelikle final yapsaydı mantıklı bir finish olurdu.

onlar ise gökhanlı cabbarlı uzatmaya gittiler.

herkes aynı değil, bazıları yalnız yaşayamaz bazılarına da yalnızlık iyi gelir. ben kendimle kalmayı seviyorum.

türkiye'de yaşayan, namusuyla ve bileğinin hakkıyla bir yere gelmeye çalışan insandır. şu an bütün hırsızlar zengin, bütün mafyalar baron, tüm dolandırıcılar sosyete oldu.

doğa harikası mı ? deliliğin inatla direniş biçimi mi?
karar vermek adına, çin'in yunnan bölgesinde bulunan yanjin'e bakış atmak gerekiyor. inanılmaz garip bir coğrafi konumda bulunan bu yerleşim yeri, doğanın limitlerini fazlasıyla zorluyor. bu zorlama "dünyanın en dar şehri" olarak bilinmesine sebebiyet vermiş.

iki dağın arasına inşa edilmiş bir yerleşim yeri olan yanjin'i asıl enteresan kılan kısım; dağın arasından geçen geniş bir su yolunun bulunmasıdır. yani yerleşim yeri 2 dağın arasında konumlanmıştır fakat su yolu sebebiyle dağın duvarlarına doğru inşa edilen evler- apartmanlardan oluşmaktadır.

genel portreyi merak ettiniz değil mi? işte yanjin



güncel verilere göre, bölgede nüfus artmaya devam etmektedir. arttıkça, yerleşim yerleri dağlara doğru genişletilmektedir. insanların buradan neden hala taşınmadığını merak ederseniz, cevabı bölgenin geçmişi veriyor. bölge geçmişten beri konumu sebebiyle tüccarların uğrak noktasıymış. bu yüzden terk edilmek yerine, coğrafi aykırılığına rağmen; ayakta kalmış ve hala nüfusuyla ayakta kalmaya da devam ediyor.

kimseyi yargılayıp aynı konuma düşmek istemem fakat arabası olmayanı bir nebze anlarım; neticede hiç kontağı çevirmeseniz bile vergisi, sigortası boku püsürü bitmez. almamak ya da bisiklet/motor/toplu taşıma kullanmak gibi alternatifleri var.

lakin o yaşa gelip hala ev sahibi olmayanları* yadırgarım arkadaş. hele ki kişi bekar ve o yaşa gelip hala aile ile yaşaması belki de en yıkık senaryodur.

i sleep so i can see you and i hate to wait so long.

biz onu değil, o bizi dinleyecek çetin. ben ona oğlumu emanet ettim.

cehennem diğer insanlardır.
-sartre

"ıf you meet a loner, no matter what they tell you, it's not because they enjoy solitude.
ıt's because they have tried to blend into the world before and people continue to disappoint them."
- jodi picoult

sütlü tatlı kategorisi, lezzet olarak benim tatlı ihtiyacımı çok karşılamasa da, oyumu kesinlikle sütlaç, tavuk göğsü veya keşkül'e veririm.

ben daha çok baklava, künefe, katmer, şekerpare insanıyım.. tabi içlerinde künefeyi tek geçerim.

doldu gözlerim, korku endişe

her şey yapılabilinir.
toplumun dayatmalarını ne kadar benimsediğiniz ve kabul ettiğiniz ile alakalıdır. mesela ben etmem. toplumun uygun bulduğu şekilde giyinmek, konuşmak, davranmak ve hayatımı düzenlemek gibi konulara karşı tepkim fazlasıyla nettir. içine doğduğum toplum tarafından şekillendirilmek için bir hayata sahip olmadım. herkes kendi hayatını yönetmekten ve yaşamaktan sorumludur.

bu ruh benim. bu hayat benim.
istediğim yere , her yaşta arabamı sürer - evimi inşa ederim.

evi, arabası, ailesi, arkadaşı olmayan insan olarak devam eder. . bir an düşünürseniz, aslında her şeyin illüzyon olduğunu göreceksiniz. hem sahip olmamak daha iyidir belki. tyler'ın söylediği gibi "the things you own, end up owning you" mesela düşününce, 21 yaşında okulu bırakmış, kanser hastası olduğu için (pardon, olunca) kız arkadaşı tarafından terk edilmiş , umutsuz olmaktan iyidir değil mi? savaşmak güzeldir. cesur, iyi niyetli ruhlara selam olsun.

“duyguların rengi” filmi izlediğimde hem öfkelendiren hem de utandıran etkili bir film.
ayrımcılığın acısını, kadın dayanışmasının ise iyileştirici gücünü çok içten anlatıyor. karakterlerin cesareti insanın içine işliyor ve film bittiğinde duygusu uzun süre kalıyor.

hissi malesef çok da tanıdık geliyor. ırkçılık, ayrımcılık, iyi ve kötü seçimini yapamayan bir grup insanın öfkesi. verilen kayıplar, ödenen bedeller.

2025 yılında wayback machine kullanılmıyor olması çok üzücü. gönderinin gerçek olup olmadığına dair kanıtımız yok maalesef. halbuki wayback machine yedeği olsaydı ak mı kara mı bilirdik... bir sonrakine kısmet...

rektör görevden alınmış, bir kardeş hayatınızı nasıl karartabilirin en iyi örneklerinden biri.

kaynak

islamcılar hem türkiye hem batı'da son dönemde çok fazla şımardılar. britanya ve abd'de beyazları alenen aşağılamaya başladılar. türkiye'de seküler kesimi göstere göstere aşağılamalrı yeni değil tabi. özellikle kentli seküler kadınları...



norbert elias - uygarlık süreci 2



müslümanlar dahil sjw'lerin arsızlığı ve yüzsüzlüğü, yeni orta çağ'ın özelliklerinden. postmodernizmin sonuçlarından...

nepotizmin tüm ülke kurumlarını ele geçirdiği toplumlarda hiçbir görevli kendini halka karşı sorumlu hissetmez. yurttaşlık diye bir şey kalmaz, zaten müslümanlar da böyle şeyleri sevmezler. rüşvet ve yolsuzluk alır başını yürür. semt muhtarları bile ikamet belgesi çıkartabilmek için araya birilerini sokar. basit bir muayene için paranız olması da yetmez, mutlaka tanıdığınız olmalıdır.

krala karşı biat eden derebeyi sadece ona karşı sorumludur. kendi halkına karşı değil.

bağıra çağıra dolu dizgin ciğerlerinin en derininden ve avazın çıktığı kadar. ağlamak. ne güzeldi küçükken ağladıktan sonra uyumak. şimdi ağrı kesiciler var. haplar var.

günahkarların vaftizidir.