kendinle konuşurken cevap vermemek

insanın kendisini kendisine dahi kapattığı kötü zamanlardır.

dibi görmeden aydınlığa çıkamazsın ya da aydınlığa en yakın zaman en karanlık zamandır gibi gibi bir sürü cümle toprakları fırlatılabilir insanın yüzüne, lakin ki öyle değildir! yok öyledir.

uzun sürse de o karanlık ve o cevap vermeme hâli illa ki tersine döner.

rahatsız ukdesi*

kavga çıksın istemiyorum sırf bu sebeple cevap vermiyorum.

ne ya sen kendini ne sanıyorsun kendim

ben cevap veriyorum genelde

her zaman yaşadığım durum. bugün hava ne güzel diye başlar, ben bu hayattan ne bekliyorum diye devam eder, ben aslında neyim diye biter.

şizofren olmaya işarettir. clopex kullanabilirsiniz.

kendi kendime konuşurken karşımda ki kişinin yerine de geçiyorum. onun yerine de cevap veriyorum. veremediği zaman da hah işte böyle kalakalırsın diyorum. sanırım uçtum iyice...

moralimi bozmamak icin susuyorum yoksa tek tek yapistirirdim cevaplari

insanı bazen strese sokan kırıcı durumdur. dün yaşadığım ufak şeyden bir örnek vermek isterim: sabah eczaneye gitmiştim ve dönerken markete uğrasam mı uğramasam mı diye düşündüm. bunun için de kaldırımdan sağa mı dönmeliydim sola mı? bir de ben kendimle biraz yüksek sesle konuşuyorum, anlayacağınız üzere olay kavgaya döndü. ''hadi ama, sağa mı döneyim soldan mı gideyim?!?!'' derken en ufak bir dönüt bile alamadım. insanı kendi iç sesi bile mi ciddiye almaz yahu? kırıldım.