lifeisprecious yazar profili

en sevdigim kahve demleme yöntemi. bunun icin amazondan özel bir sürahi aldim, basit bir tasarim ama demlemeyi inanilmaz kolaylastirdi. normal sürahinin agiz kisminda süzme özelligi olan bir hazne var, hazne icine ögütülmüs kahve dolduruluyor, demleme süresi sonunda sadece hazneyi cikarmak yetiyor, demlenmis kahve dolu sürahi buzdolabinda kalmaya devam ediyor. sanirim bir litrelik.

yazin isten geldigimde hemen bardaga doldurup soguk soguk icmeye bayiliyorum. mideyi kesinlikle diger demleme kahveler kadar rahatsiz etmiyor.

benden uzak dursun dediğim insanların huyu. çok çektim alıngan insanlardan. ne yapsan olmaz ne desen olmaz, durduk yere tatsızlık çıkarıp durur. onunla ilgili olmasa bile her şeyi üzerine alınıp ona göre size tavır alır, kızar, küser, laf söyler, agresiflesir, kendine kendine intikam alır. bunlar olurken sizin hiçbir şeyden haberiniz yoktur, ne olduğunu bile anlamazsınız bazen. belki baska dertleriniz vardır ama bu insan kendini dünyanın merkezine koyup her şeyin onunla ilgili, ona karşı yapıldığını düşünür.
gerçekten düşman başına.

pat diye görüntülü aranmak hatta pat diye aranmak. en keyifli halimde bile beni hulk'a dönüştürebiliyor.

var birkac tane. dil yarasi en büyük yara imis sözünü dogrulayan cinsten.

öyle ki 5-15 yil önce söylenmis seyler bile bazen insani uykusundan uyandirip icini acitabiliyormus (ki en büyük kirginligim degildi, sonrasinda ohooo ne kirilmalar ne kirilmalar). belki de hep öyle kalacak bazi kirginliklar. 30-40 yil sonra bile olmadik bir anda akla gelip can yakacak. ömrüm olursa görecegim.

karsi taraf farkinda bile degil belki agzindan cikanlarin. daha dogrusu umrunda degil. ama bu taraftan bakan biri olarak ben bundan sonra agzimdan cikanlara cok dikkat edecegim. bu kadar etkili oldugunu ben de bilmezdim yasamadan. eskiler bosuna bu kadar önem vermemis agizdan cikan sözlere ve insan kirma konusuna.

ilk izlememin üzerinden asagi yukari bir on yil gecmediyse benim icin hicbir film.

film ne kadar güzel olursa olsun iyice unutmam lazim yoksa ikinci kez izlemeye bile dayanamiyorum.

salya sümük degil de birazcik usturuplu agladiktan sonra gelen güzellik.

en cok sevdigim fast food zinciri. ama maalesef almanya`da biscuit satmiyorlar. kabullenemiyorum bir türlü bu durumu.

sanki birazcik abartmis insandir.
ben nazar degdi diyorum, göz var diyorum.

taze kasap sucugunu keseceksin, cig cig taze ekmegin arasina koyacaksin, üzerine bolca tuz, yanina da mis gibi cay.

en cok bu halini sevdigim yiyecek. türkei demek taze kasap sucugu demek, gitsek de yesek artik.

tercih etmedigim kahve. miktari cok az oldugu icin cezve basinda durmaya, pisirmeye hatta bulasigini yikamaya bile üseniyorum, degmez diyorum, iki yudum aliyorsun gerisi telve, zaten hemen soguyor. makinesi olsa belki icerdim.

yine miktari cok az oldugu icin yaninda bir sey yemek mümkün degil. kahve yaninda kek, pasta, börek yemeyi seviyorum.
benim icin kahve 10-15 dakika ara verip keyif yapmak demek. espressoyu da ayni nedenle tercih etmiyorum.

ailem. bir bucuk yil oluyor görmeyeli, icim o kadar rahatsiz olmaya basladi ki, icimizden birine bir sey olsa bu kadar zaman görüsmedik, korkunc bir vicdan azabi duyarim herhalde.

digeri de bir yaz aksami acik bir mekanda arkadas, aile veya sevgiliyle oturup yiyip icip sohbet etmek. bundaki huzur hicbir seyde yok.

son iki üc haftadir aldigim b vitamini takviyesi nedeniyle yasadigim durum.

büyük ihtimalle önceden de görüyordum ama hatirlamiyordum. simdi hepsi cok net, cok gercekci ve detayli. uyandigimda da gün boyu hepsini hatirliyorum.

iyi mi kötü mü karar veremedim. bir de rüya yorumlarini okuyunca da moralim bozuluyor, hayirli bir sey yazmiyor onlar da. sonunda kesicem vitamini.

benim kullanmaya cesaret edemedigim, annemin ise vazgecemedigi mutfak gereci.

yillardir kullanir, hatta her gün kullanir. evde bir tane hic kullanilmamisi var, sürekli diyorlar, onu al kullan ama yok. mutfakta böyle bir riske, strese gerek yok diye düsünüyorum. bi de pisirirken yemegi arada kontrol etmeyi, denemeyi seviyorum.

ama maalesef annemin 15-20 dakikada pisirdigi kuru baklagilleri ben sabahtan aksama kadar kaynatsam da o kivami yakalayamiyorum. artik haslanmis konserve seklinde almaya basladim, öyle idare ediyorum.

kullananlar dikkatli kullansin, dalginliga aceleye gelmez.

milletimizin sormayi en sevdigi konulardan biri olan bebek konusu.
sadece özel hayata dair hadsiz bir soru oldugundan degil, belki istiyorlar da olmuyor, belki denediler ama dogumdan önce veya dogumda bebeklerini kaybettiler, aslinda o kadar yaygin bir durum ki, biz bilmiyoruz duymuyoruz cünkü özel bir durum ve herkesle paylasmiyorlar. böyle bir olasiligi nasil düsünemiyorlar, insanlarin yok yere canlarini yakiyorlar.

bunlari yasamis arkadaslarim ve akrabalarim var, asla konuyu acmiyorum, belki ilgilenmem gerekirken bile sormakta zorlaniyorum. insanlarin meraklarini gidermek ve iki muhabbet etmek icin digerlerinin duygularini hice saymasi karsinda dehsete düsüyorum, böyle sorular ne zaman bu kadar normallesti? bu ne egitimsizliktir.

buralarda hasret kaldigim geyik muhabbetine kavusmami saglayan program, cok büyük bir eksiklikti benim icin, gülüyoruz egleniyoruz daha ne olsun.

tek basina yasarken en fazla 1 litre süt kaynattigim icin ulasamadigim lezzet. of ne güzel bir seydir o taze ekmek, recel/bal ve cayla.

mucizevi yiyecek. bu mucizenin tadini cikarin. her sey o kadar yakisiyor ki birini yapsam digerinin hatri kaliyor. internetten mutlaka arastirip yeni yeni tarifler deneyin, özellikle italyan tariflerini. evinizde ne varsa onunla deneyin, bütcenizin durumuna ve yaratiliciginiza bakar. cesitlilik sonsuz. her yeni tarifle zevkin doruklarina cikin, imyeh imyeh diyerek makarnalari hüpletin.

son zamanlardaki en favori üc tarifimi yazayim, belki denersiniz. makarnalari al dente pisirip sudan cikarip baska derin bir kaba aliyorum. bu asamada zeytinyagi ve tuz ekliyorum. sonra da sosu ekleyip güzelce karistiriyorum. soslarda da zeytinyagi kullaniyorum.

ilkini berlin`de bir italyan restoraninda yemistim, o zamandan beri hastasiyim.
fettuccine kullanmislardi, ben de öyle yapiyorum, makarna cesidi degistirilebilir. malzemeler: somon füme, kurutulmus domates, dereotu, krema, beyaz sarap.

ikincisini genelde evde bulunan malzemeler oldugu icin kurtarici yemek olarak yapiyorum. malzemeler: kücük küpler seklinde dogranmis kitir kitir kirmizi sogan, mantar, krema, karabiber, kremasina cook hafif hardal.

ücüncüsünün cok fresh bir tadi var, yaz aksamlarina cok uygun. amalfi`den gelen bir tarifmis, oradayken görmemistim ama limon ve amalfi bir araya gelince ikna oldum. malzemeler: bol bol sarimsak, krema, bol bol limon suyu, limon kabugu rendesi.

simdiden afiyet bal seker olsun.

dogrudur. konsantrasyon süresinin kisalmasi nerelere varacak cok merak ediyorum. filmler hizlandirilarak izleniyor, kitap zaten okunmuyor, youtube videolari bile bu nedenle kisa tutuluyor, iki paragraf yazi bile okunmuyor.

sinirleri ziplatan ama aydinlatma yasatan basliklardan biri. sözlüklerde erkeklerin bize asla ama asla yansitmadigi gercek düsüncelerini yansitan bu tarz girdileri okudukca yillar icinde erkeklere bakisim cok degisti. bunlari daha gencken bilmis olsaydim sanirim hicbir erkegi sevmek güvenmek mümkün olmazdi, keske de olmasaydi. umarim hemcinslerim bu yazilanlari akillarindan cikarmaz ve iliskilerinde dikkate alirlar. cogu erkek aslinda sevilmeye, güvenilmeye, ugrunda üzülmeye degmiyor. sizin bambaska baktiginiz iliskilerin gercegini ögrenmek icin sözlükler müthis bir kaynak.
bunlari okuyun, görün, bilin, yine istediginizi yapin cünkü özgürsünüz ve hakkiniz, konusmaya dahi gerek yok ama sizin sevgi, güven sandiginiz seyin aslini, arka yüzünü bilin, bosuna üzülmeyin bundan sonra.

8 küsür yil calisarak yapabildigim birikimi bir haftada kazanmaktir. millet ne hayatlar yasiyor.