son çıkış

her yolu denedim gidilebilecek her yoldan gittim. geçilmez denen dağları geçtim bataklıklarda boğuldum. diken dolu tarlalardan ayçiçeği tarlalarına koştum. yollar boyu ayağıma batan taşlara rağmen bir yolcu bulurum sandım. yollar artık beni bir yere götürmüyor beni benden götürüyor. çıktığım her yolda bir başımaydım. patika aşağı kayıp giderken kutuplardaki ayılar kadar yalnızdım. düştüğümde dizlerim değil en çok kalbim acıdı. herkes birbirine deyip yeni yollar keşfederken ben çölde bir kaktüs kadar yalnızdım. başım yalnızlıkla öyle kalabalıktı ki her seferinde yanlış yollara saptım. ve o kadar saftım ki birileri de beni alır göğsüne basar sandım. oysa ben tuzmuşum. gözden akacak sıcak birkaç damla değil, için için yakacak kadar acımasız bir tuzmuşum. birkaç damla suyla çözülürdüm oysaki ama sizin kıtanızda henüz su keşfedilmemişti.