miyasa yazar profili

zülfü livanelinin serenad kitabında 3 ayrı yerde ağlamıştım... şeker portakalı çok üzse de onda gözyaşı gelmedi.

düz lise. hala garibanlığı bilinç altımda kalmıştır. anadoluya gidememenin verdiği burukluk. düz liseye gidersin, dersler yarım yamalak 40 kişilik sınıflar. boş geçen dersler. kötüydü.

bi zamandan sonra herkesin içine düştüğü batak. bende yapıyorum artık, şekeri yanında illa bir şeyler yiyiyorum diye koymuyorum, süt ise ya üşeniyorum ya evde süt olmuyor ya da bazen sertliğini kırdığını düşünüyorum. sade filtrenin tadı evet mükemmel değil ama bi zamandan sonra sorgulamayı bırakıp alışıyorsunuz.

uyandığımda ilk yaptığım şey saçımı taramak. o gün şekli kötü olablir, yağlanmış olabilir, ama dağınık saçla oturamıyorum. geriye doğru tarar öyle otururum.

dün ilk defa rezene çayı demledim. rezalet, kokusundan içemedim.

kendimi var etmeye, topluma kabul ettirmeye çalışırken bir de aile içi sorunların patlak verip evde huzur bırakmaması sorunsalı. karantina kimseye iyi gelmedi ve aile de herkesin bastırdığı sorunlar gün yüzüne çıktı resmen.