göğebak yazar profili

iyi ki doğdun kendim..

(link: spotify.link/C3AlfKtCeKb::)

'beni bir gün unutacaksan, bir gün birakıp
gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere
mağaramdan çıkarma beni. alışkanlıklarımı
özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme
boşuna."

o mavi gözlü bir devdi.
minnacık bir kadın sevdi.
kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruli
hanımeli
açan bir ev.

♡

buradan

çekiliş numaranız: 609

talha #5

şener.

en sevdiğim aktivite olabilir sonuçta kimse birbirini en başta tanımıyor ve birbirlerini yargılamadan en doğal halinle konuşmaya başlıyorsun. böyle sohbetle başlayan arkadaşlıklarım nedense reel hayatımdaki arkadaşlarımdan daha yakın oluyorlar. çünkü sadece seninle sohbet etmek ve konuşmak için ordalar bir menfaat uğruna orda değiller.

saat dört yoksun
saat beş, yok
altı, yedi, ertesi gün
daha ertesi
ve belki kim bilir...

kitap okurum
içinde sen varsın
şarkı dinlerim
içinde sen
oturdum ekmeğimi yerim
karşımda sen oturursun
çalışırım,
karşımda sen

en güzel deniz,
henüz gidilmemiş olandır
en güzel çocuk
henüz büyümedi
en güzel günlerimiz
henüz yaşamadıklarımız
ve sana söylemek istediğim
en güzel söz
henüz söylememiş olduğum sözdür
o şimdi ne yapıyor?
şu anda şimdi, şimdi, şimdi
evde mi, sokakta mı?
çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
kolunu kaldırmış olabilir mi, hey gülüm
beyaz kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi
o şimdi ne yapıyor
şu anda şimdi, şimdi, şimdi
belki dizinde bir kedi yavrusu var, okşuyor

belki de yürüyordur, adımını atmak üzeredir
her kara günümde onu bana
tıpış tıpış getiren sevgili
canımın içi ayaklar
ve ne düşünüyor, beni mi?
yoksa ne bileyim
fasulyenin neden
bir türlü pişmediğini mi?
yahut insanların çoğunun neden böyle
bedbaht olduğunu mu?
o şimdi ne düşünüyor
şu anda şimdi, şimdi

saat dört yoksun
saat beş, yok
altı, yedi, ertesi gün
daha ertesi
ve belki kim bilir...

olacağı varsa zamanı gelince illaki olur. o yüzden bir şeyleri çokta takmamak lazım.

"o mavi gözlü bir devdi.
minnacık bir kadın sevdi.
kadının hayali minnacık bir evdi
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev..."

-nazım hikmet ran

ikiye on kala- al beni bas yaralarına

geçecek geçecek
bunlarda geçecek
bu çocuk bu akşam
birazcık içecek

iyiyim dedin, hep yordun kendini, kim bilir