8 1 20 9 3 5 yazar profili

yoğun günlük hayatımın izin verdiği boşluklarda yaşadığım yeri temizlemem gerekiyor. bugün günlerden yine temizlik ve yine çekmecelerimi karıştırma günüydü. bu sefer bir kumpasla karşılaşmadım ama. küçükken babamın bi arkadaşının bana hediye ettiği jiroskopu bir gözlük kutusunun içerisinde saklıyormuşum meğerse. onu tablasına koyup tipik kuvvetle çevirdim. hiçbir sabit eksende dönme zorunluluğu olmayan, daha doğrusu tüm eksenlerde dönebilen bu çark, beni küçüklüğüme götürdü.
küçükken, şimdiki sahip olduğum mesleğin aksine makine mühendisi olmayı isterdim ben. uçak başka bir hikâyenin öznesi. günümüzde çoğu insanın yakınmasına rağmen; benim, bana küçükken rehber olan ve çeşitli konularda bilgi katan bir babam vardı. önceleri ona makine mühendisi olmayı istediğimi söylediğimde, işin zorluğundan ve şartlardan ötürü beni bundan vazgeçirmeye çalışırdı. ancak sonra o bu düşüncesinden vazgeçti ve benim üstümden hayal kurmaya başladı.

küçükken mekaniğe yatkındım, en ilgili olduğum bilim insanı newton, en sevdiğim hobim enjeksiyonların çalışmasını izlemekti. bu uğurda okuldan kaçtığımı ve babamın yanına gittiğimi hatırlıyorum.

ve sana asıl anlatmak istediğim şeye gelmek üzereyim.
mekanikte bana ait bir şey bulup üzerine titrediğimden midir, yoksa mekanik ona olan ilgimden ve emeğimden dolayı bana borçlu olduğundan mıdır bilemiyorum, bu jiroskop bana karakterimle ilgili bi lamba yaktı.
bir jiroskop eylemsizlik momentine bağlı olarak hareket eder. sahip olduğu açısal hıza ya da başka bir deyişle sahip olduğu ivmelere rağmen hareketini korumaya meyillidir. eylemsizliğin diğer bi adı atalettir aynı zamanda.
masanın üstündeki bu çarkın, bağımsızca sayısız eksenin etrafında dönmesi ve atalet momentumuna bağlılığı bende yanan lambaydı.
tüm ivmelere rağmen hareketini koruma isteği benim davranışlarımın mekanikte tasviriydi.
atalet hali, benim şu an içinde bulunduğum durumdu.
tüm bildiklerine rağmen hala olduğu insan olmayı sürdürme hali.

bir insanın bi insana verebileceği en fedakarca şeyin bu olduğunu düşünüyorum işte. akıllanmama isteği. atalet hali. tüm duruma, öğrenilenlere rağmen olduğun gibi olmayı sürdürme çabası.

ve son olarak eklemek isterim ki, ben bu yazıyı, bende iyi olarak saydığın hiçbir özelliğe aslında sahip olmadığımı, ama yine de hakkımın yenmemesi için bi davranışımın ön plana çıkması gerekiyorsa; onun da bu olduğunu söylemek için yazdım.
tüm bunlar bi edebiyat parçalaması, toplama ağdalı cümleler ya da yaşanılanları dramatize etme çabası olarak görülebilir. kendim öyle görmediğim için umursamıyorum öyle görenleri.
ben inan ki biliyorum neyin yanlış neyin doğru olduğunu, ne yapıp ne yapmamam gerektiğini. düşündüğümü yaşadığımdan sürüyor bu hikaye. buraya kadar bu yüzden uzadı.
ve son olarak, belki de bazı şeyleri kabul etmek gerek; jiroskopun tasarlanışı gereği atalet momentumuna sahip olduğu ya da bazı insanların fıtratı yüzünden güçsüz, akılsız ve cesaretsiz olduğu gerçeği gibi.

cehennemde nasıl yancaz allahımmmm. kolumuzun bacağımızın kapalı olduğu günler nadir.

öpüp boğulmazsanız başınızın üstüne koyun. depresif sözlük kertenkeleleri.

hiciv yeteneği mükemmel. zaten kendisi tam bir laf cambazıdır. youtube’daki müebbet muhabbet kanalından video açıp evde toparlanmak farz oldu. dil üzerindeki hakimiyeti şarkılarında ve sohbetlerinde oldukça belirgin.

dinlemek için her şeyden çok kasvet gerekiyor. kasvet ve daha çok kasvet. yakıp kırma isteği. dağıtıp çıkmak.

(bkz: ders kayıt haftası sistemi çöken canım okulum)
(bkz: boun)
(bkz: şikayet ediyormuş gibi görünüp övünmek)

tek başına bir dünya. kendi film sektörleri, çeşit çeşit insanları, yemek kültürü bi halta yaramayor ancak yine başka ülkelerin her türlü yemeğinin olduğu müthiş bir yemek piyasası, en iyi eğitimin verildiği okullar, binlerce km uzaklıktaki bölgelerde hakimiyet ve asker-savaş tesisatı. kuzey avrupa başı çekse de metal-rock kalitesi. hem kuzey soğuğunun hem hem amazon sıcağının hissedilebileceği eyaletler. daha sayamadıklarım da var. çoğunun avrupa dışında başka ülkeler hakkında bi bilgisi yok. bu onlar geri zekalı olduğundan değil, bilmelerine gerek olmadığından. ülke tek başına kıta zaten. yaşamak için en iyi ülke aslında.

serenay sarıkaya, çağatay ulusoy, kıvanç tatlıtuğ gibi isimler için; özellikle gala sonrası getty images’li instagram fotolarının altındaki, min 3bin beğenili yorumların içeriği olan, hass oradan denilesi laf. tamam cem adrian olabilir, sayesinde türkü de dinler olduk ama diğerleri? bir oyuncunun değişik rollere bürünmesi, çeşitli yapımlarda olması mesleği gereğindedir zaten. bu lafı hak etmek için toplumsal olarak yankı gerektiren yapımlarda oynanması gerekir. yorumum üzerine tezatlık içerdiğini biliyorum ancak ben sanat sanat içindir ilkesini benimserim, ancak bu yönde de bir içerik göremiyorum ben.

parçadaki bas gitarist marco’nun sesini arda aydın’ın sesine benzetiyorum. sosyal medyadan ulaştım kendisine ama dönmedi henüz. çok ciddi çıkarımlarım var bununla ilgili ya, umarım döner.

(bkz: never skip ocean videos)

güzel başlık.
bir keresinde kendisine sinirle “kör gulyabani” demiştim. çok beğendi nedense. o günden beri hep öyle kaldı. bir de yanında turuncu kalp var. bunun da anlamı şöyle, turuncu iki renk karışımıyla oluşur. kırmızı ve sarı. kırmızı aşkı, sarı arkadaşlığı temsil eder.
bence dünyanın en şanslı insanlarından biriyim çünkü sevgilim aynı zamanda en yakın arkadaşım. leb demeden leblebiyi anlamak var ya hani, aklımdan o an konuşulan konuyla ilgili bir şey geçsin, cümleye başladığımda hemen anlıyor. kendisi wikipedia gibi zaten, bi şey soruyosun tak biliyo, açıklıyor. adam arşiv gibi arkadaşlar, her türlü kitap, film özeti, müzik bilgisi var kafasının içinde. onu dinlemeyi çok seviyorum çünkü konuşurken öyle karizmatik ki…
benim de öğrendiğim bir şey var şimdiye kadarki yaşamıma dek; karşı cinsle ciddi bir şeyler olacaksa arada, o da bunun dış görünüşle, maddiyatla ya da cinsellikle olmaması gerektiği. en iyi ilişki güzel bi arkadaşlıkla başlıyor. konuştukça, gezdikçe, onunla eğlendikçe anlarsın bunu da. ardı geliyor zaten.

sen benim kollarımın arasına alacağı en güzel omuzlara, dudaklarımın öpeceği en güzel yüze, uğruna boğulabileceğim en güzel kokuya sahipsin.
burda senin sayende varım. sen varsan varım, yoksan yokum. seni seviyorum.

günlük kalori ihtiyacımız yaklaşık 2000 kalori. bu poğaçaların tanesi 600-700 kalori arkadaşlar. bu poğaçalarla fabrika işçileri sabah kahvaltısını yapıyor. üstüne bir de 2 şekerli çay ve o leş sigara. hani “kendi hayatını mahvetme yöntemleri” diye başlıklar var ya, oraya yazıyosunuz işte ezik bir karaktere sahip olmanın emarelerinden maddeler, soruyorum size; bu kombodan daha etkili ve hızlı bir yöntem var mıdır kendi hayatını mahvetmek için?
daha 40 yaşındaki fabrika işçilerinin leş kokularının ve michelin vücutlarının sebebi budur.

işin en heyecan verici kısmı, sevgilinin bundan haberi olmadan ilgili yere bir kayıt cihazı yerleştirip çekime başlamak. sevgilimiz sadece alacağı ve vereceği zevke odaklanıyor. haberi yok, ve bu yüzden “iyi olmalıyım beni izleyecekler”, “sıktı bu pozisyon haydi bacak omuza”, “bu çok mu abes oldu” düşüncelerine de sahip değil. kontrol bizde, usul de bu zaten. bu işi benim açımdan zevkli kılan; hamlelerin ben tarafından yapılması, bunun tahminsiz olması.

yüz hariç blurlanmış bir şey yok atılan videolarda. hedef doğallık ve gerçekçilik.

videomuz var bizim. ismi de “blind ghoul fucks hot chick”

kesinliğe en yakın sebep fazla anlam ve olasılıklardan delirmektir aslında. çözümü görmezden gelmek.
reçete tamam, mührüm nerde benim!!?

yağmurlu hava mıktanısı.

çoğu zaman iradesizlik ve tembellikle açıklanamaz aslında.
amaç var olmak, var olduğumuzu göstermek. kendisi için daha iyi olduğunun farkında olduğu ve bundan adından dahi emin olduğu bir şeyi, “bak yapmıyorum, gördün mü? hadi sıkıysa bir şey de!” alt cümlesiyle yapmamak. bu bir insana meydan okuma değil, kendi içiyle savaşmak aslında. “aslında yaparım ama yapmak istemiyorum, çünkü canım böyle istiyor” cümlesi çoğu zaman aylaklık değildir. ispatlamak, sürüden ayrılmak ve orijinal gözükmek belki bu davranışa uzaktan yakın olabilir. ama yine de bunlarla da açıklanamaz.
asıl ceza böyle bir düşünceyle doğmak, suçunun ne olduğunu bilmeden.
asıl savaş olman gerekenle olamayışının verdiği ıstırap.
asıl huzursuzluk “ben de böyleyim.” deyip kenara çekilememek.

open.spotify.com/track/5a4M...

gay kimliğine sahip olmanın çok zor bir zanaat olduğunu düşünmekteyim. ilgili olayı gerçekleştirmek için üç gün öncesinden sıvı beslenip iş gününde lavman yapmak gerekiyor. hadi bunları geç, zevke gelmek için twitter’da fellik fellik partner aramak lazım. kafede, barda, parkta keşitiğin bir adama hadi bize geçelim diyemiyosun aniden.
ancak beni en çok merakta bırakan husus iki erkeğin sevişmesi değil de, konunun nasıl “ben erkek s..iyorum”a geldiği. kerimcan gibi sesini inceltip g.t lobunu gösteren şort giyimli erkekler için çok kolay çünkü kendini temsil ediyor. peki ya 1.70 boyundaki döşü kıllı, göbeğinden pipisi gözükmeyen dağ ayıları? yazık değil mi bu adamlara.
ve şu an düşündüm de, hayatımdaki tek eksik biseksüel ya da gay bir erkek arkadaş. ancak bir zamanlar karı kız sektöründe olup da seviştikçe cinsel yöneliminden şüphe edip, uzun bir uğraştan sonra kendini bulmuş biri olmalı. bir kahve eşliğinde macerasını dinlemeyi çok isterim. burda varsanız bana yazınınız dostlarım. sizi en iyi anlayacak kişi benim. çantamın fermurarında gökkuşağı süsü taşıyorum ben üstelik.

türk dizi camiasının “breaking bad’i” olabilecekken, seyircilerin entrika ve aldatma dizilerine düşkünlüğü sebebiyle yetersiz rate’ingden dolayı bir zaman sonra final yapmış dizi.
hasta oğlunun hastane masraflarını karşılamak için mafya sektörüne karışmış bir adamın maceralarını izliyorduk aslında. ki bu adam, kendi işlediği bir suçtan dolayı adliye koridorlarında dahi bulunmamış, bileğinde hiç kelepçe soğukluğu hissetmemiş bir akademisyen.
bu dizinin ana fikri için; herkesin suç işleyebileceği, kötü bir gün ve iyi bir sebebin yeterli olabileceği popüler cümlesi yakışabilir. ancak durum her zaman böyle değildir.
işlenmiş ve işleneceği planlanan çoğu suç, ilgili azınlıktaki insanlar için geçmişte gösteremediği tepkilerin dışavurumudur aslında. hayır, içlerindeki gösteremediği potansiyeli kullanıyorlar düşüncesiyle basite indirgenemez. ve bana göre, gerçek suç, böyle işlenen suçtur.
bu adam ve benzerleri için neden böyle bir işe giriştin diye sorulduğunda, “hasta oğlum için yaptım, paraya ihtiyacım vardı ve gerekli yardımı ne devletten ne insanlardan bulabildim.” gibi haklı cümleler sıralanacak. ne de olsa ameller niyetlere göredir, yoksa niye suça karışılsın?
gerçek suç, işlenirken yoğun vicdan azabı yaşamayla, ancak istenen sonuca varıldığında ise yaptıklarını hiç umursamamakla ilgilidir. işte günahkar olan böyleleridir. vicdan azabından dolayı amaçtan sapan ve bi çuval inciri berbat edenlere ise aptal denir genelde.