gönül tokluğu diye bir şey var bilir misiniz?
caddeler de sokaklarda yürürken bakıyorum da insanlar da hep bir yetişme telaşı var. anne çocuğu çekiştiriyor geç kaldım biterse sana sorarım vs . ne şimdi bu yaşamak mı ? insanları bitecek bize kalmaz korkusu sarmış. özentiler başlamış! onun var benimde olsun. oysa hayat o kadar anlamlı ki üç beş eşya ya değişmeyecek kadar kıymetliydi akıp giden zaman...
ne zaman anlayacaklar dedim
sabahın temiz havasını soluyup, kendin için bir fincan kahve yapıp, en sevdiğimin kitabını al yanına ve satır arasında sana hitap eden en güzel kelimeyi çiz...
sonra çok ça şükret bu günde yaşıyorum ve hayattan bir kaç şey daha öğreneceğim ne mutlu bana. iyi geceler
devamını gör...