solo il gala yazar profili

yaya geçidinde yayalara yol vermeye bayılıyorum. (tamam evet yapmam gereken o zaten biliyoruz onu eyv)

yol verdiğimi görünce mutlu olup eliyle teşekkür ederim hareketleri yapmalarına, bekletmeyeyim ayıp olmasın diye koşar adımla karşıya geçmelerine, "insanlık ölmemiş vesselam..." düşüncesiyle yüzlerine oturan o gülümsemeleri vb bütün o şapşiklikere bayılıyorum.

ne bileyim yav, hayat bu kadar çirkinleşmişken böyle ufak tefek şapşiriklikler bana terapi gibi geliyor.

ölümünden 104 yıl sonra bile hala korkuluyor olmasının sebebi her gün karşılarında yaşayan milyonlarca talat paşa olduğunu görmeleri sanırım. kendisinin ne kadar ileri görüşlü olduğunu "1 talat gider, 1000 talat yetişir!" cümlesinden ve yaşarken yaptıklarının ne kadar doğru olduğundan anlayabilirsiniz.

kendinizce onu lanetleyerek adını unutturmaya ya da karalamaya çalışacaksınız çünkü başka çareniz yok. elinizden başka hiçbir şey gelmiyor biliyorum. ama korkularınızla yüzleşmeye başlayın çünkü mirası yaşamaya devam ediyor ve bundan sonra da kabusunuz olmaya devam edecek.

nur içinde yatsın.

(bkz: hahahahahahahahahahaha)