haribo azerbaycan reklamı

ilhamını tasavvuf ve dinlerden alan alışılmadık tarzlarla karşımıza çıkan şairdir.

"ibrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim

güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrahim
güneşi evime sokan kim

asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
ibrahim
gönlümü put sanıp da kıran kim?"

şiiriyle de beni oldukça etkileyen modern-gelenekçi anlayışının temsilcidir.

"kimdir o" isimli şarkısıyla geleceğe seslenmiş söz yazarı ve müzisyendir. mekanı cennet, ruhu şâd olsun.

insanı mutlu eden, arkadaşımı ne de doğru seçmişim diye düşündürten olay

elimden gelen artık yetmiyor.

çoğu gece dile döktüğümde gözlerimi dolduran cümledir.

"adalet uygulanmıyorsa, namussuzluk örtbas ediliyorsa ve inançlarını koruyan insanlar acı çekiyorsa, sizin gerçekliğiniz ne işe yarıyor peki?"
-joanne greenberg- sana gül bahçesi vadetmedim

sözlüğe tekrar üye olsam alacağım nick (bkz: sayın bezmenler lütfen açar mısınız efendim kapıyı)

kim bir şairi kırsa
şair gider uzun bir dizeyi kırar mesela
bilirim kim dokunsa şiire
eline bir kıymık saplanacak.

didem madak

" bazen sessiz kalmak kırıldığını göstermenin en iyi yoludur."
tomris uyar

buff veya ac verecekse ya da düşmana malice/debuff atacaksa mantıklıdır. sonuçta her takıma bir support lazım.

(bkz: knight online)

80'li yıllarda ortaya çıkan ve ortalığı kasıp kavuran dans türü.

şöyle bir şeydi:

arabasını, alkolünü, yemeğini paylaşan insan sevmem. dünyanın en boş mevzusudur bana kalırsa.

yıllaaar önce bi tivit görmüştüm. suya bile para veriyoruz kedi bedava diye. sahiplenin sahiplendirin.

nazım hikmet'in "bana mutluluğun resmini yapabilir misin abidin?" sorusuna bir şiir ile cevap vermiş çok yönlü bir insan.

kokusu buram buram tüten
limanda simit satan çocuklar
martıların telaşı bambaşka
işçiler gözler yolunu.
inebilseydin o vapurdan
ayağında varna’nın tozu
yüreğinde ince bir sızı.
mavi gözlerinde yanıp tutuşan
hasretle kucaklayabilseydim
seninle, bir daha.
davullar çalsa, zurnalar söyleseydi
bağrımıza bassaydık seni nazım,
yapardım mutluluğun resmini

başında delikanlı şapkan,
kolların sıvalı, kavgaya hazır
bahriyeli adımlarla düşüp yola
gidebilseydik meserret kahvesine,
ilk karşılaştığımız yere
ve bir acı kahvemi içseydin.
anlatsaydık
o günlerden, geçmişten, gelecekten,
ne günler biterdi,
ne geceler…
dinerdi tüm acılar seninle
bir düş olurdu ayrılığımız, anılarda kalan.
ve dolaşsaydık türkiye’yi
bir baştan bir başa.
yattığımız yerler müze olmuş,
sürgün şehirler cennet.

işte o zaman nazım,
yapardım mutluluğun resmini
buna da ne tuval yeterdi;
ne boya…

ağızda cakkıdı cakkıdı bir sakız ve aşkitom, bebitom, şekertom gibi iğrenç sözcükler.

görüldü atın, bu kadar kasmayın bence. *
ya da direkt söyleyin konuşmak istemediğinizi.

şebnem ferah

ders çalışmak ya da ev işi yapmak. kendimden biliyorum da*.

o son dezenfektanı içmeyecektin hristiyanismail *