“kalbim bir şeyleri bekliyormuş gibi atıyor.”

gogol.

good game -iyi oyun, güzel oyun- anlamına gelen ingilizce kısaltmadır.

bu kısaltmayı ilk gördüğümde 14 yaşlarındaydım. arkadaşımla aramızda geçen konuşmadan anlamını 'g**e geldik' sanmıştım.

dayanamadığım yazar. okumaya değer bulmadığım yazar. ben yazarken uğraşmayayım sen okurken uğraş diyen yazar.

sen şu yerine su yaz, akşam yerine aksam yaz, şair yerine sair yaz ben de yazdıklarını sökmeye çalışayım.

başlığı da böyle açmak, ne diyeyim bravo.

çay. bana çay verin onla da doyarım ama çaysız olmaz!

ya özel günümdeyim kızım idare et birkaç gün diyorum.

dün 95 kişiydi. sabah baktım 94 kişiye düşmüş. bak kim bıraktıysa takibi çıksın adam gibi söylesin. *

edit: ayrıca kalan 94 kişiye ayrı ayrı sevgilerimi ve saygılarımı sunuyorum. var olun. birlikte nice yarınlara!

biz yazarlarımızı biraz kaba bir tabirle pazarlamayı bilmiyoruz o kadar.

değer vermiyoruz ki bir kere. sokağa çıkıp sorun türk yazarlarımızın bir eserini, bakalım bilecekler mi hangi yazar yazmış. 'sait faik'in abasıyanık kitabı' gibi saçma sapan cevap alma olasılığımız çok yüksek. ha tabii bazı klasikler 15623 bölümlük televizyon dizisi olduğu için ''aa bunun dizisi vardı yaa'' diyenler çıkabilir. türk klasiği için değil de genel olarak türk edebiyatı hakkında konuşacak olursak, haldun taner mesela, adam tam bir cevher, değeri biliniyor mu? adı kaç yerde geçiyor? 'günümüzde' makale yazılıyor mu hakkında? 3 eserini sayın desek sayabilir mi insanlar?

kürk mantolu madonna nasıl popüler olduysa oldu, onla yatıp onla kalkıyoruz. ha yanlış anlaşılmasın sabahattin ali'nin değeri bilindiği için değil, bir o kitabı pazarlayabilmişiz sanırım, o da tesadüf işte. ki sabahattin ali'nin diğer iki romanı hatta özellikle içimizdeki şeytan'ı içinde barındırdığı psikolojik tahlillerle başka bir boyuttadır. ama ondan söz edilmez. biz edebiyatı bile tüketim kültürüne (bkz: tüketim psikolojisi) feda etmişiz. bestseller'dan başkasını gözümüz görmez olmuş.

türk klasiği ve dünya klasiğini karşılaştırmaya gerek duyulmamalı. edebiyat yarış değildir, bestseller'dan uzak tutulmalıdır.
düşüncelerimi şu iki tanımımda dile getirmiştim: #541046 ve #638832.

edit: yazım yanlışı.

sınıftaki en radikal tiplerin bulunduğu sıra grubudur. derslerde dengesiz başarı çizgisi gösterirler. mezuniyet sonrası, bu kişileri hiç ummadığınız pozisyonlarda görebilirsiniz.

kıymeti elden gidince anlaşılan nadir şeylerden biridir.

çok güzel bir duygudur.

sigara, alkol gibi ürünler bu güzelliği yok eder hem tüketen kişi için hem de yakınında tüketilen kişi için.

(bkz: summer queen)
(bkz: bal yerine reçel yapan arı)
(bkz: uzat sarı saçlarını rapunzel)
(bkz: kalender)
(bkz: honki ponki çok sıkıcı)
(bkz: hazall)
(bkz: gomercan)
(bkz: kaynamış sütün üzerindeki ince kaymak tabakası)
not: bu listeye ekleyemediğim daha birçok yazar var. buradan onlara da selam olsun.

dünya senin etrafında dönmüyor; şu an yaşadığın her şeyi başka bir yerde, belki ülkede, belki de seninle aynı şehirde olan biri de yaşıyor. acının hissedilme dozunu farklıdır fakat birileri seninle aynı duyguları paylaşıyor.

hayat sandığın kadar kötü değil; her ne yaşamış olursan ol, hayat hiçbir zaman göründüğü kadar kötü değil. önemli olan yin ve yang'ı baz alıp kötünün içindekini görmek. biraz daha dikkatli bakmak lazım sadece.

hayal etmek önemli ama olmayınca üzülme; hayal etmeyi hepimiz çok seviyoruz ve neredeyse her an hayal kuruyoruz. bunu abartıp beyni şartlandırmak olmaz. belki biri olmayacak ama diğer hayal gerçekleşecek? neden gerçekleşeni görmezden gelip gerçekleşmeyen için gözyaşı dökelim ki?

ağladık da ne oldu? geçti mi her şey?; gece gündüz ağlamanın kimseye yararı yok. var mı? yok. kaybedilen tek şey gözyaşları. bu nedenle ağlatan ne varsa geride bırakmalı insan. zaten ne demişler; ağlamaya değer olan hiçbir şey ağlatmaz.

birileri gider, birileri kalır; kimsenin varlığıyla hayatta kalmadığımız gibi, kimsenin yokluğuyla da ölmeyiz. hayat bu; ne getirip ne götüreceği belli olmaz. bugün ağladığımıza yarın gülmek var. ola ki çok üzdü; çiçek koklamak, hayvan sevmek, kitap okumak daha iç açıcı değil mi?

türk karikatürünün en önemli şahsiyetlerindendir. genellikle yaptığı tespit mizahıyla tanınır. kendisinin karikatürleri o kadar iyi detayları yakalar ki ilk etapta okuduğunuzda pek anlam veremezsiniz fakat gerçek hayatta anlattığı olaylarla veya gösterdiği detaylarla bir bir karşılaşınca şaşar kalırsınız. o kadar kalıplaşmış replikleri vardır ki umut sarıkaya karikatürlerine hakim arkadaşlarınızla sadece replikler kullanarak iletişim kurabilir, kahkaya boğulabilirsiniz.

estağfurullah onlar bana tavsiye versin. ben kimim ki?

yazılımcı çalışıyor ya.

instagram tipi tanım beğenme özelliği geldiğinden beri sürekli başıma geliyor.

eğer tanımınıza artı oy verildi bildirimi geldikten sonra artı oy göremiyorsanız sebebi benimdir.

varlığı kanıtlanamayan/tartışmalı varlıkların kanıtlanmasını amaçlayan* bir pseudoscience alt türüdür.* bu varlıklara da kriptidler* denir. en bilindiklerinden örneğin; van gölü canavarı ve koca ayak. kriptidlerin listesine buradan ulaşabilirsiniz.

the pseudo​-​scientific study of oceanic neo​-​cryptid zoology

bana resim yüklemeyi öğreten yardımsever yazar.

bütün yazdıklarını okurum.

benim yeni bir dilim varmış kesinlikle. öyle ki;
görüşürüze şodema (ne alakaysa),
patatese patame,
domatese tomate,
ve ciddi söylüyorum 3 ay boyunca kimsenin anlamadığı, sinirlendiğimde herkese işaret parmağımı sallayarak söylediğim bir ayya ayya oyu var. meali allah allah oğlum demek. kimden duyduğum ise meçhul.

boza.