the matrix isn't real.

alberto manguel kitabıdır.

alberto manguel dünyanın en önemli okurlarından biridir. nitelikli okur kavramının tam karşılığı olan alberto manguel aynı zamanda da çok iyi ve belli ki çok şanslı bir okuyucudur.

dünyanın en büyük ve etki alanı en geniş yazarlarından biri olan jorge louis borges gözlerini kaybedip karanlığa gömüldüğünde ona kitap okuma görevini üstlenerek hayatının en büyük şansını yaşamıştır.

herkesin çok önemli olduğunu düşündüğü bir olayı izlerken herkesten farklı olarak sizin için çok önemli olduğunu düşündüğünüz bir ayrıntıya takılır mısınız hiç? mesela maradona ingiltere’ye o unutulmaz golü atıp bütün olayı tanrıya ihale ettiğinde sizin gözünüz yan hakemin ne yaptığını takılmış olabilir mi o görüntüde? ya da dali’nin persistence of memory’sine bakarken gözünün en yakındaki saatin kaç olduğunu takılıyor ya da önem verdiğiniz tek şey o saat oluyor mu? hababam sınıfında dilaver pikap çalarken o sahnede ne olup bittiğinden ziyade başka hangi plaklar olduğuna kafa yoruyor musunuz? kimsenin görmediği herhangi bir ayrıntı sizin için çok şey anlam ifade ediyor mu?

o zaman bu kitap tam size göre.

ev arkadaşı seçerken dikkat edilecek hususlara uymayarak hayatını zehir eden ev arkadaşıdır.her türlü hayvanlığı ve öküzlüğü yapma becerisini sahip insandır.

13.05.2014 istanbul- topkapı panorama 1453 tarih müzesi'nden.
dikkatli bakılırsa müzenin panoramik tavanında bulut fotoğrafında, fatih sultan mehmet'in gizlenmiş portresini görebilirsiniz.

cilt kanseri

t: hastası olduğum bir sanatçı.

şöyle anlam dolu iki mısrası var;

"...kimse kimsenin her şeyi olamaz-mış,
di'li geçmişten tek yaramsın sen..."

dün, tanıdığım bir insanın yaptığı eylemdir.

bir insanın içindeki fırtınaları bilemiyoruz. gitti. arkasından sadece; sürekli gülerdi, pozitif bir insandı, diyebiliyoruz. oysa bir insana bakıp ruh halini anlamak, dışarıdan bir evin duvarına bakıp içinde yaşayanları hayal etmekten farksızmış.

son oturmamızdan sonra bir daha konuşmayı düşünmediğim biriydi. şimdi oturmuş keşke son bir kez oturup sohbet edebilsek diyorum ama nafile. tren kalktıktan sonra içinde yolculuk yapmayı hayal etmenin anlamı yok. yapılabilecek tek şey çaresizce, giden trenin arkasından el sallamak.

çocukluğumun vazgeçilmez pastasıdır. yerini ve tadını günümüzün donutları, cupcakeleri ne tiramusu ne de makaronları alabilir. hele anne yapmışsa güzel anılara da eşlik edilerek zevkle yenir.

kazakistan'daki esik kurganından bulunup çıkarılmış ve saka bir soyluya ait olduğu düşünülen zırh. yine altından kın, kılıç, hançer, kamçı, kalkan gibi aksesuarları da vardır.

insanın içini boşluğa düşürür. etrafındaki her şey bir an için önemsizleşir ve balkondan esen rüzgar yüzüne çarpa çarpa dışarıyı seyredersin sadece. ne bir şey yapasın gelir, ne bir şeyler düşünesin. öyle bomboş bir hissiyat işte. sırf bu yüzden, oldum olası sevmem geceleri. her zaman gündüz olan bir yer olsaydı şayet, tek saniye tereddüt etmeden giderdim oraya. o derece sevmiyorum yani gece vaktini siz anlayın.

sosyal medyanın karanlık bir mağaraya benzeyip aynı zamanda içinde her şeyi barındırmasından dolayı insana hissettirdiği korkulardır.
pedofili veya sapık bireylerin, çocuklara kolayca ulaşabildiği ve onları kendi ağlarına çekebileceği veya sözlü bir şekilde taciz edebilecekleri düşüncesi beni ürkütüyor.

senin anlayacağın dilde yazayım bizim kız.


ps : şaka ha, daha şarkıyı seçmedik! hahahah

aslında tam türkçe bir kelime olmasa da, namütenahi dir.

(bkz: osteoporoz)

feministlere şok!!!

bir kaleyi daha saflarımıza çektik allahın izniyle.

çok yaşa wylde leydim.

burada da kendileri gibi değillerse çok büyük sıkıntı var demektir.
mahlasla yazıyorum tanıyan kimse yok. burada da içimi dökemeyeceksem nerede dökeceğim?

şu andır.
şuan her ne yapıyorsan, yarın aynısını yaptığında aynısı olmayacak.

bu şey değil mi ya barney stinson