ping floyk yazar profili

karşımızdaki kişilerin dış görünüşümüze göre yaşımızla ilgili varabileceği sonuçlardan birisi. daha çok bunun tersi durumla karşılaşmaktayım. beni en çok güldüren, çalıştığım okulda görüşeceği kişinin odasını tarif ederek yardım ettiğim velinin evli barklı iki çocuk babası olan beni lise öğrencisi sanıp allah zihin açıklığı versin evladım demesiydi.

çocukluğumuzda eve zamanında girmememize sebep olup defalarca sokakta ismimizin yankılanmasıyla ayılabildiğimiz oyunlardır. aralarından hatırladığım en eski oyunlar gazoz kapaklarıyla olanlardı.

derdin tasanın olmadığı her yaştır. özelleştirecek olursak bana göre en güzel yaş, eğitim öğretime başlamadan önceki yıllardır. hani en büyük derdinin yiyemediğin çikolata, çok isteyipte sahip olamadığın oyuncak olduğu zamanlar.

kısa bir süre öncesine kadar katıldığım önermeydi. bu hafta ateşlenip acaba kuşkusuyla test yaptırıp negatif çıkmasına rağmen içimiz rahat etsin diye araştırmalarda bulundum ve virüsü kapıp ağır geçiren velilerimin anlattıkları yaşanmışlıklardan edindiğim ortak söylem, ismini bile bilmedikleri her kemiklerinin ben de buradayım diye kendisini hatırlatması oldu. eğer virüsü kaptıysan ve ağır geçireceksen test yaptırmana bile gerek yok zaten anlarsın dedi herkes.

pandemi başladığından beri içerisinde bulunduğum meslek grubuna yakıştırılan eylem. yalnız şuna dikkat çekmeden edemeyeceğim, hangi işi yapıyor olursak olalım pandemi öncesinde de işinin hakkını vermeden yatarak çalışanlar vardı, sonrasında da. 17 yıldır matematik öğretmenliği yapan bir birey olarak en az 15 yıldır haftanın yedi günü çalışıyorum ve öyle ki son dört yıldır nisan ayında vücudum tempoya dayanamayıp artık dinlen fişeğini tansiyonumu hoplatıp zıplatarak ateşliyor. en nihayetinde olay kişilerin vicdanına ve iş ahlakına bakar genellememek lazım.

ilerleyen yıllarında kişinin pişmanlık duymaması için kendi kendine öğüt vermesidir. belli bir süredir kendime en çok kurduğum cümleler “ şimdiye kadar en çok pişman olduğun şeyler yaptıkların değil yapmadıklarındı. korkmana gerek yok, kaybettiklerin yapmazsan daha çok olacak. düşünme artık yap ve geç.”

en son aldığım kitap 1. sınıfa giden kızım için 10’lu okuma setlerinden (artık takip edemiyorum) birisidir. kendim için aldığım en son kitabı hatırlamamakla birlikte aldıktan sonra bir çırpıda okuduğum son kitap hakan günday’dan “daha”dır.