newtonınelmasındakikurt yazar profili

hikayelere devam ediyoruz.

köklü bir şirketin genel müdürü yıllarca şirketten gizlice para çalıyormuş. genel müdürlükte yerini sağlama almış ve rakiplerini hep ezmiş. servetine servet katmış ama şirket sahiplerinden bu durumu bilen yokmuş.

bir gün şirket sahipleri onun artık yaşlandığını ve faydasının azaldığını söylemişler ona. ondan daha genç birinin şirketin başına geçmesini istediklerini söylemişler. çalışanlar da bu genci seviyormuş.

genel müdür henüz istediği servete ulaşamadığı için üzülmüş bu beklenmedik vedaya. büyük bir vurgun yapmalı ve o serveti toplamalıymiş. ama nasıl?

bir sihirbazlık yapmalı ve herkesi manipüle etmeli, böylece herkes sola bakarken o sağdan şirketin kasasını boşaltıp işten ayrılmalıymış.

hemen işe koyulmuş. rakibi olan genci zimmetine para geçirme ve başka şirketlere bilgi sızdırmakla suçlamış tüm çalışanlar ve şirket patronları karşısında.  herkesin dikkatini bu yöne çekmiş. çalışanlar çok şaşırmış. ancak gence güvendikleri için onun hakkını savunmaya karar vermişler ve tüm enerjilerini bu işe ayırmışlar.

genel müdür de kimse onunla ilgilenmediği bir anda servetine kavuşup işten ayrılmış ve genç aklanmış. yeni genel müdür bu genç olmuş. ancak şirketin kaybettiği paralar çalışanlara gerekli zamlar yapılmayarak kapatılacakmış.

eeee, eeee, eeee, e....

insan olun biraz (yazar) adam daha napsın ?

örtünüyoruz işte nihayetinde. yapraktan cropa kadar ilerledi moda :)

bilgisayar olmasaydı, hala sevgilimize renkli kağıtlarla edebi mektuplar, şiirler yazıyor olurduk sanırım. romantizm ölmezdi. ama emin de değilim :)

leyla ile mecnun dizisinden öğrendim bu türküyü. bence siz de onlardan dinleyin. zira sümer ezgü de söylemiştir ama bence leyla ile mecnunda daha eğlenceli olmuş.

hop diri diri dat diri

hava kararmıış, yıldızlar berrak gökte ışıl ışıl, sosyete dergilerinden fırlamış güzel bir kadının elbisesini andıran haliyle samanyolu tepemdeydi. okuldan eve dönmek üzere evimizin önünden geçen yolu takip ediyordum. dışarıda kimseler yoktu. tek başıma hiç ses işitmediğim karanlık bir yolda yürümenin ürpertisi bir an içime yerleşti. çevremi gözlemlemeye başladım. kalp atışım ve soluklarım hızlanmıştı. okumayı yazmayı yeni öğrenen, sayıların büyüsüne kapılan bir çocuktum. sanki koca dünyada bir ben kalmıştım, bunca sayı ne işime yarayacaktı şimdi.

tekrar gökyüzüne çevirdim gözlerimi, sığınmak için ilahi bir güç ancak orada olabilirdi. o an gördüm hareket eden karartıları. hızlı manevraları ve kanat yapıları yarasalara benziyordu. ancak daha büyüktüler ve yüzleri insansıydı. ağızlarında kan kırmızısı... neden yalnız olduğumu anlamıştım. tüm dünyayı yemişlerdi, annemi, babamı, küçük kız kardeşimi, tanadığım herkesi...

işte şimdi de beni fark etmişlerdi. üzerime doğru koşan, uçan yüz kere yüz kere yüzlerce ( o zamanlar ancak yüze kadar sayabiliyordum ama çarpmanın ne olduğunu öğrenmiştim.) insansı yarasalar insanlığın sonunu getirmek için (üremeyi öğrenmemiştik daha, bunu tek başıma yapamayacağımı şimdi şimdi anlıyorum) son kalan insan olan bana saldırmak üzereydi.

evimizin karşısında bir müstakil ev görünümünde bir trafo vardı. oraya gelmiştim. kaçabileceğim tek yer oranın çatısıydi muhakkak. tırmandım çatıya, ama kaçamadım. insansı yarasalardan üçü beni farketti ve peşimden geldi. onlardan kurtulmak için yapabilrceğim tek şey, tırmanarak çıktığım çatıdan atlamaktı ve bu durum rüyamın bitmesine yol açtı.

sonra defalarca aynı rüyayı gördüm. doksanlı yılların ilk yarısıydı. yarasa fobimin ortaya çıktığı zamanlara karşılık gelir. vikipedia bu durumun psikolojik sebeplerle ilgili olduğunu uzunca açıklıyor. çok uzun geldi okumadım ama başlıklara baktım. sonrasında pandeminin başlangıcının yarasa yiyen biri yüzünden olduğunu öğrenince, herhalde bana o zamanlar malum oldu diye de düşünmüştüm.

22/02/2024 01:07

saatten anlaşılabileceği gibi yanan gözkapaklarıma ve yatağa yıgılmış bedenime rağmen zihnim uykuya dalmayı reddediyor. oysa "relax çayı" etiketine aldanıp aldığım, içerisinde sakinleştirici özelliğe sahip 7 tane bitki bulunan çayı da demleme usulüyle hazırlayıp afiyetle içmiştim saat 22:00 sularında. demek benim eşiğim yüksek. neyse birazdan bayılınca güzel bir uyku çekerim nasılsa. o nedenle panik yapmıyorum hiç.

hava sıfırın altında iki derece celcius ve ben bir fizik öğretmeniysem birimleri doğru kullanmalıyım, personam kurusun.

gecenin sessizliğini az evvel inleyen mahallenin kedisi böldü. soğuktan mı, doğumdan mı, yoksa ... epeydir de yalnızım ben. yani bu süre epeyi geçeli epey oldu hatta. epey üzeri epeydir yalnızım. o nedenle sinirimi bozuyor bu kediler. marta da ne kaldı.

bir konu yok bu gece değineceğim. öyle anlatıyorum işte akla gelenleri. maksat dostlar iş yapıyor görsün. ama işin esası uyku öncesi kültür beyin hareketleriyle kendimi yorayım dedim.

genelde yan yatarak başlarım uyku mesaime. üstteki bacağım biraz öndedir. üstte olan ayağım ise altta kalan ayak bileğimle topuğüma doğru uzanan bir şekil alır. kemikler birbirine değmezse sevinirim. evet aynen böyle.

galiba geliyor uykum, hadi görüşmek üzere. allah rahatlık versin.

son 3 yılım isimli çalışma...
projeksiyon
e-kitap okuyucu
gitar