dün çekilmiş olsa da bu gecenin nasibi.

ikisi hariç hepsi canımın içidir,kıymalı böreğimdir, bebeğimdir, bir tanemdir, şapşiğimdir. hele eyluling vardır ki sormayın gitsin. kendisi etipuf'um olmakla beraber, beni karşılayan moddur. bu nedenle gönlümdeki yeri bambaşkadır.

yırttık abicim yırttık'da vardı ama o mod değil artık sayılmaz.

geldiğiniz şekilde dönerseniz bize en büyük iyiliği yapacaksınız. özrünü de al git yavaştan yaylanın artık. ayrıca zerre pişman olduğunu düşünmüyorum.
buradan
twitter'da +18 videolar beğenip sonra ahlâk dersi vermeye çalışmak, hiç mi şaşmaz. böyle konuşanların istisnasız hepsi böyle.
ayrıca bigolive ne ya, ne ahlaksız site varsa hepsine girmişsin. bir de ahlak dersi veriyor namus fukarası.
edit:kimseden nefret ettiğim falan yok. isteyen herkes gidip tanımlarıma bakabilir. sadece bu şahsa özel konuştum bir de yaptıklarına iyi taraftan mı bakacağım. insanlara sadece insan oldukları için bakarım hayatım boyunca ırk ayrımı yapmadım bunların yaptıkları ayrı bir şey. ben böyle şeylere tahammül edemiyorum varsın isteyen bu kadara şeye rağmen hala sempati duyabilir.

en dipten. o dibe beraber battığımız; hayal kırıklıklarını, iyi kötü tüm tecrübeleri, almamız gereken dersleri, üzenleri, üzdüklerimizi, başarıları, başarısızlıkları alıp, tam da o noktadan başlamalı.
yaşanan hiçbir şeye vah tüh etmeden, onları başlangıcın tabanı haline getirerek, sağlam adım atmalı.
sonu ne olur bilinmez ama en azından başlamalı. hiç başlamamaktan iyidir.

karpuz kabuğundan gemiler yapmadım hiç.
dar alanda kısa paslaşmalarda da bulunmadım.
bilirsin, futbolu sevmezdim.
dolayısıyla, tabutta rövaşata atmam da mümkün değildi.

ama bol bol uçurtma yaptım.
heyhat, bol bol vurdular uçurtmalarımı!
abilerim, ablalarım,
uçurtmayı vurmasınlar diye isyan etmelerine rağmen.

bacaksız olduğum doğruydu.
lakin piyano da çalmadım hiç.
arkamdan piyano piyano bacaksız diye seslenirdi.
ah, nasıl da özlüyorum onu!

ben bir zamanlar anadolu’da bulundum.
gerçi, ben hep anadolu’da bulundum.
bir zamanlar rumlar da anadolu’da bulundu.
kardeşce yaşamadık, yazık.
hiçbir türlü yaşayamadık biz.

muhsin bey amcamdan öğrendim ağır roman okumayı.
daha küçücüktüm,
anadolu’nun kayıp şarkılarının izini sürerken,
pardon, dedi eşkiya buralar benden sorulur.
bir eşkiya pardon der miydi?
o derdi evet.

ülkecek sağlıklı yaşarız.

beğenin arkadaşlar beğenin. insanları mutlu etmekten zarar gelmez.

ankara samimidir, istanbul'da ise hemen herkesin üzerine sirayet etmiş gereksiz bir kibir havası mevcut.

tanımda yazılanların da tanımlanması gerekiyor. hiçbir şey anlamıyorum okuduğumdan. anlasan ne olur diyecekler için de birkaç şey öğrenmiş oluruz.

bundan haklısını görmedim ben;

batı bizi kıskanıyor!

gitmek istediğim bir ispanya şehridir. en kısa zamanda umarım.

deniz oldum, kendimden olmayanı savurdum, içimdekileri karaya bir gün mutlaka vurdum .

toprak ana oldum, sevdim. karşılık beklemeden, en saf şeklimle sevdim. ruhumla besledim gönlüme ekilen tohumları. bazılarının toprağı ben değildim, sustum.

ağaç oldum, kök saldım. gölgemle huzur, meyvemle hayat oldum.

bulut oldum ağladım, göz yaşımla can verdim toprağa. bin dereye, bin göle su oldum, aktım yolumu buldum.

güneş oldum, ay'a ışık, gezegenlere can oldum. kimi zaman kavurdum, kimi zaman kavruldum.

rüzgar oldum, savruldum. yeri geldi duruldum. ağaçlarla konuştum. yaprakları okşayıp ıslıklarla duyuldum.

gün oldum, gece oldum. bir çiçeğe arı oldum. en güzel balları yapıp önlerine sundum. bazen göldeki bir balık bazen de gökteki kuş oldum. uçtum durdum, kanadımdan vuruldum.

kısacası doğa ile var oldum. bazen içinden bir parça bazen de ta kendisi oldum. kirlettiğim kadar kirlendim, sevdiğim kadar sevildim ama ben yaşamayı ondan öğrendim.

kendini arayan bir insanı konu alırdı. bir arayışta olan insanı ... kalbini, duygularını, inancı, aşkı ve en çok da içindeki özü arayan bir insanı ve bunlar uğruna yaşadıklarını anlatırdı.

bunu siz istediniz

özlenen işler.

metal bir barfiks vardı, belki 15-20 demirli. kızlar bebeklerle falan oynarken ben maymun gibi o barfikste bir o yana bir bu yana gider gelirdim hiç yorulmadan. o kadar abartmıştım ki en sonunda küçücük 2 elim de şimdiki 1 liralardan büyük ölçekte su toplamıştı. işte onu yapmak istiyorum yeniden.

közde patates yapıp yerdik. ıslak kumdan küçük bir tepecik oluşturur, içini oyardık. oyulan kısımda ateş yakardık. patatesi de tepenin üst kısmında açtığımız ufak deliğin üzerine koyar, pişmesini beklerdik. hiçbir şeyde yoktu o tat. onu da yapmak istiyorum yeniden.

maç yapardık yaz günlerinde. tabii ki ben yine erkek çocuk gibi baş köşedeydim. terden tozdan perişan olur, maç bitiminde soğuk gazoz ya da dondurma alır, bir kenara dizilir yer içerdik. şimdi hiçbir gazoz aynı tadı vermiyor. yine o maçlardan yapmak, yine toz toprak içinde gazoz içmek istiyorum.

en güzel şeyler hep kıymetini bilemediğimiz yaşlarda verilir bize.

güzellemeleri yapılan faşist bir cezaevi müdürüdür. pkk'yı kuranları bunun gibiler yaratmıştır. çıplak aramalar yapan, insanları diri diri lağımlara atanlar, türkçe konuş çok konuş diye inleyen bunlardı.

korkusundan olayı yanlış anlamış mühabiri içeren video.
fırıncı abimiz orda halk ekmeğe laf atıyor, muhalefetin yönettiği halk ekmeğe laf atıyor. zaten işler nasıl iyi mi sorusuna da çok şükür diyerek başlıyor. ama halk ekmeğe giydirmeye çalışırken lafı biraz dolandıran abimizin sözlerini durumlar iyi değil demeye bağlanacakmış gibi hisseden muhabir* hemen mikrofonu çekiyor. yandaşlığı bile beceremiyor yani.

-hem dersini bilmiyor hem de şişman herkesten.

yağmurdan sonra ne çıkar?

7. yüzyılda inşa edilen cheomseongdae gözlemevi, asya'nın ayakta kalan en eski gözlemevidir. kraliçe seon-deok hükümdarlığında (632-647) inşa edilmiş ve hava tahminlerinde bulunmak amacıyla yıldızları gözetlemek için kullanılmıştır. bu taştan yapıt düz çizgilerin ve kıvrımların güzel bir kombinasyonudur. 9.17m yükseklikte olup zemin taşı her iki tarafta da 5.35m’dir.

buradan