hem ağacı hem de çayı için geçerli olmak üzere, ıhlamur kokusu diyorum. çocukluğumun en neşeli, en huzurlu zamanlarına geri döndürüyor beni. anneannemin elini tutup sokaklarda bakına bakına yürüdüğümüz, dünyanın olduğundan da büyük ve heyecan verici göründüğü zamanları hatırlıyorum. eve dönünce o ıhlamur çayı demlerken mutfakta radyo dinler dedemin, dayımın eve gelmesini beklerdim. akşam da ılıtıp elime tutuştururlardı ben televizyonun önünde resim çizerken. şimdilerde fark ediyorum, o zamanlar aldığım nefes; yaklaşık 15 sene tutabilmem için büyük bir güç vermiş bana. ben, kardeşim, annem, dayım, anneannem, dedem... o minicik evin içinde kendimi bir kez bile fazlalık gibi hissettiğimi hatırlamıyorum.
devamını gör...