tepende karabulutlar olsa bile gökyüzünün maviliğinden kuşku duyma.

tarık akan ve oya aydoğan 'ın oynadığı 1987 yapımı film, 80'li yıllardaki dönemin beyoğlu'sunu gözler önüne seriyor. filmin yönetmenliğini şerif gören yapmış.

tarık akan, filmde haydar isminde alışılmışın dışında bir rol sergiliyor. karısıyla evde kavga eden memur haydar'ın kendini beyoğlu sokaklarına atması ve sonrasında gelişen maceralar konu ediniyor. filmde oya aydoğan fahişeyi, erdal özyağcılar ise disko çarli tiplemesiyle dolandırıcı ve pezevenk bir taksiciyi oynuyor. filmde haydar, hayatın hızlı aktığı beyoğlu sokaklarında bir gecede pavyonlar, meyhaneler, ayyaşlar, hayat kadınları, madde bağımlıları, eşcinseller, travestiler, kadın ve uyuşturucu satıcıları, konsomatrisler gibi gerçeklerle karşılaşıyor. tabi şeytana uyup pavyon ve genelev ortamlarına girip aldığı aylığı bir gecede kaptırması da işin acı ve ibretlik tarafı.

tarık akan, bu filmde kendi sesiyle konuşuyor. filmdeki ışık kullanımı dönemin maddi ve teknik imkanları düşünülünce, harbiden de başarılı olmuş. siluet, gölge, neon ışıklar, ev aydınlatmaları, sokaklara yansıyan ışıklar ustalık işi olmuş. beyoğlu'nun karmaşık sokaklarını en ince ayrıntısına kadar hissettiren ve yeraltı sineması olarak isimlendirilecek, zaman yolculuğu yaptıran güzide bir filmdir.

bbc yapımı 5 sezonluk fantastik dizi.2008'de başlayıp 2012'de ekranlara veda etmiştir.

" insan 16 yaşında dünyayı değiştireceğini düşünür.
18 olduğunda düşünceleri sert bir kayaya çarpar. 20 yaşına geldiğinde hiç bir şeyi değiştiremeyeceğini anlar. 25 yaşına geldiğinde ise dünyanın onu değiştirdiğini fark eder ve insan 25 yaşında ölür 75 yaşında gömülür. "


ve değişmeyen tek şey değişimin ta kendisidir .

sinema tarihinin efsane yönetmenidir. lakabı "master of suspence=gerilimin ustasıdır". genelde gerilim, casusluk tarzı filmler çektiği için hakettiği saygıyı görmemiş, görememiş, sinema sanatını pek çok yenilikler getirmesine rağmen hep bir kenarda bırakılmıştır.

gerek çektiği film türü gerekse yönetmenliği ile favori yönetmenlerimdendir. sinema ya kazandırdığı pek çok yeni teknik olup bunların en meşhuru (bkz: vertigo effect) olarak bilinenidir.

enis blayton tarafından yazılmış, serüven serisi: serüven adası, serüven şatosu, serüven vadisi, serüven denizi, serüven dağı, serüven gemisi...
hayatımda okuduğum en efsane hissettiren, küçücük dünyamda hayal peşinde koşmamı sağlayan, kendi maceralarımı yaşamaya heves ettiren kitaplardı. ilk önce bir çırpıda hızlıca okur, sonrasında da benzer bir hayatı hayal ederdim. ikisi de çok keyif verirdi.
türkçeye can, canan, gül, mete diye geçen dört arkadaşın maceralarını içeren romanın adaptasyon olarak çevrildiği ve de içeriğinde çokça cinsiyetçi bir tutum sergilediğini fark etmek ise yetişkinlik zamanımın halleri. çok merak ediyor olmama rağmen kitapları bir kez daha okuma cesaretim yok. hayal kırıklığı yaşamaktan, üzerimdeki tesirini yitirmekten korktuğum için yaklaşık yirmi-yirmi beş yıllık* anıların izinden aklımda kalan heyecan, çok heyecan.

y kuşağının verdiği oylar ile dünyaya geldiğimizden beri başımızda olan hükümetin etkisiyle oluşan gelecek kaygısı ile yaşamaya çalışan bir kuşak olarak özür diliyorum sizden kaliteyi düşürdüğümüz için

sınırsız paylaşmaktır.

diğer pek çok şeye olan nefretin sebebi gibi, feminizm hakkında fikir sahibi olmamak.
bir feminist olarak belirtmeliyim ki ülkemizde kendini feminist olarak tanımlayan bazı akademisyenler bile tam olarak anlayamamıştır bu feminizm akımını.

bu aslinda yaraticinin "adil" oldugunun gostergesidir. simdi kulaga biraz garip kacabilir ama dusunuldugu zaman mantikli olanin bu oldugunu gayet net anlasilir. allah kisilerin yaptigi eylemlerde hangi davayi güttüğünden cok, davasi ugruna sarfettigi cabasina bakar. dusunmeyen, uretmeyen, cahil kalmayi tercih eden, sapkin geleneklerini surdurmeye devam eden bir kitleyi sirf kendine "lafta" inandigi icin koruyup kollamasi adaletsizliktir. boyle bir toplumun bati'ya muhtac olmasi, bati'dan medet ummasi zaten kacinilmaz sonudur. ne demek istedigimi ozetleyen tesadufi denk geldigim bir sözü şuraya ilistireyim;



ha bir de dedigimi destekleyici cok sevdigim bir ayet-i kerime'yi de eklesem;

çok şımarık, mızmız bir çocuksun. biraz da ağlaksın. azıcık uysal ol, istediğin bir şey olmadığı zaman insanların burnundan getirme yavrum. neyse ki büyüdükçe farkına varıyorsun. bu da bir şeydir.

belki o gün doğar kalbim yine küllerinden.

iş ve trafik kazalarındaki darbeler, çığ düşmesi ile kar kitlesinin altıda kalmak crush sendromuna yol açsa da en sık ve yaygın neden deprem sebebiyle göçük altında kalmaktır. vücudun bir kısmı bir yere sıkışır ve kaslar kan gitmediği için ölmeye başladıkça toksik madde salgılar, daha sonra toksinler vücuda yayılır.
crush sendromu ilk olarak 1909 yılındaki messina depremi'nde tanımlanmış, depremden sağ kurtulan kişilerin halsizlik ve ödem gibi belirtiler ile öldükleri izlenmiştir.

günümüz teknolojisi yüzünden kaybolmuş arkadaşlık çeşididir.
milenaya mektuplar kitabını okurken bol bol düşünmüştüm bu konu hakkında. ne kadar zor ne kadar ilginç diyordum kendi kendime.
bir mektup yazıp cevabını günlerce beklemek ne kadar garip. sanırım eskiden sevgi daha değerliydi daha önemliydi.

canım istemez atışmak
çok iş var yapacak
ben burda yazarsam
bütün gün kim yatacak.

romain rolland'ın en önemli eseridir. üç veya dört cilt olarak basılmış 10 kitaptan oluşur. ilk üç kitap (ilk cilt), ağırlıklı olarak beethoven'ın yaşamı ve karakterinden esinlenerek yazılmıştır ancak jean christophe aynı zamanda pek çok bestecinin özelliklerini de göstermektedir. kitabın fransızcadan çevirisini yapan (oldukça başarılı bir çeviri olduğunu söylemek gerek) adnan cemgil'in önsözünde bu durum, "beethoven'ın biyografisi, jean christophe'un önsözü olmuştur. yalnız romain rolland, bir müzik dehası olarak portresini çizdiği christophe'un kişiliğinde beethoven'ın özelliklerini canlandırmakla yetinmiş değildir. müzik tarihinin bütün kişileri bir araya getirilmiş ve roman bu bütünden kök almıştır." şeklinde açıklanmaktadır.

romain rolland, jean christophe'u 1900'lerin ilk çeyreğinde yazmış olmasına rağmen çocuğun dünyasını çağının çok ötesinde aktarmış.

2121 in çok da umrunda olmayan gerçektir.

cipe binen mütesettire hanım
konforlu mu cipinizin sürüşü?
bir lahzada kaynadı kanım
görünce yüzünüzdeki gülüşü

cipe binen mütesettire hanım
biter mi cipinizin mazotu?
biterse sizi ben bırakırım
paylaşırız aynı oksijeni, azotu

cipe binen mütesettire hanım
salacak’ta bir çay içsek olur mu?
size ödetmem, ben ısmarlarım
zedeletmem böylece gururumu

cipe binen mütesettire hanım
közde türk kahvesi içelim mi?
size şanlı ecdadımızı anlatırım
anarız birlikte sultan hamid’i

cipe binen mütesettire hanım
bırakıp gideceksin değil mi?
ürkütecek seni beynamazlığım
bırakacaksın bir gün ellerimi

cipe binen mütesettire hanım
bil ki .... seni unutmayacak
bir cuma vakti kılınacak namazım
ve fatiha’lar ruhumu doyurmayacak

sen, göz göre göre, ' bunların alnı secdeye değiyor ' diyerek 20 yıl boyunca aynı kafadan , seni , geçmişini ve geleceğini adeta sömüren oluşumdan yana kullan tercihini ,
günün sonunda elinde yırtık lastik cizlavetle kal sokakta,
diğer tarafta emekliye şunu verecem, işçiye bunu yapacam diye kendini yırtan bir adam var ki bu cumhuriyetin, ülkenin kurucu partisinin lideri bu kişi, onu görme, duyma, adam yerine koyup da bu adam ne diyor, bir dönem de bunu deneyip görelim deme ,
ekranlara çık ' boş atacam ' de.
20 yıldır kanını emen kafaya tahammül edip destekler, tercihini bir dönem bile değiştirecek fikri olgunluğu göstermiyorsan ,
daha beter ol derim sadece sana.