(bkz: bim kıyması)

bir zamanların almanya'sı diyebileceğimiz weimar cumhuriyeti'nde yaşanan hiperenflasyon sonucu paranın çocuk oyuncağı haline geldiği günlerden bir kare...

kasım 1918'de almanya'da cumhuriyet ilan edildi. bir yandan birinci dünya savaşı'nın etkileri, bir yandan
versay antlaşması'na karşı olan tavır, bir yandan da siyon liderlerinin protokolleri adlı yahudi karşıtı yayının etkileri yeterince karışık bir ortam yaratmıştı ülkede. elbette ekonominin de pek parlak durumda olduğu söylenemezdi.

fransa ve ingiltere "borçlarınızı ödeyin" diye bastırdıkça alman hükümeti de sürekli para basmaya başlamıştı. bunun neticesinde kısa süre içerisinde her şeyin fiyatı sürekli olarak birkaç kat katlanıyordu. bir noktadan sonra çocuklar lego yerine para desteleriyle oynamaya, yakacak olarak para kullanılmaya, hatta maliyeti düşük olsun diye kâğıdın tek tarafına para basılmaya başlandı.

durumun geldiği noktada 1 amerikan doları 4,2 trilyon alman mark'ına eşitti. 1923 yılı itibarıyla aylık enflasyon % 29.500'ü bulmuştu. fiyatlar 4 günden daha kısa sürede 2'ye katlanıyordu. işçiler günde 3 kez ödeme alıyordu. dükkân sahipleri tedarik edecek mal bulamıyordu. bu tarihte "rentenmark" denen yeni bir kur piyasaya çıktı ve mark'tan 12 sıfır atıldı. bu durum para biriminin daha istikrarlı hale gelmesini sağladı ve yavaş yavaş bir toparlanma sürecine girildi.

işte adolf hitler'e ortamı hazırlayan da ne yazık ki bu şartlardı. sonrası ile hepimizce malum...


görselin kaynağı

fındıklı kurabiye.

şampanya alamadığım bir doğum günümde, teneke biramı yere vurup delmiştim. bak yine içim burkuldu, boğazım düğümlendi.*

osmanlı döneminde savaşlarda alınan esirlerin beşte birinin alınarak kapıkulu ocağına dahil edilmesi sistemidir.

beni yann tiersen'le tanıştıran film. tanıştıktan sonra yaşamıma dahil oldu müziğiyle ve artık hep orada bir yerde sürekli basar durur piyanosunun tuşlarına.

le moulin

samimi değilseniz konuşacaklarınız iki kelimeyi geçmez.medeni durum,çocuk hatır sorulur sadece.eski sohbetler mazide kalmıştır.

bedava yazarlık eğitimi almak gibi bir şey.. çünkü ancak yazdıkça yazma kabiliyeti gelişiyor, zihin berraklaşıyor, daha net düşünebilir hale geliyorsun.. yazmak, terapi etkisi yapıyor. yazıyorum, iyileşiyorum, çok şükür..

edit: (bkz: ziegarnik etkisi)nden kurtulmaya yardımcı oluyor çünkü yarım kalan, tamamlanmamış olayları yazınca olay zihinde tamamlanmış oluyor, artık eskisi kadar rahatsız etmiyor. mesela kızgın olduğunuz, affedemediğiniz kişileri, olayları vb. yazın, zamanla o duyguların hafiflediğini fark edeceksiniz..

çok kullandığım sözcük. ince düşünmekten kaynaklı sanırım aslında hem doğru hem yanlış.

yanlış kısmı: bu şekilde ince düşünen kişi olan bizleri yoruyor.

doğru kısmı ise, mesajı gören kişi müsaitse zaten kendisi arıyor.

yıl olmuş 2021 bunun mantıklımı mantıksız mı olduğunu anlamadım

hâlâ hayattasın cümlesinin kuş dilinde sana aktarılmasıdır.

"bağnazlar yaratmanın en bilindik yöntemi, öğretmeden inandırmaktır."

voltaire

türkiyeli ifadesi gramer olarak hatalı olsa da bu sorunsal durup dururken ortaya çıkmış bir şey değil. zannedilenin aksine türkiye bir ulus devlet değil etnik devlettir. zaten türk bir ulus adı değil etnisite adıdır. haliyle ülkenin kabaca %15'ini oluşturan kürt etnisitesi için bu durum bir kimlik problemi yarattığından ortaya artılmış bir üst (ulus) kimliktir.

sözde ulus devlet olduğunuzu iddia ettiğiniz bir yerde demonym olarak bir etnik grubun adını herkese verirseniz bu etnik gruptan olmayanların aidiyet duygusunu da zedelemiş olursunuz.

hakiki ulus devletlere örnek olarak britanya, ispanya, iran, çin verilebilir. bu ülkelerde farklı etnisiteler ortak bir ulus kimliğini taşır. örneğin iran'da herkes önce iranlıdır ve bu herkesin benimsediği bir kimliktir. iran'ın önceki adı persia idi ve bu fars etnik grubunun ülkesi algısı yarattığı için tarihe de uyumlu olarak ülkenin adını iran olarak değiştirdiler. öte yandan ulus devlet projesi her zaman başarılı olmaz. örnek; çekoslavakya, yugoslavya.

türkiye'deki bu ulus-devlet inşası ve kimlik problemi nasıl çözülür bilmiyorum, çok girift bir konu fakat ortada bir sorun olduğunu kabul etmek gerekiyor.

ilk aklıma gelen yol gösterici şarkıları; he bu yandan o yana he o yandan bu yane.

evlatlık olduğumu düşünme sebebimdir. babamın burnu maaşallah kemerli mi kemerlidir. he ayrı bir hava katıyor o ayrı konu. annemin burnu da öyle çok düzgün değildir. benimkisi ise olabildiğince düzgün ve normal bir burun. öyle aman aman bir şeyi yok da burun işte be. babaanneme çekmişim galiba. zaten babamın babaannemin oğlu olmama ihtimali; benim babaannemin torunu olmama ihtimalimden daha yüksek. kadının kopyasıyım resmen. (bkz: yörüg gızı)

kanımca genetik ve yazılım üzerine olacak mesleklerdir.

(bkz: potasyum)(kalium)’un simgesi.

o kadar alıştıkki artık bir uzvum gibi oldu, maskesiz eksik hissediyorum