sabahçıyım okula gelmişim serviste
uyukalmışım arkadaşımla gezerken
mis gibi mis gibi kızartma kokuyor
mis gibi mis gibi kızartma kokuyor
oh oh çay da yanında
oh oh çay da yanında
kahvaltı sofrası tamam
ama benim karnım hala aç
eve gitsem de bir güzel kahvaltı yapsam
ding dan don
ahanda ahanda zil çaldı
ahanda ahanda zil çaldı
derse girmem gerek
kızartmayı unutmam gerek
çayı içmemem gerek
gerek gerek
allah allah gereeeeeeek

ooo bir ana.
oo bir neşe kaynağı.
o onu nasıl anlatayım bilemedim.*
ortak özelliğimiz var kendisiyle her ne kadar besleyici olsakta ekşiyiz biz. ee hep tatlı olacak değiliz. salata'dan bir kaşık da ben almaya geldim. yavaş yavaş yazdıklarını tatmaya geldim.

o zaman kendi ilgi alanlarınızla ilgili başlıklar açabilirsiniz diye önerim olabilir.

dokunmadığı an yok ki.
bilhassa doğumgünlerim.

göbek yağları eridiğinde ortaya çıkacağına inanılan, sadece türk erkeklerine özgü göbek kası.

devletin vatandaşına; "vay vergisini emcüklediğim, demek yurtdışına çıkıyosun, ver ordan yolluk niyetine bir yanak bakayım" deme şeklidir.

ahlat ahların ağacı, cezayir cezaların ülkesi ve ve etimoloji eti’lerden kalma bir zaman birimidir.

kupular, kumrular, turnalar ve akbabalar da tüm hayatlarını tek eşli olarak geçiren hayvanlardır.

yaşlanmayan, hayatını eğlenceye adamış, ileride olmak istediğim, rutkay aziz'in hayat verdiği avrupa yakası karakteri. idolümsün bülent abi.

kendinizi nasıl bir insan olarak tanımladığınızı hiç düşündünüz mü? ben kendimi her güzel şeyi mahvedişimle tanımlıyorum. bir şey içimi kıpır kıpır etmeye görsün, onu uzaklaştırmayı nasıl da başarıyorum kendimden. bana sıcak ve samimi yaklaşmayıversin bir insan, hemen suistimal ediveriyorum o içtenliğini. güzel birkaç an yaşayıvereyim bir insan tanesiyle hemen anlamsız sorgulamalarla felfena ediyorum bütün yaşanmışlıkları. mutlu anlara daima kuşkuyla bakıyor, mutsuzluk daima ensemde soğuk bir revolverle beni bekler hissediyorum. anın büyüsünü yok ediyorum böylece. güzellikleri solduruyor, iyi hisleri çürütüyorum.
lafa gelince hep süslemeler hep kafiyeler hep duyulmak istenen albenili sözler. yaşamaya gelince nasıl da tökezliyorum.
güzel anları mahvedişim biraz da benim mahvım işte, kendimi kendi kuyumu kazmakla tanımlıyorum. böylece bütün güzel şeylere rağmen kalbimi uçsuz bir kuyuya çeviriyorum.
“ellerime gökyüzünü doldurup beklesem de kalbim hep kuyu”

gelecekse neden olmasın. bekleriz.

içinde felsefik düşünceler ve bolca bilim barındıran aşk filmi. bende yeri çok ayrıdır, çok severim.

görmediğim kadarıyla hala belirlenmemiş, bana kalsa kesin "gelin kafa dinleyin" olacak slogan. neyse ki bana kalmıyor*. çok güzel öneriler geleceğine inanıyorum, bence seçim kafa halkına bırakılmalı.

"iman iki kısımdır, yarısı sabır yarısı şükürdür." şükür minnettir, kadir kıymet bilmektir. sahip olamadıklarımız için ise sabretmektir. hz. muhammed bir sözünde şöyle buyurur; "kanaat, bitmek tükenmek bilmeyen bir hazinedir." bu bizler için takdir görülene rıza göstermektir. bu konuyu istediğiniz kadar açabilir, üzerinde düşünebilirsiniz.

kitap. karantina boyunca hep kitap.

bir insan acı çekiyorsa yaşıyor demektir.
ama! başkasının acısını hissediyorsa insan olmuş demektir.

britomartis, yunan mitolojisindeki karşılığı artemis olan girit dağ ve avcılık tanrıçasıdır. (peri olduğu da söylenir.) (artemis'in av arkadaşlarından biri olduğu da söylenir.) adının anlamı atlı bakire veya tatlı bakire olarak çevrilir.

zeus'un kızı olduğu da söylenen britomartis girit adasında yaşardı ve zamanın çoğunu avcılık ile geçirirdi. knossos'taki minos medeniyetinin mitolojik kralı minos, avcıya aşık olmuştu. britomartis ise ondan uzak kalmaya çalıştı, kaçtı ve en son çaresizlikten kendini bir yamaçtan denize atmıştı. mucize eseri balıkçıların ağına düşerek hayatta kaldı veya daha sonra soyadına ismini verecek dağdan atladı ve onu tanrıça yapacak artemis tarafından kurtarıldı.

sadece girit'te tanınmayan britomartis, aphaea adıyla da anılırdı. daha sonra kendine, balıkçı ağlarının kızı gibi bir anlama gelen dictynna (veya dictymna) soyadını aldı.

bir başka anlatıya göre britomartis yalnızlığına çok düşkündü ve ebediyen bakire kalmaya yemin etmişti. farklı yerlere uğrayarak geldiği girit'te yine minos tarafından kovalandı ve kaçtı. denizcilerin ağlarında sağ kaldı. bir denizci, andromedes, onu girit'ten aegina'ya taşıdığı zaman, kıyıya indiklerinde britomartis'e saldırdı. gemiden kaçan britomartis, artemis'in tapınağında kayboldu. daha sonra aegina'lılar onun adına bir tapınak inşa ederek ona taptılar.

bu aktarımlar ve efsaneler yunanistan yakınlarındaki deniz yerlerinde inançların kademeli bir şekilde yayıldığını gösterir ve bu efsane anlayabileceğiniz gibi iki kültürün sentezinden ortaya çıkmıştır. britomartis'in de artemis'in de tapınakları, benzer özelliklerinden de dolayı deniz kıyılarına yapılmıştır ve denizcilerin, limanların tanrıçaları, koruyucuları olmuşlardır. (bu özelliklerin britomartis'ten artemis'e aktarıldığı söylenebilir.)

ve artemis ay tanrıçası olduğu için britomartis'in ışıkta belirmesi, bazı eski dönem roma sikkelerinde dictynaa'nın hilal ile birlikte sembolize edilmesi gibi özellikleri de yine bir sentezin sonucudur. iki figürün de birbirini etkilediği söylenebilir.

kaynakça ve daha fazlası: theoi.com, wikipedia

benim için sakarlıktır. beynim resmen bir şeyleri dökme komutu veriyor. bir gün buraları okutacağım sana 'e ama sakarsın' diyeceğine eminim. ama inan bana değilim sevgilim, yanında dikkatim dağılıyor sadece *

ayça özefe-seni dert etmeler