abi olmak

baba yarısı, evin ortanca direği olmaktır.

en pis işi her zaman abiler yapar, biraz despotluk onların da hakkıdır.

ailenin fakirlik dönemini çeken şanssız kişidir.

şimdi ise sorumluluğu olmakla birlikte kardeşime para ve akıl verme konusunda yardımcı olmak çok güzel hissettiriyor.

kardeşim benim en iyi abi olduğumu söylüyor. ona göre iyi bişey.

kardeş isterse 40 yaşına gelsin, anne baba tarafından " oğlum kardeşin anlamaz, daha küçük" lafını duymaktır.

" ulan torunu olacak yaşa geldi " de diyemezsin, mal gibi bakar kalırsın.

benim bi işime yaramıyor. iki kardeşim var ve ikisi de bana saygısızlık yapıyor.

abi olmak biraz da ödün vermektir rahatından. hâmi olmalısın en başta, kardeşinin yaşı kaçsa kaç seni enterese etmez, o hep 3 yaşında, hep göz kulak olmaya muhtaç.

mesela daha önce deklare etmiştim, benden çok güzel abi olurdu. ben böyle kızardım kızmaya ama, çok da kızamazdım. böyle kızmam burhan altıntop atarlanmasından hallice olurdu, sonunu muhakkak komik bir şeye bağlardım.

beni kızdıracak bir şey yaptığında bacıma, gürlerdim, gürler gürlemez dolardı gözlerim. "beni kötü görme ayşe/fatma, sana zeval gelsin istemediğimden." derdim. eşek değil ya, anlardı herhalde içimi, atlardı boyuna abi diye, en içten.

abim bana abi olması gerekirken, ben ona daha çok abi oldum kardeşi olduğum halde. abime abilikler yaptım, maddi manevi. en güzel günlerinde o arkadaşlarıyla olur, en kötü gününde, özel bir gününde, ben oturdum onla saatlerce, ne içmişiz o gün...

abimi seviyorum, aslan burcu değildir sadece, aslan gibi de çocuktur, sever beni.