güney afrika'da bol bol vardır. cape town'da genelde coloured melezlerin semtlerinde takılırlar. acayip havalı ve paralıdırlar. günde iki öğün yemek yese mutlu olan fakirlerin mahallesinde son model arabalarla gezerler ve bu yüzden sokaktaki küçük çocuklar onları gördüğünde, salute my bro diye seslenirler. bu yüzden güzel kızların çoğu bunlarla takılır. zaten güzel bir kız bunlardan birine takılmak istemezse hayatı tehlikeye girer. çete üyeleri neredeyse hergün birbirlerini öldürürler. ama ülkede fakir çoktur ve öldürülen elemanın yerine hemen birileri gelir. işin kötü tarafı bu şerefsizler birbirine ateş ederken yoldan geçen sıradan vatandaşta ölüyor.

herkes gider mi?

öncelikle bir konuda anlaşalım sevgili yazar arkadaşlarım, hanımefendiler, dostlar, vatandaşlar, romalılar...

ben evliyim.

elindekinin kıymetini bilmemek. uzun bir süre sahip olabileceğim ama bazı talihsizlikler sonucu olamadığım şeyler için yas tuttum, yolun sonuna geldiğimde elimde kalan tek şey acı dolu bir seneydi halbuki şimdiki gibi anın tadını çıkarabilseydim ve elimde olanlara bir kez olsun dönüp baksaydım en iyi tercihin, en büyük mutluluğun bu olduğunu anlardım. bunu da niye yazdım bilmiyorum, anlatmak istedim galiba.

biziz demek istediğim başlıktır. biz bilinçli olursak gelecek bilinçli olur. biz evlatlarımızı iyi yetiştirirsek gelecek güzel bir yer olur. biz inşa edeceğiz.

tom cruise’un babam olması.

takıntı değil de böyle bir arzum var evet. kızıma bırakabileceğim en güzel miras olduğunu düşünüyorum..

uzun süre sonra sözlüğe girip, ilk defa sözlüğün radyo yayınına katılıyorum, gerçekten çok güzel bir fikir olmuş, yayınlarınızın ve sözlüğün gidişhatı için başarılar dilerim.
yalnızlık hakkında 2 kelam etmek istedim, insanın kendini en özgür ve en ferah hissettiği an yalnız olduğu andır en azından benim için.
zaten milyonlarca zorunlu ya da keyfi ihtiyaçlara muhtacız, insan faktörü aradan çekildiği zaman en azından mecburluğumuz azalır.
zaten yalnızlık denilen kavram, ebedi de değildir kanımca, dünya denilen gezegen büyük, insanlar oldukça fazla.

bu aralar yoğun tempodan dolayı, damardan aldığım içecektir.

bir nesile tırnak yemeyi alışkanlık haline getirten hadisedir. sıra gelene kadar tırnakları uzun olanlar tıkır tıkır tırnak yerdi.

dolu dolu bilgi girildiyse veya beni güldürdüyse hem artılar hem favorilerim.
"al kardeş verdim şükunu, sen olmuşsun böyle yazmaya devam et." meşazı veriyorum.

bu konuda erzurum, trabzon ve konya birbirleri ile yarışıyor diyebilirim. ama konya liderliği kimseye kaptırmıyor vesselam.

artık bu yıldan itibaren diğer şehirlerimizinde bu döngüye girmesini istiyoruz. eyyy yozgat, eyyy çorum duy sesimizi.

her gece yastığımıza sarılıp ağlıyoruz.

neden mi yastık? takdir edersiniz ki sarılacak kimsemiz yok!

-porkatal
-hıkçırık

gri ve depresif şarkılarından şahane bir örnek.

(bkz: devamke)

@celebrant koş koş senden bahsediyorlar koş.(swh)
kullanılabilir karma puanını hemen harcamak istemeyen yazardır.
belki daha güzelleri gelecek. kimbilir di mi ama?

sırf sana değil herkese böyleyim kızım. ben seni üzerim. bağlanma sorunum var benim.

ılkokuldayken cuma günleri sınıfın masa örtülerini evine götürüp annesine yıkattırıp ütülettirdikten sonra pazartesi günü okula tertemiz geri getiren nesildir. bir de sömestr tatilinde perdeler eklenirdi bunun yanına.

kaderden kaçamazsın, kaçış da kader. *