1918 - 1946 yılları arasındaki sovyet sosyalist cumhuriyetler birliği'nin silahlı kuvvetleri. rus iç savaşı'nda bolşeviklerin silahlı kuvvetleriydi ve 1922 yılında sovyetler birliği'nin resmi ordusu oldu.rus iç savaşında kazandığı başarılarla beraber ıı.dünya savaşında nazilerin 6. ordusunu tamamen yok etmiş ve savaşın gidişatını tam tersine çevirmişlerdir

troçki'nin, "kızıl ordunun kurucusu" olduğu yönünde ciddi bir spekülasyon bulunmaktadır (troçki 1918 yılında askeri komite başkanlığına atanmış, yapmış olduğu hatalar nedeniyle defalarca uyarılıp eleştirilmiş ve sonunda 1924'te bu görevinden alınmıştır). kızıl ordu ile ilgili yapılan ve türkçeye çevrilmiş olan çeşitli yapıtlarda, kızıl ordunun "troçki" değil, parti tarafından kurulduğu, kuruluşunda ise krlienko ve frunze gibi askerlik sanatında çok daha yetenekli olan isimlerin ön plana çıktığı görülmektedir.

saçım kıvırcık olduğu için sürekli yaptığım bir eylem.çünkü tararsam daha da kötü oluyor.

arabayı ters çevirecek şiddette bir hortum. can kaybı olmaması tek güzel haber.








buradan

her türlü düşük sallamanız gereken insandır. yaşından büyük bir sayı söylerseniz bozulacaktır.

zaten herhangi bir şeyden zevk almak haram...

iki tarafın da eninde sonunda aldatacagi ilişki türü.. eski ilişkiler kalmadı azizim.. ne o güzel mektuplar.. ne sevgi dolu yürekler.. herkes zaman doldurmanın derdinde.. hep bir acele..hep bir heves.. -mış gibi yapmayın..

en iyi filmler değil de en iyi oyunculuk denince aklıma gelen ilk filmdir bu film. ben bir karakterin bu kadar iyi yansıtıldığını sadece bu filmde gördüm. hele bir kilise sahnesi var ki tam bir ustalık eseri.

sürekli z kuşağından şikayet eden, ayrıştırıcı, ötekileştirici kuşak.
sadece bu kuşağın mensupları top, taso vs. oynadığını zanneder. bazıları soba denen şeyin tedavülden kalktığını falan da düşünüyor. dünyadan haberdar olduklarını zanneder fakat bihaber yaşarlar.
nasılmış genelleme yapmak?

edit: az önce öğrendim z kuşağı değilmişim. sallamış bulundum biraz, helal edin.

evet ben hepsini test ettim, birkaçı ile buluştum hatta.
baya sakallı bıyıklı adamlar hepsi. bana susmam için bir miktar para bile verdiler ama; artık dayanamıyorum.
siz değerli sözlükdaşlarımı kandırmaya vicdanım el vermiyor. sonunda birisi durumu fark edip beni bu yükten kurtardı.

sabah ezanı okunmadan hemen önce gelip bi sayfa laf sokacak motivasyonu nereden bulduğunu anlamadığım türk şair, yazar, sosyopat ve psikiyatri servislerinin en sevilen üyesidir.

daha önce yazmıştım. aynı şirkette çalışıyoruz. kendisi her ne kadar muhasebeci dememden hiç hoşlanmasa bile şirketin muhasebecisi. muhasebeciye de muhasebeci haricinde ne demeliyim hâlâ anlamış değilim. babamın bi muhasebecisi var mesela ona muhasebeci abi diyoruz, o kabul ediyor. ancak ilgili yazarımız muhasebeci olduğu halde hiçbir şekilde muhasebeci olduğunu kabul etmiyor ve ara ara odaya girip şöyle diyor. "siz beni kafanıza muhasebeci olarak kodlasanız bile.. neyse x şirketine ödemeyi yaptım."

"tabii siz patron tarafından size emanet edilen şirkete her bakımdan yetersiz gördüğünüz bir muhasebecinin liderlik etmesine şiddetle karşısınız ama buyrun raporlar!"

hakkatan anlam vermek mümkün değil.

bi de bana cüce demiş aralarda. 1.32 olmam cüce olduğum anlamına gelmiyor, bunu anlamadı. gerçi muhasebeci olduğu halde muhasebeci olduğunun farkında olmayan bir muhasebeciye bir kadın için 1.32'nin son derece yeterli olduğunu, türkiye şartlarında orta boy sayılabileceğini anlatamadım. ayrıca şirkete engelli çalıştırma yükümlülüğü nedenli kabul edildiğimin dedikodunu yapacak kadar kötü bir insandır. 35 çalışan olarak şirketten atılması için 35 imza topladık, o maaşa çalışacak muhasebeci bulamayız diyip göndermediler.

yeniden buralara geldiği için çok mutlu oldum. umarım bu mutluluğum uzun sürmez ve cabucak gider buralardan. hoşşa ğal.

once baskiyla elestiriyle fazla korumacilikla ya da hor davranarak kafayi yedirirler. sonra da sagda solda memnuniyetsizliklerini paylasip bu oglan/kiz bizi bitirdi derler. nesilden nesile gecen bir sey. kurbanlarin kurbaniyiz. dededimin dedesinin dedesine kufur ettigimi bilirim. bu donguyu kirmak elinizde.

düşük desibelli sosyal hayat. özellikle de trafikte.

yapmam gereken sorumluluklarım.
hiç derdim yokmuş gibi seçtiğim dersler.
staj, tez ve daha binlercesi.
gelecek kaygısı. yumurtanın kapiya dayanması kısacası.
aylar önce yediğim dost kazığı, aşk meşk işleri.
kafamin içinde dört dönen binbir türlü tilkilikler.
günlük rutin hale gelmiş maratonlaşmış işlerim.
kısacası saat 03:07 'yi gösterirken uyumamamın nedenini açıklamaya gerek yok, anlatmaya gerek yok görüyorsunuz. her şey ortada.
gözünüzü kapatmayın çünkü kapatsanız da onlar her şekilde kendini gösteriyor.

t: kafayı yastığa koymayiversin.akın akın kendini hissettiren olaylar zinciri.

demek ki neymiş? dinciye fırsat vermeyeceksin. biraz güç kazanınca her şeye müdahale ediyor adamlar.

breh breh breh.

ya amacım hate speech yapmak ya da sözlükteki yazarları rahatsız etmek değil, buranın ağası da değilim, ama terk et bu sözlüğü ya deme isteği uyandıran yazar ve başlığı. bu ne yani. its twenty twenty okay.

biz toplum olarak batı ile doğunun arasında kalmışız. batıya kaysak doğu sıkıştırıyor, doğuya kaysak batı sıkıştırıyor. kendi halimize takılmak gibi bir lüksümüz yok. batılılaşalım özgürleşelim dedikçe doğu kültürünü seven tayfa da modernleşmeyi hristiyanlaşmak sanıp çağdaş olmak haramdır diye ortalığı yaygara verip milletin rahatlamasına, dünyadan tat almasını engelliyor. bu toplum da bu olaylardan iki dere bir arada kalmaktan sinirini atamıyor. türk insanın sinirli olması tamamen yanlış siyasettir.

bir tane, bakın bir tane basın yayın sektöründe çalışan kişinin de çıkıp melih bey böyle bir şey yazmışsınız yoksa sizin de mi haberiniz yoktu diye kendisine sormaya cesaret edemeyeceğini bildiğinden, çünkü koca ülkede bir tane gerçek gazeteci ya da muhabir kalmadığından çok haber niteliği taşımamaktadır.

bu insan babaannem ve ben onu tatmin edeceğim diye kendimden çok şey verdim.
bir gün yemeği kendisi yaptı, yemek azıcık tuzlu olmuş ona göre bana dedi ki : "keşke yemeği sen yapsaydın, kendim yaptığım için kızamıyorum. sana kızardım en azından." bu nasıl bir kafa yapısı anlam veremiyorum ya.. gerçekten bu kadar memnuniyetsiz yaşamak çok zor. hem kendini hem de beni çok zora sokuyor.
dün dış kapıyı lavaboda olduğum için geç açtım, beni aramış ama lavaboda olduğum için haliyle duymadım, bugün de annemi arayıp : "kızını arıyorum açmıyor, rahatsız etmeyeyim sizi." demiş.. şok oldum.. ben aradım : "babaanne lavaboda telefonu nasıl açabilirim, daha sonra aradığında da babamla konuşuyordum." dedim bana dediği şey : "fazla konuşma, uzatma hadi bay bay." ay nasıl insanlara karşı sabrediyorum bir bilseniz. ağzımla kuş tutsam yaranamıyorum şaka gibi... ve işimin olduğunu bile bile bunu yapıyor
..

ahmed arif şiiri. cem karaca parçası. cem karaca öyle bir dehşet söyler ki buna şarkı söylemek değil şarkı yaşamak denir.