bi korku filminde şişman ve gözlüklüysen bittin.(cem yılmaz)
kampa giden gençlerin ölmeden önceki gece sevişmeleri.

kar çiçeği, su perisi.*

dil kurumu tanımına göre "oyuk, çukur, kapanmamış yer; kesinti, kopukluk; eksiklik, yoksunluk duygusu" anlamlarına gelen sözcük. hiçbir iyi çağrışımı yok gibi.

şairler de çoğunlukla olumsuz çağrışımlarıyla kullanmışlar "boşluk"u. mesela behçet necatigil, "gene de hiç kimse kurtulamaz içinde büyüyen/bu korkunç boşluktan" diyor, edip cansever "işte bu boşluk durmadan bizi çağırıyor/kremler, pudralar, iç bunaltıcı kokular gibi" şeklinde tasvir ediyor boşluğu; metin altıok "sızlayan", nâzım hikmet "karanlık, ağaçsız" sıfatlarıyla niteliyor onu.

ben bu sözcüğe, onun anlamına ve çağrışımlarına farklı bir pencereden bakmak, boşluğun hayatımızdaki mühim ve gerekli yerinden bahsetmek istiyorum.

insanoğlu doğduğunda büyük bir boşluğa açıyor gözlerini; duyularıyla, temel zihinsel becerileriyle bu boşluğu doldurmaya başlıyor kuvvetli bir iştahla, kendi içindeki ve dışındaki her şeyi bilinçli veya bilinçsiz bir şekilde anlamaya gayret ediyor. soyut düşünme becerisi kazanan insan, nihayet başka boşluklara; duygulardaki ve düşüncelerdeki boşluklara, varlıklar arasındaki entelektüel boşluklara, henüz kavranamamış bağlantılara kapısını açıyor. insan bu arayışını bütün ömrü boyunca sürdürüyor, onları doldurmaya çalışıyor. insandan geriye kalan ise yine boşluklar oluyor.

ben hayatı hep varlıklar ve boşluklar, bildiklerimiz ve bilmediklerimiz, sahip olduklarımız ve olmadıklarımız arasındaki kişiye has denge olarak anladım, öyle tanımladım. varlıklarımız, bildiklerimiz, sahip olduklarımız hayatın durağan kısımlarını temsil ederken sahip olamadığımız, künhüne varamadığımız şeyler bizim için canlı, hareketli, faal bir alanı ifade ediyor. yani insan çoğunlukla elde ettiklerinin değil, işte bu boşlukların peşinde koşuyor durmadan. diyebilirim ki bu bağlamda boşluk, insanın özgürlük alanıdır. anlama gayreti, istekler, ilerici düşünceler ve hatta sanat, insanın elinde olanlardan yola çıkarak bu boşluğu anlamlandırabilme çabasından neşet ediyor. boşluğun, eksikliğin olmadığı bir dünya tahmin ediyorum ki çıldırtır derecede durgun, anlamsız bir yer olurdu.

konuyu biraz özele, sanat kapsamına indirgersem sanat için de yine "varlıklar ve boşlukların uyumu" şeklinde bir tanımlama yapabilirim. bir sanat eseri söyledikleri ve söylemedikleri ile birlikte vardır ve sanatın büyüsünü sağlayan şey, sanat karşısındaki insanın o sanat eseri içindeki (ve kendi içindeki) verilerden söylenmeyene, gösterilmeyene, bilinmeyene, anlaşılmayana, hissedilmeyene, boşluğa yolculuğudur; insan zihnini, duygulanımını meşgul eden, onu sanat eseri karşısında pasiflikten aktifliğe geçiren, yaratıcı konuma koyan ve böylece sanat eserinin bir parçası hâline getiren işte bu boşluklardır. bu yüzdendir ki bir şiiri defalarca okusak da bıkmıyor, bir resmi bir ömür seyredebiliyor, bir şarkıyı kalbimizin içine yazabiliyoruz, tüketemiyoruz onu.

özetle diyeceğim şudur ki insanın kalbi boşluklarda atıyor, aklı hep onlarda. boşlukları seviniz.

bir de uzak çağrışımları ile birlikte bir şiir parçası paylaşayım, thomas stearns eliot'ın east coker'ından bir kısım:

marifet iltifata tabidir dedik, çay getiren garsona, yolda adres sorduğumuz insana bile teşekkür edilen şu fani dünyada insanlar zamanlarını harcayıp birikimlerini aktarıyorlar ama gram teşekkür yok sonra vay efendim eksi butonu gelsin deniliyor.
ayrıca verilen her artı oy tanımlarla birleşip size haftalık puan olarak geri dönüyor ve kitap hediyesi kazanmaya bir adım daha yaklaşıyorsunuz.

aşırı internet kullanımı ile duygusal zekamız azalıyor ve yüz ifadelerini anlamakta zorluk yaşayabiliyoruz.
kemal sayar

'sevgiye inanmadığın doğru değil, anne. tersine öylesine çok inanıyorsun ki, çevrendeki sevgi azlığından ve bu azıcık sevginin bile hiçbir zaman eksiksiz olamadığından deli gibi acı duyuyorsun. sevgiden oluşmuş bir kişisin sen. ama, yaşama inanmıyorsan eğer sevgiye inanmak yeterli mi?'

doğmamış çocuğa mektup-oriana fallaci

bu kitabı ortaokulda falan okumuştum.alt benliğime öyle işlemiş ki;hala çocuk dünyaya getirmenin ne kadar doğru olup olmadığını sorgulatır bana.

mutsuzluğa, hüzne yenik düşmek istemediğim için sıkça yaptığım bir şeydir. zaten modum düşük bir de hüzünlü şarkılar açıp iyice psikolojimi mi bozayım diye düşündüğüm için hemen hareketli, insana keyif veren şarkılar açar iki şarkı sonra da kendimi toparlarım.

agatha christie'nin 100 milyon'un üzerinde en çok satılan kitabıdır. benim de en sevdiğim kitabıdır. her ne kadar gözler meşhur belçikalıyı veya battle'ı arasa da, en akıcı ve keyifli kitabı olduğunu düşünüyorum.

o dönem birçok sigorta şirketinin iflas ettiği söylenir. havacılık tarihinin en kanlı kazalarından bir tanesi.

buradan bakınca hala parladığını gördüğüm yazar. kendisi benim yapacağım gibi sözlüğe ara vermiş. kısa zaman önce takip etmeye başladığım ve tanımlarını beğendiğim bir yazardı. yks'de sana da kendime de başarılar diliyorum sevgili yazar*.

ümit yaşar oğuzcan'a ait şiir:

beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.

1926-1984 arasında yaşamış olan ümit yaşar oğuzcan tam 24 kere intihar etmeye teşebbüs edecek kadar karamsar hatta karamsarlıktanda öte bir ruh haline sahip şairdir. bu ruh hali büyük oğlu vedat oğuzcan'a da sirayet etmiş olmalı ki kendisi ilk denemesinde henüz 17 yaşındayken 1973 yılında galata kulesinden atlayarak yaşamına son verir, bir rivayete göre cebinden "baba öyle intihar edilmez böyle edilir" diye bir not çıkar. bu şiirin bu olay üzerine yazıldığı söylensede şiir daha önceden yazıldığı için doğru değildir.

oğlunun intiharı üzerine yazdığı şiir ise şu şekilde:

özellikleri:
zamana karşı mücadeleci
hoşgörüsüz
sabırsız
özen ve kesinliğe düşkün
hatalara tahammülsüz
rekabet duygusu yüksek
"önemli olan birinciliktir" anlayışına hakim
"hızlı bitirilmeli!", yavaş ilerleyen her şeye karlı hassasiyet ve kızgınlık
mücadeleci
hızlı yükselen
mesleğinde başarılı
uzlaşımı sevmez
otoriterliğiyle dışlanır
cesaret kırar
stres sorunları yaşar
yakın ve doyumlu ilişki yaşamaz
evlilik sorunları var

bu insanlarla muhatap olunduğu durumda ne yapılmalı:
yaptığınız işlerde güvenilir, planlı, dakik olmalısınız
gecikmemelisiniz ve olabildiğince atik hareket etmelisiniz
psikolojik olarak gevşemesine yardımcı olmalısınız

*olay anında hemen tartışmaya girmek yerine, olayların üzerinden biraz zaman geçmesini beklemeli ve onun da durumları değerlendirmesi için zaman vermelisiniz. tartışma anında yaptığınız ataklarka kişiyi kışkırtıp yükselmesine neden olursunuz. alt etmeye çalışma hırsı çok yüksektir. olayların üzerinden geçtikten sonra hatalarına kendisi de gözlem yapacak ve sizi dinleyecektir

“sanki ruhum çıktı canımdan”

malesef bir aşk şarkısı sanılan, aslında gerçek bir “ağıt” olan eserdir.

sözleri ve müziği (bkz: mazlum çimen) e aittir. 2 temmuz 93 yılında, o lanet yangında öldürülen halk ozanı nesimi çimen için yazılmıştır. bir evladın, babasına duyduğu özlemi, hasreti anlatır.

şarkının hikayesini mazlum çimen şöyle aktarır;

“madımak katliamını duyduğumuz zaman zaten ben ne olduğunu anlamamıştım. daha sonra eve gidip haberlere baktığımda ne olduğunu anladım. 34 yaşında falandım. ben babamın orada arkadaşları olduğundan otelde kaldığını düşünmüyordum. benim en çok yandığım; 17 kişiyi bire bir tanıyordum. tenimin tenine değdiği, merhaba dediğim, sohbet ettiğim 17 kişi vardı orada. diğerleri de benim canım dostum... ama bire bir tanıdığım 17 kişiydi. ilk isimleri gördüğümde, 17 kişiden 8'i, 9'u oradaydı ve babam dördüncü ya da beşinci isimdi. o anda oluşan duyguların yoğunluğuyla yaptığım bir şeydi. ben daha sonra yaptığım eseri tamamen babama adadım, olduğu gibi. edip akbayram sahnede ifşa edene kadar kimse bilmiyordu benim bunu babama yaptığımı ya da babam için söylediğimi...”

öyle ağır zamanlar yaşıyoruz ki, birer birer eksiliyoruz. yaşam, sevdiginiz birini kaybettiğinizde sizin için de duruyor. artık eskisi gibi olamıyorsunuz. zor çok zor!

bu entryi yakın zamanda kaybettiklerimiz için yazdım. yazmaz olaydım!

babalar ve anneler için;
hasretegider

kaynak: mazlum çimen röportajı 2015 dha.

malum yönetimi başa getiren kitlenin, ne kadar kara cahil olduğunu gösteren replik.

evet bunların %85'i falan böyle, geneli eğitimsiz, hatta eğitilmez kalas bir topluluk.

bari sizden gelen nesiller kurtulsun diye uğraşıyoruz ama, cahillik bağımlılık yapıyor demek ki, vazgeçiremiyoruz.

anton çehov - martı (kitap)

ukte sahibi: neria.

duman grubunun 2004 çıkışlı seni kendime sakladım albümünden bir parça.

"düşman görünmezdi. ya da asıl onların içlerindeydi, onları çürütmüş, kangrenleştirmiş, mahvetmişti. alemin maskarası olmuşlardı. küçük uysal yaratıklar, onları önemsemeyen bir dünyanın sadık yansımalarıydılar. kırıntılarından başkasını asla elde edemeyecekleri bir pastanın içine boğazlarına kadar batmışlardı."

şeyler, georges perec

bir yıldızın kaydığını gördüğün zaman dilek dilersen dileğinin gerçekleşeceği sözü.

doldurmaya katlanamadığım şey. durdurup soranları kibarca reddediyor ve yoluma devam ediyorum.

orta kalite gerilim filmi. serinin ilk filmi tahmin edilebilir bir senaryoya sahip olsa bile kötü bir film sayılmaz ama devam filmlerinde gerilimden ziyade vahşet dolu sahnelerle izleyiciyi çekmeye çalıştıkları için kalite yerlere düşmüş durumda. (bkz: the purge)

--! spoiler !--

serinin devam filmlerinde, aslında ilk olarak bu uygulamayı insanların küçük bir bölgede deney amaçlı para karşılığında yaptığını görüyoruz. daha sonra bir gelenek halini almaya başlıyor ama ilginç olan suç oranlarının oldukça düşmesi. gerçekten uygulansa günlük hayatta suç oranları bu kadar düşer mi diye düşündürtmüyor değil. ayrıca görece zengin olan insanların bunu nasıl eğlenceye dönüştürdüğünü görünce pek şaşırmıyorsunuz hatta koca senaryoda bence en olası şey bu durumdu.

--! spoiler !--