kafatolog yazar profili

anlayamadığım hadise

başlık daha çok narsist insanlara hitap etse de bu konuya farklı bir açıdan yaklaşmak istiyorum. aslında dünya her birimizin etrafında ayrı ayrı dönüyor. yaşayan ne kadar insan varsa o kadar çok dönen dünya vardır. ne demek istediğimi biraz açayım;

kendi açımdan düşünelim. dünya yalnızca benim etrafımda dönüyor. bu dünyadaki tek hakiki insan benim, geri kalan tüm insanlar benim hayatımın birer figüranı. eğer bu hayatta bir şeyi istersem ona muhakkak ulaşırım ancak bunun için iki şey lazım. birincisi istemek, ikincisi çaba göstermek. önce ne istediğime karar verdim. ona ulaşmak için de çaba göstermeye başladım. işte bu çabayı gösterirken benim dışımdaki her bir insan/figüran tıkandığımda yoluma devam etmem için yardım eder, kibirlendiğimde kendime gelmem için ihanet eder, daha iyisine sahip olabilmem için de önüme set çeker. esasında hayatımda var olan hiçbir insan bana kötülük veya iyilik etmez yalnızca programlanmış bir robot gibi varmak istediğim menzile ulaşabilmem için beni maruz kalmam gereken durumlara maruz bırakır.

benim annem figüran, babam figüran, kardeşlerim, dostlarım, akrabalarım, hocalarım, bana ihanet edenler, yolda yürürken yan baktın kavgası eden adam, evime giren hırsız, kazık atan esnaf kısacası hayatımın merkezinden zerresine kadar her yerine değen herkes benim hayatımın birer figüranıdır. onların hepsi yalnızca benim için var.

aynı şekilde ben de doğduğumdan beri hayatına bir şekilde değdiğim binlerce insanın her birinin figüranıyım. ne kadar insan tanımışsam o kadar figüran oldum. ve insan ne kadar insan tanımışsa o kadar figürana sahip.