kendisini genel olarak çiçek taksi durağının ramazan abisi olarak hatırlarız. türk sinema ve dizi tarihine adını altın harflerle yazdırmış usta bir oyuncudur. aynı zamanda oyuncu olan engin günaydın'ın da babasıdır.

#100153 şu tanımla ne olduğu tam olarak açıklanmış olaydır.

ama asıl mevzu küresel ısınmanın ne olduğu değil insanların küresel ısınmadan ne anladığı ve ne tür tedbirler almaya hazır olduklarıdır.

küresel ısınma sonucunda buzullar eriyor, iklimler değişmeye başladı, ara mevsimler yok artık, doğa verdiklerini geri almaya kararlı.

peki dünya gezegeninin çok da sakin olmayan sakinleri ne yapıyor buna karşılık? kelimenin tam anlamıyla koca bir hiç. alıştıkları yaşama devam etmekle meşgul ortalama zeka seviyesi ortalama kilosundan düşük olan baskın ırk.

çoğu insana küresel ısınmanın ne kadar büyük bir tehdit olduğunu anlatmaya kalktığında sana neden tehlikeli olmadığını anlatmaya başlıyor. ya da daha kötüsü. umrunda değil. benden sonrası tufancılarla dolu bir dünyanın ne kadar daha hayatta kalacağını düşünüyoruz?

sanki şöyle bir sohbet geçecek dünyanın her yerinde küresel ısınma hakkında, gish gallop her tartışmadan galip çıkar çünkü:

- küresel ısınma dünya üzerindeki yaşamı ciddi şekilde tehdit ediyor.
- ne alakası var! çıkar telefonunu!

sesi çok duru olan bir sanatçımız.

şunu dinleyen kim hayır diyebilir?

google a 14 ekimde doğanlar yazıp kayda değer bir sonuca ulaşamadığım başlıktır.
çok üzgünüm sayın sözlük sayın yazar arkadaşlar.

ateş abiyi dolandırıp sabri abiye koşan adamdır. malı getir malı götür başka bişey bilmez. bu saatten sonra ensesinde ayna mı taşısındır. ekmeğindedir işinde gücündedir.

congratulations

mahlas'ı her ne kadar, üzüntü ve keder anlamına gelse de, son derece hoş sohbet, samimi ve eğlenceli bir üsluba sahip olan yazar arkadaşım. güzel tanımlarını uzun yıllar okumak isterim, umarım çabuk sıkılmaz buradan ve uzun uzun yıllar yazar.*

yasaklanmamışken çokça yapmamız gereken eylemdir.

ayakkabısını kendi bağlayabilen çocuğun ileride olması muhtemel insandır.

hayata karşı 1-0 önde, ya da en az bir "b", hatta "c" planı cepte olandır.

avustralyalı yazar trudi canavan tarafından yazılan üçleme roman dizisi. ülkemizde bir zamanlar laika tarafından 6 kitap halinde basılmış fakat kitabın ikinci baskısı gelmemiştir (aslında ilk kitabın ikinci baskısı yapılmış fakat baskı hatası olduğu için toplatılmıştır). her kitabı ikiye bölüp yayınlama politikası pek başarılı olmasa gerek, pegasus yayınları kitabın lisansını alıp orijinaline sadık kalarak 3 kitap olarak basmaktadır günümüzde.

laika'nın bastığı döneme denk geldiyseniz yazarın ismini şöyle göreceksiniz. sondaki n harfinin büyük yazılmasının sebebi için "trudi canavarı" şeklinde okuyor insanlar, kafa karışıklığını engellemek için böyle yazıyoruz" denildiği rivayet edilir *, bu da böyle gereksiz bir bilgi.

kitabın konusu hakkında biraz bilgi vereyim fakat spoiler olacağı için okumayı düşünmüyorsanız lütfen aşağıdaki spoiler butonunun içini okumayın.

7 günlük ücretsiz denemede de üyelik almak zorundasınız. yine sizden kredi kartı/sanal kart bilgilerinizi üyelik için sistem istiyor. sistemi denemiyorsunuz ama fikir üretiyorsunuz.

(bkz: her şeyi ben bilirim) kafası.

bazı bazı oluyor, infial çıkar bastırılır. her sözlükte benzer hadiseler yaşanılıyor. tüm bunların neticesinde genele hitap edememenin anlamsız burukluğu kalır. kimse istediğini elde edemez. top ortada kalır.

infial konusu bugün cinsiyetçilik olur yarın bir penaltıya 50 başlık açılınca çok mühim memleket meselelerine kafa patlatan ciddi yazarlar duyarsızlıktan ayaklanır. bir sonraki gün sol frame’de twit benzeri yazılar ve başlıklar olur, entel camia ‘kalite’ diye yükselir. bir bakmışsın trollün teki çoktan alay konusu yapmış, umarsızca bir şeyler yazıyor olur, troll linçler. memnuniyetsizlik konusu hiçbir zaman tükenmez.

her çözüm yeni bir sorun doğurur tezimizden bu işler için tek reçete relax olmak yav.

tüm bu ifade özgürlüğü ‘böyle olmazcıların’ alayının sol görüşlü olması olayı benim açımdan çok komik kılıyor. hepsi şikayetçi hepsi ‘yasakçı’ hatta sözlükten şutlansın beğenmediklerimizci.

günün bir saati herneyse sol frame’i domine etmiş bir takım yazar çizer sanki 7-24 sözlüğü manipüle ediyormuş gibi gösterilince titriyorum bak.

bırakın kim ne şekilde yazıyorsa yazsın. bir allahın kulunu engellemedim sitede. böyle bir şey olabilir mi ya? kimim ki ben yahu.

sizde bir sorun kendinize. bazı ruhsal halleri aşmak lazım.

başlığı açan yarına felç uyanabilir. yaradanın gücüne gider, o parmakların tutmaz bir daha. bana damak tadı değişkendir, yok zevkler, renkler edebiyatı yapmayın. proferol, baklava reyizi gördüğü yerde utanıp mekana girmez, siz burada utanmadan versusunu yapıyorsunuz. yazıklar olsun, başka sözüm yok. sinirlendim lan ciddi ciddi.*

sanırım artık ara ara değil sürekli nüfuz etmeye başlayan durum. dizi izliyordum bıraktım zevk alamamaya başladım. ders çalışıyordum sıkıldım amaçsız geldi ülkenin durumu belli. tv desen zaten açmıyoruz. ilişki desen iki gün sonra bitiyor hepsi. sanki her şey anlık tüketim malzemesi haline gelmiş. tüket tüket başka bir şeye sar. yarıda bırak .hiçbir şeye konsantre olama. bu isteğin geldiği sırada insanın içini olumsuzluk kaplaması da cabası.

gönül evini üç beş günlük aşklarla kirletmek istemeyen insandır.
eğer doğru kişi varsa bir gün elbet gelecektir.
o olduğunu gözlerinin içine baktığında hissedecektir.

kesinlikle üsluptur. kimse kimsenin kırk yıllık arkadaşı değil (ki orada bile dikkat etmek gerekir bazen) çizgiyi, sınırı aşmamak gerekir. sonrasını, nasıl devam edeceğini zaten zaman belirler.

halk kahramanı eşkıya debreli hasan için yazılmıştır.
drama köprüsü hasan dardır geçilmez
soğuktur suları hasan bir tas içilmez
at martinini de bre hasan dağlar inlesin
drama mahpusunda hasan dostlar dinlesin


sözlük radyosunda yer verilmesi gülümsetmiştir.

günümüz yerli edebiyatın en kendine has, en acayip kalemlerinden biri şule gürbüz. ben de ilk kambur'u okuyup çarpılmış sonra da öyle miymiş'i okuyup şule gürbüz'e tam anlamıyla hayran olmuştum. çok özel bir insan olduğunu düşünüyorum, her bakımdan. öyle miymiş'i yirmilerin başında okumuş ve şöyle düşünmüştüm: ben bu kitabı otuzumda bir kez daha, kırkımda bir kez daha mutlaka okumalıyım. çoşkuyla ölmek ve zamanın farkında her kitapçı gezdiğimde elimin gittiği fakat ısrarla daha sonraya sakladığım iki kitap. bazı kitaplar var onları okuyup bitirmekten korkuyorum. fakat aynı zamanda ya onları okumadan ölürsem diye de korkuyorum. kitap kurdu değilim kesinlikle, hatta iyi bir okur bile sayılmam ama bazı insanlarla kurduğum tek taraflı bu bağ beni yaşamla barışık kılan şey. şule gürbüz tam da o isimlerden biri. ömrü uzun olsun, daha çok yazsın dilerim.