ninja in pyjamas yazar profili

yalnızca 1,5 lira farkla extra vert ister misiniz?

chatgpt’ye sözlük url’sini verdim ve yazdı. *

“normal sözlük’te mizahın şahikası

bir gün sözlükte gezindim neşeyle,
“son singapur vapuru” demiş: “ben geldim yine!”
“emrebey003” başlık açmış hızla,
“örnek vatandaş” da katılmış şakaya. 

“kelenderis” tarih anlatır derin,
“bir bilen” her konuda fikir verir serin.
“psg” futbol aşkıyla yanar,
“alpinçayırı” dağlarda çay demler, anlar. 

“keremyildiz” teknolojiyle haşır neşir,
“sailoreee” denizleri anlatır bir bir.
“zugra” edebiyatla süsler her satırı,
“simli far” makyaj tüyolarıyla alır aklı.

“insan olun biraz” der, nasihat verir,
“lucifer” felsefeyle zihinleri deler.
“bay panda” bambu yerken düşünür,
“dostlarımızla geleceğiz” diye sevinir.

“homo ludens” oyunla hayatı çözer,
“systemfailed” bilgisayarı yeniden başlatır.
“personanongrata” diplomasiyle ilgilenir,
“armullah” tarihsel analizler yapar derin.

“meja” edebiyatla süsler sayfayı,
hepsi bir arada, renklendirir dünyayı.
normal sözlük’te her gün bir başka,
yazarlar yazar, biz de okuruz aşkla.”

ironi yapmış, bazı yazarlara laf sokmuş gibi bir durum ben görüyorum.

şöyle bir vaziyete büründürebilir:

(bkz: kaytağı)

(bkz: low man’s lyric)

dostlar, malumunuz kimi duygular bar bar bağırarak anlatılmıyor. acı ve pişmanlığın altında ezilen kişi bağıramaz. en hakiki duygular, böylesi sert adamların gönül perdesini biraz aralaması ve iniltisiyle etrafa saçılıyor.

nickini görünce aklım ekmek teknesi’ne gitti geldi.

şu lezzettedir:


liseden bir arkadaşımın mail adresi şöyle bir şeydi:
yalan_hayatım_rock_19bilmemkaç@hotmail.com *

mahpuslukta, işkencede insan sevdiğine nasıl seslenir? işte böyle:

“dirliğim düzenim dermanım canım
solum sol tarafım imanım dinim
benim beyaz unum ak güvercinim
bilirim bilirim gelen gündedir”

ben cuma sabahı teslim oldum. oraya buraya koştur, akşam çöksün, göt kesen kütahya soğuğu merhaba desin derken gece 2'de yatağa girdim. şöyle bi' beş dakika yerimi yadırgar gibi oldum ama bir güzel sızmışım ki dostlar sormayın. ertesi gün cumartesi olması hasebiyle 7'de uyandırdılar. pazartesiye kadar salak salak takıldık. ottan tüyden işler için yakaladığını götüren çavuşlardan ve uzmanlardan saklanmaya çalıştık.

terhis olana kadar küfretmediğim tek bir an dahi olmadı. 6 ayda küfür dağarcığım üçgen vücut yaptı, güzeldi.

edit: "birliğe teslim olunmaz, birliğe katılınır." şeklinde bir itiraz hatrıma düştü. pardon.*

(bkz: erwin smith)

attack on titan izleyen kimseler levi ackerman diyecektir. bence levi ackerman, ki vaktiyle nick'im levi'ydi, suni bir karakterdir. o çocukluk hikayesi, böylesine cool ve başarı kokan bir yetişkinliğe pek varamaz. o bataklıkta yok olup giderler ama erwin gibi adamlar yaşamın içinden ve daha gerçek gelir. mesela erwin'e bakınca gözümün önüne atatürk geliyor.

erwin edit:


ve malum sahne...

(bkz: ruhi su)

"sabahın bir sahibi var
sorarlar bir gün sorarlar
biter bu dertler, acılar
sararlar bir gün, sararlar"

gırtlağımıza çöküp lokmamızı çalanlardan, sırtımıza sopa vuranlardan, canımızı çıkaranlardan hiçbir hesap soramadık. sabahın sahibi neredesin?

ilk göz ağrım.

hakan gülseven, roni marguiles, yetmez ama evet kavgaları…
lord voldemort, kurtlarla koşan kadınlar delisi yazar…

bunlar bile hoş geliyor şu an. *

oğlum atlas menfez ile kızım sıva arin ellerinizden öper. *

kişilerin özel, en özel hissetme çabasından ikrah ettim dostlarım. afili isim koyma modası da bunun bir tezahürü olmalı. mesela kazım, musa, zeynep muhteşem isimler. neden sırt çeviriyoruz. aramıza hoş geldin kazım bebek.

“yağmur yağar ordan burdan
üstümüze ipek yorgan
öpeceksen işte burdan
vay dili dili kuş dili dili”

ben bu kentte doğdum, büyüdüm. nefret ettim, kaçtım. önce lisans için izmir’e gittim. muhteşem bir dört yıl geçirdim, döndüm. bir yıl işsizliğinde, üç yıl özel sektöründe çürüdüm. nefretim katlandı. imkan buldum edirne’ye yerleştim. dört güzel yılı da orada yaşadım. ankara dışında yaşadığım her yeri çok sevdim. gün geldi kürkçü dükkanına tekrar döndüm. şehir aynı şehirdi, insanlar aynı insanlardı ama bu sefer bir başka göründü gözüme. anladım ki nefretim ankara’ya değilmiş. ankara’nın günahı da sevabı da yokmuş. yaşam koşullarım, parasızlığım, imkansızlığım, büyüme sancılarımmış bende tiksinti uyandıran.

ankara’yı sevmek için sebep aramayınız.
ankara’ya sövmek için sebep aramayınız.

entel feridun’u, ahmetflix’i, selahattin özdemir’i ben de destekledim ama bu videoda iş çığırından çıkmış. lüzumsuz agresif olmuş. yüksek ihtimalle mahkemelik olurlar.

“bırakmayınız döğüşmesinler, bırakmayınız söğüşmesinler.”

ninja marx.

nickini ne zaman görsem gözümün önüne marcel desailly geliyor.

ayrıca iyi bir yazar.

“bırakınız oylasınlar, bırakınız favlasınlar.”

ninja smith.

cevaplamam gereken bir sorudur.