(bkz: üçgen biçiminde birbirimize takacaz)

yürürken tanımadığım küçük bir çocuğun el sallaması. bir anda aşırı pozitif hissediyorum.

yazarın, okurun kalbindeki duyguları nasıl da bu kadar güzel ifade ettiğine şaşırarak okurun, hararetle kitapta kendini bulduğu o satırların altını çizme, yazarı onaylama, yazarı bağrına basma eylemidir. anlaşılma ihtiyacı yoğun olan kişiler için kitaplar, sığınılacak bir limandır ve o yüzden bu limanda istediğini yapmakta özgür hissederler, o satırların altını çizmeyi kitaba saygısızlık olarak düşünmezler, bilakis belki de onu anlayan nadir kişilerden biri olan yazara teşekkür etmenin tek yolunun bu olduğunu düşünürler.

neden at mı var arkamda?

en ''iç'', demos ''halk'' demektir. böylece endemik, başka alanlarda yayılışı olmayan anlamına gelir. örneğin sadece ve sadece istanbul'da bulunan ümraniye çiğdemi* istanbula endemiktir. başka bir yerde bulunmaz.
''''

sessizce şunu bırakıp gidem.

"ölüme gidelim dedin de benzin mi yok dedik."

manisa'dan hissedemediğimiz bitiştir.

çölde mahsur kalmış kutup ayısı gibi vantilatöre yapışmış, kışın gelmesini bekliyorum.

göt donduran mübarek kış ayları geldiğinde, bunun şerefine deve kesip ihtiyaç sahiplerine dağıtmayı düşünüyorum.

keşke üniversite yıllarıma dönsem de finallerimle boğuşsam.iş hayatı,ortamı daha kötü.değerini bilin o güzel günlerin.

bir direnme...

dur, bekle!

kokuşmuş bedenlerden çıkan salyalı sözcükleri dinle,
ruhuna virüsün bulaşmasına izin verme.
yıkıntıların arasında kaybolup, kendini yitirme;
vahşice sürüklenmekte olan bir insan selinin içinde tutsak kalsan bile...

hayır, hayır, umudunu öldürme!

tüm bunlar kötü bir masal belki de?
süslenmiş irinli kelimelerle,
alet edilmiş karanlık emellere.
en zehirli sözcüklerle alınmış dile!

bir dakika, gitme!

zayıflıklarınla beslenen çürük dişli iblislere,
nefeslerini ensene üfleyen görünmez hayaletlere,
pislikleriyle seni kirleten kişilere,
ne olursa olsun boynunu eğme.

doğrul, şunları söyle!

yaşam denen rüya sonsuza kadar da sürse,
ölüm denen gerçek saplansa da göğsüme,
çeliğin keskinliği vücudumu da dilimlese,
izin vermem, ruhumu kirletmenize!

b_g

ps: bana ait bir blogd da paylaşılmıştır..

öncesinde de benzer düşündüğümüz kadın sorunu veya siyasete dair meseleler hakkında ufak ufak sohbet ediyorduk seninle ama bana göre esas dönüm noktamız aylar önce ardı ardına girdiğin tanımları kahkalarla okuyunca mesaj yazmam oldu sana. bu kadar doğal ve zeki biçimde mizah yapan birini bulduğum için çok mutlu olmuştum. o gün bugündür de uzun sohbetlerin, paylaşımın ve anlaşılmanın insanı oldun benim için.

aylardır skandalll biçimde beni gülümseten eymir 'in güzeli, gri ankara' nın en renklisi ve akademinin kraliçesi. okuyan, düşünen ve sorgulayan insana zaafım var, malum ülkemizde oldukça zor bulunuyor. ancak bunların yanına zeka ve inanılmaz eğlenceli bir kişilik de eklenince ortaya dansözüm gibi bir insan çıkıyor. daha o kadar çok şey var ki seninle ilgili söylenecek. sadece iyi ki diyebileceğim sanırım şu an, başka söze gerek yok *.

bu başlıklar bana çok itici geliyor. sürekli görmek bıktırıcı ve erkeklerin kadınlarla ilgili olumsuz yargılamaları gerçekten sinir bozucu.
en iyisi sizsiniz erkekler en yakışıklı sizsiniz!
ne kadar sekilcisiniz ya. zihinsel gelişiminizi tamamlanız uzun sürecek belli, kolaylıklar diliyorum size.

ne büyüttünüz bu olayı be.
sanki normal zamanda çok matah bir şey yapıyormuşsunuz gibi.

özellikle balıkesir ve muğla ilçeleri.

erdek, edremit, manyas, ayvalık, bodrum, fethiye, marmaris, datça.

üstelik bağlı oldukları illerden de daha havalı ve ünlüler.

iyi okumuşum dediğim canım kitaplardan biri. ah zeze tüm çocukların masumluğunu yansıtman o kadar güzel ki.

ben de sizi sevmiyorum. sevmiyorum ki kötü enerji yaymışım sevememişsin.
yoksa ben bal gibi insanım. *

hiç dokunulmamış bir karış yüksekliğindeki kardan bembeyaz bir düzlükte, hafif dipten gelen kıtırt sesleri ile ayak izlerinizden bir yol çizip ilerlemek en güzel olanıdır.