yamukyan yazar profili

yobazlık, ekonomi, eğitim sistemi. iktidar çatısı altında elli bin tane başlık toplanır da hangi birini sayalım ki? günler sonra başlık açmak için girdim sözlüğe, izlediğim bir video aklımı başımdan aldı, birileriyle paylaşma ihtiyacı hissettim. türk gencinin hayatını bu mahvetti işte, insanların hayatlarının mahvoluşunu izlemek izlemek mahvetti. üç tane şeye gerek yok mahvolmak için. azıcık vicdan sahibi bir insan şuna benzer onlarca şeyi görüp akıl sağlığı yerinde devam edemez zaten yoluna. şu kısacık videoyu bırakıyorum buraya. iyi bakın kendinize. söz konusu video

bu dünyadakinden fazla değildir. alköl çok pahalı yav.

baya güldüm.

ayıp lan bize.

sapık olduğum için filmi iki defa izledim, dedim ben yok bekleyemem şimdi ilk kitaba başladım. uzun zamandır da bir şeylere odaklanamıyorum diye kitap okumuyorum pek, en son yerdeniz serisini bir gayret tek solukta bitirmiştim. şimdi dune'a başladım. geçerken arkadaşlarım övdüğü kadar varmış. filme seriyi okuyan arkadaşlarla gittik ve benden daha da memnunlardı haliyle. okudukça o memnuniyetin nereden geldiğini daha iyi anlıyorum. (arkada full time hans zimmer bu arada, artık tüm dramatik anlarımı gom jabbar eşliğinde yaşıyorum gibi geliyor sürekli çığlık atan kadınlar var kafamın içinde)

yani benim böyle bir isyanda bulunduğum tek bir dönem vardı. köyde arıtma kuyusuna köpek düşmüş görmemişler geç çıkarmışlar leşini, bir süre böyle su içmişiz. biraz köpekli su içtik diye "şey" olmuştum. şey işte.

peki benim bunu bunca sene "ağla dünyaa" olarak söylüyor oluşum... olsun iyi akşamları yakşamlar sanan kızdan kötü değil.

öyle bir gün yokmuş. senelerce var sandım, kutlama yapar gibi yemek falan yedim? bu yaz hayatımın en kötü yazıydı. random nörolojik bir problem yaşadım kilomdan dolayı ve kronikmiş de aynı zamanda. dünyanın en kötü baş ağrısı, ve göz sinirlerine zarar veren random bir bok. diyete başlamadan önceki son gün falan olmadı hiç. öğrenir öğrenmez ağzıma bir daha sağlıksız hiçbir şey süremedim. on senedir içtiğim sigarayı aynı gün bıraktım. şimdi kırk yılın başı, alkol gibi. bütün hayat tarzım tek günde değişti.

hastaneye gidişim korkunçtu ama. göz doktoruna gittim. göremiyordum, o baş ağrısı yapıyor sandım yani. dediki tümor veya benzeri yapılar böyle göz arkası ödemlere sebep olur. gözünün arkasında ödem var, açıkçası nasıl gördüğün kadarını görüyorsun hayret ettim. tabi ben dedim ki, net kanserim. başka ihtimal yoktur herhalde. cenazemde kimler ağlar, kimler gelir. adam o sırada diyor ki, git bugün bi emar çektir. gittim işte beynimde tümör yokmuş ama başka bir hastalık, benim durumumda kiloya bağlı geliştiğini gözlemledi doktorum. evrenin bana en kaba kilo ver deme şekliydi. "kilo ver yoksa seni kör ederim kadın! "

senelerce diyetten önceki gün, yok online diyet, yok bilmem ne çayı, yok şu egzersiz. insanın ihtiyacı olan şey ağzının ortasına yumruk gibi gelecek bir darbeymiş galiba. mental olarak yıprandım açıkçası, günde 1500 mg ilaç ayarımı kaçırmadı değil xkdkkdd ama 19 kilo verdim, görebiliyorum, artık başım ağrımıyor. geçen gün parmağıma olmayan bir yüzük, parmağıma oldu, anneme gittim gösterdim şaşırdık falan. içimden ilkokula giden bir çocuk çıktı neredeyse.

kendinize gelin la diyetten önceki gün yok. önceki gün önceki gün diye kör olucaktım benim tavsiyelerim, bu şekilci, az yiyin diyen erkek yazar tavsiyelerine benzemez bakın. beden olumlama falan bunlar bullshit. amputesinizdir, hastanızdır kilonuz vardır olumlayın abi. ben senelerce keyfimden yemek yedim, üzerine beden olumladım. çektiğim ağrıyı işkenceyi keşke anlatabilsem, hepsi sadece ve sadece kilo yüzünden ya. şaka gibi. ağlaya ağlaya instagramda takip ettiğim tüm beden olumlama sayfalarını takipten çıktım aynı hafta. midem bulanıyordu gördükçe.

neyse başlığın altında amacından sapmış bir tanım var artık. öpüyore.

yalnızlığı hiç sevmem. yalnız kalışlarımın beşinci saniyeleri her şeyle ilgili paranoyaklaşmaya başlar, çok seri üzülecek bir şeyler yaratmaya başlarım. yani genelde huzurlu geçmez. resim yapacaksam, oyun oynayacaksam bile discord'dan bana eşlik eden birileri olmasını çok severim. sessiz kalmak kalmak da aktivitelere dahildir, bazen uzun uzun susarız. yedi gündür ortada olmayan bir eşlikçim var, alarmlar çalıyor zihnimin içinde. huzursuzluk had safhada. düzenim bozuldu çünkü, gerçekten küçük otistik çocuklar gibi oldum iyiden iyiye. neyse be yamukyan malum bir yerlerde reçel, bu günlerde geçer...

aslında bu aralar depresyon albümüm oldu the alternative.

çocukken karanlıktan çook korkardım. ama yani çocukluk, on çocuktan yedi tanesi net kotkuyordu bence, special kid falan değildim. uyumak içinde ışığa ihtiyaç duyuyordum haliyle. babam ışığın açık kalmasını asla istemediği için, benim karanlık korkumla savaşmayı kişisel bir mesele haline getirdi bir noktada. fakat bir türlü başarılı olamıyordu, çünkü ben inanılmaz korkaktım. inler, cinler. köyde ne kadar hikaye varsa hepsi tarafından korkutulmuşum. üzerine babam bi süre bu durumu yanlış angılayıp beni travmatize etti, geceleri yatmadan önce kitap okurdum ben. o zamanlarda vampirli genç kız romanları meşhur tabi, babam bunları korku romanı sanıyormuş (hepsi full seks, romantizm, entrika) neyse bir süre beni azarlayıp ışığımı kapatıp göz yaşlaşları içinde uyumaya terk etmeyi denedi. tabi ben bu sefer daha kötü oldum sürekli ağlıyorum, ortaokul çocuğu, asit bağımlısı gibi kırmızı gözlerle geziyor yedi yirmi dört. aldılar beni yaylada bir hoca varmış ona götürdüler, nefesi kuvvetliymiş. hocaya gittim döndüm daha da korktum. uzun süre annemin yanında uyumuştum, allah kahretmesin. alacakaranlık okuyacağız diye ne hallere düşmüştük lan.

vallahi anacım, weed, seks, müzik demezsem ağzım yüzüm yamuşur. bi klişe de hissetmedim değil gerçi. neyse, bugün de klişe ol yamukyan, tıpkı diğer günler de olduğun gibi dfsdfgdf

bebek, bebek. böyle sabaha kadar i hate models övülür aslında ama gerek yok, dinleyelim. öpüyore.

"yine kimin tavuğuna kışt dedik" diyecektim ki çok da haşlanmalık tanımlar girilmediğini gördüm. duygulandım, çomar baskınına uğramamış başlık. duygularım ektedir.

anonim olmayacağım bir platformda yazmak, bir şeyler paylaşmak isteseydim sanırım burayı tercih etmezdim. şahsen ben kimsenin beni tanımadığı bir yerde olmanın rahatlığına bayılıyorum, adımı bilmeyen, bunu umursamayan birilerinin arasında bir şeyler karalıyorum ve mutluyum. karşımdaki insan adımı bilip ne yapacak ki, yamukyan ben işte. sizin de adınızı bilmek istemiyorum. ne güzel nicklerimiz var, isterseniz bana matild de diyebilirsiniz kxkdlxl

bana nasıl geliyorsa çevremdekilerden de gidiyor galiba bu konuşma ihtiyacı. geç saatlerde samimi sohbetler edilebilecek kişiler ya uykuya yenik düşüyor, ya sizi sandığınız kadar önemsemedikleri için asla geri dönüş yapmıyor, ya sadece kendinden bahsediyor, ya da "hani bakiiim yavrum ciciklere"den öteye geçemiyor. özellikle çok ihtiyacınız varken elinizin yazmaya, aramaya gitmediği tonla insan olması çok koyuyor bu saatlerde. onlara kalsa saat fark etmez zart zurt telefonunuz çalar ama. yoook, siz arayamazsınız, insanları rahatsız etmek size göre değil. aman sakın rahatsız etmeyin kimseyi, geberin yalnızlıktan yine de kimseyi aramayın yazmayın. geceleri gelen konuşma ihtiyacı bi taraflarınızı yiyebilir.

bu oyunlar boş vallahi. münasip bir yerlere kadar kaçabilir, kovalayan kovalasın benden bu kadara döndü olay, evet kovalanırken keyifli yalan yok. ama kaçma faslını yanlış anlayıp öküzlüğe çevirince karşı taraf işlerin rengi biraz değişiyor. kaldı ki bence kaçmak değil, mola almak bu. yol alacaksan al, ne oyalıyorsun tükettin, melankolik oldum, derdo oldum bir de üzerine. ay lütfen artık kimse kaçmasın kovalanmasın. aloo poliis.

bunaldım, sigarayı bırakmak zorunda kaldım. kırk yılın başı çaktırmadan ona bir tane yakıyorum.

modern family bölümü sandım, değilmiş.

yürüten babayiğitler var. ama belli bir yaştan sonra sağlıklı olduğunu düşünmüyorum, liseli olmadığımız sürece o mantık işlemez gibi çok. işleyen ilişkilerin dinamikleri de pek sağlıklı gözükmüyor açıkçası çok da yargılar gibi olmasın ama. yinede vajina sizin penis sizin yahu, ne yaparsanız yapın bana ne. isterseniz ömür boyu sevişmeyin, evlenip tüp bebek yapın.