hoş görmek dediğimiz şeyin de bir sınırı olmalıdır. size her türlü aptalca davranışta bulunma lüksü yok kimsenin. aptallıkla karıştırılmamalı yani. bi yerde hop arkadaş orada dur bakalım diyebilmeli.

hayatım boyunca aldığım en düşük nottur.

biscolata erkeği.

bu semtin ünlü camisinde ray-ban marka güneş gözlüğü sponsorluğunda cenaze kaldırılır. vefat edenin siyah beyaz vesikalık fotokopisi sol yakalara tutuşturulur. hermes marka eşarp ve koleston 8 ya da koleston 9 denilen sosyete sarısı da bunlara eşlik eder.

bir gök cisminin yüzeyinden kurtulmak için gereken minimum hız miktarı. kurtulma hızı olarak da bilinir.

saniyede yaklaşık 11.2 kilometre hızınız varsa, dünya üzerinden ayrılıp uzaya çıkabilirsiniz.
saniyede yaklaşık 618 kilometre hızınız varsa, güneş üzerinden ayrılıp uzaya çıkabilirsiniz.
saniyede 300,000 kilometreden, yani ışıktan daha hızlıysanız, bir kara deliğin yüzeyinden kurtulabilirsiniz.

gördüğünüz gibi kaçış hızı kütle ile doğru orantılıdır. cismin kütlesi ne kadar büyükse, uzay - zaman dokusunda ortaya çıkardığı bükülme de o kadar büyük olur ve cisimden kurtulmanız da aynı oranda zorlaşır.

safranbolu
03.07.2019/iki yıl önce bugün

kadın haklarını savunan ve erkeklerle eşit haklara sahip olmak isteyen kadınlar tarafından söylenen bir sözdür.*
buraya kadar her şey mükemmel.
lakin riyâkarlık söz konusu.
instagramda çıplaklığı ve güzelliği ile takipçi kasan, çok iyi enstrüman bile çalsa bunu vücudunu ön plana çıkartarak yapan bir kadın topluluğu mevcut.
fenomen/ünlü olmak için vücudunu ve güzelliğini kullanarak bunu yapan bir kadın topluluğu var.
ne yazık ki vücudunu kullanarak mesleğinde yükselen bir kadın topluluğu da var.
kadın vücudu obje değildir diye bağıran bir grup kadın, yine de kendini bir obje gibi kullanmaktan çekinmiyor.
buna riyâkarlık denir.
kadınlar bana kızmayın lütfen. bu bir gerçeklik. aranızda bunu yapanlar var.
saygılar, sevgiler.

voleybolcu kimliğimle.
türkiye kadın millî voleybol maçlarında dışarı kaçan topları toplamışlığım var iki/üç sene üst üste..
hayalim hep o sahada olmak olmuştur...

(bkz: agam bizle eğlenir)

gitsem nereye kadar, kalsam neye yarar?...

nevşin mengü diyince aklıma tayyip ve trump görüşmesine yaptığı yorum (girdisi çıktısı 23 dk) geliyor ama herkesin sessiz kaldığı çoğu konuda çok yerinde eleştirileri ve tepkileri de var. açıkçası bu yönü ile kendisi bende hayranlık uyandırıyor.

saçmalıyorsunuz bence. sakince oturun düşünün. kan kaybediyorsunuz. profesyonellikten uzak bir şekilde sözlük yönetmeye başladınız. eleştirilere açık olun ayrıca bütün tartışmalarınıza biz neden şahit oluyoruz. sevimsiz bir hâl almaya başladı bu durum bilginize

ne mi istiyorum ben?
eylül gibi bir şey istiyorum.
yakmasın, üşütmesin.
sarı yeşil olsun...
sarı sabrım, yeşil dileğim olsun
rüzgarı ılık essin, yağmuru huzur versin.
şu yangın, şu kavga bitsin...
güneş umuda doğsun...
bağlar bozulsun, üzümler şarap olsun...
toprak bereketlensin, doğa temizlensin...
eylül gelsin...
şu yangın mevsimi kenara çekilsin...
sarı-yeşil bahar gelsin.
~birhan eroğlu

herkeslere günaydın. eylüle girdik bildiğiniz üzere*. umarım sonbahar içimizdeki tüm hüznü ve negatifliği alıp uçurur başka diyarlara. biz de onun yerine mutluluk ve sevinç tohumları ekeriz içimize. sonra güzel bir sonbahar yağmuru yağar, sevinç tohumlarımız büyüyüp ağaç olur. ruhumuza meyve verir.
güzel bir gün, güzel bir eylül diliyorum her birinize. *

mükemmel ötesi bir animasyon film. avustralya'da yaşayan küçük kız mary'nin neredeyse hiç arkadaşı yok. anne babası da sorumsuz bir aile ve gerçekten var olduğunu bile hissedemeyen mutsuz bir çocuk. mary mektup arkadaşlığı yolu ile sosyal ilişkiler kurmakta ve sadece 1 tane mektup arkadaşı vardır. bir gün ülke dışına bir mektup arkadaşlığı kurmak ister. ve max ile mektup arkadaşlığı başlar.
gelelim max'e. max ise manhattan'da yaşayan, otizmli, kimsenin arakdaşlık kurmadığı/kuramadığı, sosyal problemleri olan, obez ve yalnız bir kişidir. tahmin edersiniz ki max de en az mary kadar yalnız ve mutsuzdur. bir gün ona da ülke dışından bir mektup gelir. ve böylece mary ve max'in mektup arkadaşlığı başlar. film boyunca bu mektuplaşmalarda hayatı, acıları, mutlulukları, yalnızlığı birlikte hissediyorsunuz. açıkçası ben çok ağlamıştım ilk izlediğimde. filim görüntü yönetmenliği ve sinematografisi müthiş. karakterlerin resmedilişi harika. yönetmen adam elliot bize olan biteni mükemmel bir şekilde hissettirmiş. filmin bir diğer özelliği stopmotion olması.
filmi izleyip etkilenmemek, üzüntüyü yaşamamak mümkün değil. depresyon meyilli arkadaşlara tavsiye etmiyorum. film sonunda dostluk, özür dilemek, affetmek, yalnızlık üzerine uzuca süre düşündürüyor. ve animasyon olmasına bakmayın kesinlikle çocuk filmi değildir. yine bir başka özelliği de yaşanmış bir olaydan alıntı olması.

başlığı açan, kaç defa reddedildi acaba, diye düşündüğüm başlık.
kızlar buna iyi yapmış belki de.

öğretmenim, saçımı çekti.

insanların kendilerini asla ilgilendirmeyen şeylere duyduğu dehşet meraktan kaynaklanır.

her sözlükte mutlaka ırkçı dallamalar olur ve provokatif başlıklar açıp milleti tahrik etmeye bayılırlar. bir de bi entry girersin anında nikaltına damlayıp ahkam keserler. insanı insan gibi sevmediğimiz müddet şu hayatta bir yol kat edemeyiz.

dipnot: ırkçılık ruh hastalığıdır, kesin bilgi yayalım.