benim dersim iş teknikti uzun uğraşlar sonucu yaptığım ahşap oyma çalışmasını öğretmenin düşük not verme sebebiyle masaya fırlatmış, sınıfı terketmiştim.ilk defa böyle bir tepki vermiştim. tesadüfe bak iş teknik öğretmeni evimin karşısına taşındı, balkonlarımız karşılıklıydı bende sakladığım ahşabı camın önüne koymuştum her balkona çıktığında görmesi için.

ne geçmişte ne de gelecekte hiçbi şeyi değiştirmek istemezdim ama eğer fırsatım olsaydı cumhuriyetin ilan edildiği günü, atatürk’ün nutuk’u okumasını ya da meclisin ilanı gibi olayları kapsayan zaman dilimine gitmek isterdim kesinlikle.

eskilerin "tanrıların hastalığı" lakabı taktığı bozukluktan mustarip, bir ucunda hastaya manyak (maniac) dememek için mani kısaltması yapılan coşku ve taşkınlık, diğer ucunda majör depresyon ve intihara varabilen bir çökkünlük hali olan yani duygu-durum skalasında -10 ila +10u görebilen kişilerdir.

tip 1 ve tip 2 bipolar olmak üzere iki çeşidi sıklıkla karşımıza çıkar ve "hızlı döngülü, psikotik manili, şizoaffektif bozukluğa da giriyor" denilen yorumlamaları mevcut.
ben deniz tip 1im yani bol bol mani atağı yaşayan cinsi. eh artık o kadar senede öğrendik, okuduk neymişiz neciymişiz, ne ile savaşmaktaymışız.

bipolar arkadaşlara tavsiyem, öncelikle içinde bulundukları hali öğrenmeleri üzerine bilgi edinerek bu yolda ilerlemeleridir.
ne kadar çabuk kabullenirseniz, o kadar da kardasınız demektir evet, ara ara manyak olabiliyoruz ve uç duygularımızca ele geçirilip durmamak için de mümkün mertebe çabuk davranmalı, direnip kendimizi boşa yıpratmamalıyız.
güvenebileceğiniz, iyi bir doktor bulmanız da diğer tavsiyemdir. bu da pek tabii biraz maddiyata da bakıyor, ama devletteki doktor da olsa, hiç doktorsuzluktan, takipsizlikten iyidir arkadaşlar. bir doktorunuz olsun, aklınıza geleni not alın randevulara gitmeden önce, sorun. doktor-aile ve hasta takım olarak çalışınca o kadar kolaylaşıyor ki işiniz.
ve aile desteği elbette, her sağlık sorununda olduğu gibi bu bozukluk ile mücadelede de aile içi iletişim, hoşgörü, sevgi bağı ve bilinç çok önemli.

geçmeyecek ama geçmiş olsun diyeyim artık ehehe.
ha bi de her şeye rağmen esprili yönünüzü asla kaybetmeyin. hayatta tutar.

mantı. yapımı zahmetli diye yaparken nefret ettiğim yemek.

ben buldum.
şimdi yeni bir sözlükmüş gibi burada bir sözlüğün reklamını yapacağız. sonra birisi çaktırmadan, öylesine iyilik yapıyormuş gibi sahte bir link verecek. o da doğruca "kuzey kore göçmen başvurusu" sayfasına yönlendirecek. doğukan, yeni bir sözlüğe kaydoluyorum sanıp dolduracak. birkaç gün içinde kim jong-un'un adamları gelip doğukan'ı götürecek. orada internet kullanamadığı için bir daha sözlükte hesap açamayacak.

size karşı hatalar yapan birinin özür dilemesi.

çünkü torpilin en son bile olmaması gereken akademide, isme özel ilan açılıyor. dayın yoksa, hocan çağırmadıysa yıllarca tek kuruş almadan köle gibi çalıştırılıyorsun. torpili olan kişi zaten kendini kasmıyor bile araştırma yapmak için, başkasına tez yazdırırken dolandırılıyor en fazla. üniversiteye gitmiş herkes farkındadır, bilimden uzak memur gibi süren sistemi. ülkenin yarısı deneyimi olsa dahi asgari maaşla çalıştırıldığından, gerçekten potansiyel bilim insanları, akademinin sıfır deneyim sayıldığı güzel ülkemizde, zaman kaybetmek istemediğinden, dayısı olan ve sıfır efor harcayan kesim işgal ediyor kadroları.

kendi isteğiyle seçmediği bir hayat düzeniyle yaşamak zorunda kalmasıdır.

dokuz sayfa içinde yaptığım araştırmalar sonucu ben elendim arkadaşlar siz devam edin.

jose mauro de vasconcelos tarafından 1968 yılında yazılan, yazarın kendi çocukluğundan izler taşıyan ve 12 günde yazdığı romanın adıdır.
daha sonradan yazdığı, güneşi uyandıralım ve delifişek romanları ile 3'lü bir seri halini almıştır.
2012 yılında marcos bernstein yönetmenliğinde sinemaya uyarlanmıştır.

ihsan oktay anar

karşılığı fransızca; la bellé indifference, ingilizce; beautiful ignorance olup güzel aldırmazlık olarak çevirisi yapılan bir kavram.

psikiyatri ilmi tarafından somatoform bozukluklardan biri olarak değerlendirilen ve temelde rahatsız edici fiziksel problemler olarak yorumlanabilecek kayıplar hakkında kişinin ciddi bir kayıtsızlık veya ilgisizlik derecesini, endişelenmemesini ifade eder. örneklendirecek olursak, bir travma sonrası kolunu yahut bacağını hareket ettiremeyen, gözü görmeyen, kulağı duymayan birinin buna hiç de aldırış etmiyormuşcasına çevresine doğru gülücükler saçarak durumdan haberdar değilmiş gibi davranması gösterilebilir.

günümüze uyarlarsak şayet; mevcut koşullarda kişisel çıkarlarımıza ters düşen, çevresel baskıya maruz kalan zihnimizin bir noktadan sonra ışığı görüp sizi neden bu kadar takıyorum diyerek söylenenleri frontal kortekse doğru filtreleme özelliğini kapaması şeklinde vuku bulabilir. güzel bir noktadır, takıntılı bireylerde ömrü kısadır. ömrüne ömür katmayı başaranların saçı beyazlamaz, kaz ayakları ortaya çıkmaz.

ignorance is bliss derken bir bildikleri varmış ama bilmemezlikten gelmişler paradoksunda boğulmadan bitireyim de dumanlar çıkmasın.

diğer insanlar.

kendimi bir balkondan aşağı daha rahat bırakabilirim, bir insana bırakmaktansa. öyle çok korkuyorum insandan.

sabahattin ali

aynı isimli üç kitaplık bir seriden uyarlanmış film. düşünün ki erkeklerin düşündükleri her şey dışarıdan da duyuluyor. aman allahım, dünyanın nasıl bir olacağını tahmin edebiliyor musunuz? yanınızdan geçen bir erkeğin içinden geçenleri duyuyorsunuz. hayal ettiği şeyleri projeksiyon cihazından yansıtılır gibi izliyorsunuz. tam bir kaos.


todd hewitt böyle bir dünyada genç bir erkek. yaşadığı kolonide hiç kadın yok. tüm kadınlar bu gezegende yaşayan vahşi canlılar tarafından öldürülmüş. bu gezegende kadınların düşündükleri ise duyulmuyor. o ses sadece erkekleri etkilemiş. bazı erkeklerin nasıl çıldıracağını düşünebiliyor musunuz? zaten bizi hiç anlamazlarken bir de kendileri kadınlar karşısında savunmasız kalıyorlar. işte böyle bir gezegene uzay gemisi ile bir kadın gelse ne olur? müthiş bir bilimkurgu benim için. umarım devam filmleri de bir an önce çekilir.



harika bir fikir. bir şans verin.

gülümseyin

kısa boylu olan herkesten özür diliyorum şimdiden. ama çok komik geliyor n'apayım.

dalga geçmek için söylemiyorum bunları. ama böyle ufacık ve masum duran kişiler kızınca sinirli tweety kuşunu andırıyor bence. onlara "ayy çen bana kıjdın mı?" deyip, yanaklarından makas alasınız geliyor. erkeklere yapınca bayağı ciddi sinirleniyorlar, ya da bozuluyorlar. kızlar ise "yaaa!" diye bağırıp ejderha gibi burunlarından üflüyorlar. ben de onları sinirlendirmek ya da kırmak istemediğim için mecburen gülecek gibi olsam da tutmak zorunda kalıyorum. tabii arada istemsizce patlayınca kahkaha da atabiliyorum maalesef, o biraz kötü oluyor işte...

canımsınız kısa arkadaşlar, seviyorum sizleri. özellikle de kısa boylu kızlar, sizler tanrının yarattığı en masum insan çeşidi olabilirsiniz.

anne ve babamın iyi insanlar olduğunu, beni sevdiklerini ve sevgilerini bana gösterme dillerinin şiddet olduğunu bunun normal bir şey olduğunu düşünürdüm.

kullanan kişiyi canlandırdığı ve olumlu bir tutum sergilemesine yardımcı olur. yaratıcılığı teşvik eder ve ilham verir. iyileştirici enerjiyi vücuda aktardığına ve kendini kabul etmeyi artırdığına inanılır. öğrenmeyi ve odaklanmayı kolaylaştırır.