gayet keyifli ve zevklidir. sonuç olarak insanlar birbirleriyle paylaştığı kadar vardır bana göre. ne kadar paylaşım ne kadar bilgi o kadar güzeldir. boş bir insanla kendinize ne katabileceksiniz önce onu sorgulamak lazım.

bugün dikkatimi çeken bir durum. malumunuz bir süredir sözlükte radyo faaliyete geçti. ilk yayından bağımsız olarak gözlemlerimi belirtmek istedim.

radyoda 2.canlı yayın sek ve kirpiks ile birlikte benim konuk olduğum canlı yayındı ve sol frame de sabitlenmedi, başa tutturulmadı.

bir sonraki canlı yayın dün yapılan #464143 likit radyo yayınıydı, ve yayın başlamadan sol frame de en başa sabitlendi.

bu dikkatimi çekince şuan yapılmakta olan canlı yayın saatler önceden neden başa tutturulmadı neden sabitlenmedi diye bir serzenişte bulundum ve bana yayın başlayınca sabitleneceği söylendi.

fakat yayın başlayalı 25 dakika olmasına rağmen başlık sabitlenmedi.

bu durum aklıma şu soruyu getirdi; sözlükte çifte standart mı var?

görünen köy için kılavuz istihdam etmeye pek gerek yok, sizde görüşlerinizi bu başlık altında belirtin.

edit: gelen mesajda bu durumun kaldırıldığı söylendi, itham ettiğim söylendi, fakat ben öyle düşünmüyorum.

ben sizin aklınızda falan gezmiyorum ki arkadaşlar. maalesef görünen resim bu. ben sizleri itham edecek olsaydım eğer #467343 bu tanımı hiç editlemezdim. hatta bu tanımı yazmazdım, akşam belli bir zaman aralığı geçtiğinde çok güzel itham ederdim.

kimse kusura bakmasın halen fikrim değişmedi, daha amiyane bir tabirle, "yemezler". ne olursa olsun doğru bildiğimi söylemeye devam edeceğimin bilinmesini isterim. bu gibi şeyler olmamalı. benim buradan cebime giren çıkan bir şey yok, ama nihayetinde burada yazıyorum diğer arkadaşlar gibi. kimsenin bizlerin aklıyla dalga geçmesine tahammül edemem.)

masterpiece'in kıymetini anlayın diye 23:45'te benim yapacağım yayın.

şu zamanlarda ben de böyleyim dostlar. hem yazacak başlıklarda hem tanımlarda zorlandığım zamanlar oluyor. bazen ise hiç yazasim gelmiyor. e bir şeyler araştırıp da yazayım diyorum ona da useniyorum. amaaan bosver diyip geçiyorum.

ülke gündemi.

yapılan araştırmalar şişe burunlu yunusların sanılanın aksine arkadaş canlısı olmadığını gösteriyor.
yunuslar kendi yavrularını öldürebiliyor, sürünün diğer yavrularına saldırıyor, erkekleri karşı cins istemediği hâlde cinsel ilişkiye zorluyor. aslında saldırgan hayvanlar oldukları gözlemlenmiş.

kaynak

kısa pantolon paslı çakı dizde kabuk bağlamış yara
kısa çakı paslı pantolon gözde yarası kalmış kabuk

isimli muazzam bir siirin sairidir.

akıllara (bkz: işte feraset işte fazilet işte adam gibi adamlık) cümlesini getiren sözlük'ü geliştirecek bir buton.
teşekkür ediyor; klavyesine uzun ömür, parmaklarına sağlık diyoruz.

gerçekten gidenler genelde sessiz sedasız gidiyorlar.

100 madalya hedefini tutturmuş bir tatlış yazarın vedasına şahit olduk..
sen geldiğinde de biz olmayabiliriz canım yazar.. severdik seni. allah'a emanet ol.

büyükada gezisi.adada güzel bir kahvaltı ile başlayıp sonra yürüyüş yapabilir.balık restorantları eskiden de kazıktı şu an zaten düşünemiyorum fiyatlarını. genel anlamda güzel vakit geçirebileceğiniz sıcak ve tarihine göre kalabalik da
olabilen bir yerleşim yeri.

şu konuyu tartışmak o kadar saçma geliyor ki. ha kadın ha bayan ne fark eder? ne yani biri bana bayan değil de kadın dedi diye kadın haklarını korumuş mu olduk böyle? bu kadar basit mi bu? gereksiz duyarlardan biri.

"hayat bundan ibaret olamaz.kimbilir nice güzelliğe ulaşmamı sağlayacak muhteşem kanatlarımı bir kazıkla yere çakmışlar da elimdeki makası görmezden geliyormuşum şimdiye dek" hissinin bir ışık hüzmesiyle hücrelerime işlemesi.. hayatı çerçeveleri ndışına taşırma isteğinin "ihtiyaca" dönüştüğü anları somutlaştırma çabası:

hayır kapatacaksan atma hıyar. cringe.

(bkz: umut_yazar) isimli yazar arkadaşımızın ukdesi.

genellikle bence sözcüğünün yerine kullanılan bir sözcüktür.

genellikle resmi ortamlarda kullanılır.

konum: söylemem.

didem madak kendi başlama sebebini şöyle anlatır
"niçin şiir yazmaya başladığımı düşündüğümde şunu fark ettim: o dönem şiir bana, herkesten ve her şeyden çok özgürlük vaat ediyordu. yaşlanmak da benim için bir özgürlük vaadi aslında. bu yüzden eteklerinin ucundan sarkan paçalı donlarına aldırmadan, örtmeden, gizlemeden dolmuşa binmeye çalışan, önüne gelen erkeğe yardım etmesi için elini uzatan yaşlı teyzelerin durumu bana çok büyüleyici gelmiştir hep. yaşlı bir kadın hayatının bir dönemini kadın olarak geçirmiştir, ama artık tam bir kadın değildir. yani bir kadın gibi kendini gizlemek, korumak zorunluluğu yoktur. yaşlandığım vakit, şiirimin değişebileceğini düşünüyorum.”

farklı yönlerden de gelişebilecek duygusallık.

veriler içerisinde yüzüyorum, dünyanın gelir eşitsizliği derdi böyle bir günde şahsımı gerdi. şu güzel günde, şu kendisinden, 2021'den kurtuluyoruz diye sevinç nidaları atmam gereken günde ben oturmuş gelir eşitsizliği incelemeye çalışıyorum.

ah be suzy.. iyi çocuktun ama fena bir kusurun vardı, kusurun ek dal yapmandı. gerçi başka şansın da yoktu. eğer geri dönüp söyleyebilseydim söylerdim:
'army' derdim, 'her stres ve illet kariyer planları ile başlar.'

başlığı doğru mu açtım bilmiyorum, umarım doğru ifade edebilmişimdir. bende şu sıralar çok fazla olmaya başladı bu durum. arkadaşım bana bir şeyler anlatırken gözüm ona dalıyor ve "hadi onu son görüşümse bu" diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. çok yorgunum, ama hevesle bir şeyler anlatıyorlar mesela, "bunu şuan dinlemek istemiyorsun ama yarın keşke dinleseydim diye pişman olabilirsin" diye düşünüp odaklanmaya çalışıyorum hemen. neredeyse her günümde "hadi onları son görüşümse" diye düşünerek şekillendiriyorum hareketlerimi. kalp kırmamak açısından düşünüldüğünde çok güzel bir şey gibi duruyor ama aslında öyle değil. insan ne kadar engel olmaya çalışsa da hep bir şeyler bekliyor. fıtratta bu var sanırım bilmiyorum. 10 adım atsa "1 adım da onlar gelsin" diyebiliyor. ki haksız da sayılmaz bu konuda, sonuçta "karşılıksız olan hiçbir his iki insanı bir arada tutmaz."
uzun zamandır kendime itiraf etmeye zorlandığım şeyler vardı, birkaç gündür yüzleşebildim. biraz zor oldu benim açımdan, kabullenmek bazen çok ağır olabiliyormuş.* son görüşüm olabilir diye sarılıp öpmek istediğim insanlar için, "hadi son görüşümse" diye düşünecekleri biri olamamışım. kaybetmekten korkmamışlar hiç. nefret edilmek bile bir değer vermekmiş. en acısı 'olsa da olur olmasa da olur insanı' olmakmış. soytarı gibi düşünün, olmasa da olur ama olursa da eğleniriz iyi gelir. bunun farkına varmak boğazımdaki yumruları iyice sıkıştırdı, bir süre yutkunamadım. birilerinin beni de son görüşü olacak birgün, ama buna rağmen en son ben görecekmişçesine herkese gülümsüyorum. son görüşe gülümsemediğim bir zaman denk gelmez umarım.*
her şeye rağmen siz, hayatınızdaki kişilere son görüşünüzmüş gibi davranmaktan vazgeçmeyin. sonrasında böyle hassas düşüncelilere vicdan yükü çok ağır gelir.

fazıl say'ın nazım hikmet ran şiirlerini müziğiyle buluşturduğu, bulunmayı çok istediğim canlı konser etkinliğidir. genco erkal, ibrahim yazıcı, serenad bağcan ve güvenç dağüstün gibi yetenekli sanatçıların nazım hikmet orkestrası ve korosuyla yer aldığı projedir. 2018'de canlı konser kaydı albüm olarak yayınlanmıştır. tesirinden hâlâ çıkamadığım, dinlediğim ilk günden beri tüylerimi diken diken eden konserdir.

seslendirilen şiirler şunlardır:
-üç selvi
-açların gözbebekleri
-kerem gibi
-diz boyu karlı bir gece
-bugün pazar
-ben içeri düştüğümden beri
-yatar bursa kalesinde
-hapisten çıktıktan sonra
-kız çocuğu
-hiroşima
-nerden gelip nereye gidiyoruz
-vatan haini
-şehitler
-davet
-memleketim
-yaşamaya dair

spotify üzerinden albüm dinlenebilir

ihtiyaçtır,kelimeleri dile dökmeye gerek kalmaz.vefat etmiş bir sevdiğinize rüyanızda sarılıyorsanız inanılmaz mutlu olursunuz.uyanıp rüyaymış deseniz de o sıcaklık ve huzur içinizde kalır.