uykusuz kedi yazar profili

selam.

fight is fight.

işi gücü bırakıp bunları izliyorum..

nasıl yapıyosunuz tam olarak? nasıl çıkarıyosunuz hayatınızdan size tüm saflığıyla sevgisini sunan insanları? nasıl unutuyosunuz size hissettirdiklerini? ben unutamıyorum mesela. bi rüzgar esip aniden onun kokusunu bırakmıyo mu yatağınıza? sevgiyle sarılmanın o sıcak hissini nasıl siliyosunuz teninizden? yoksa hiç mi sevmediniz? bu daha acı.. düşünmeden, düşüne düşüne delirmeden, hıçkıra hıçkrara ama sessizce, yastığınıza sarılıp ağlamıyo musunuz mesela? hiç mi acı yok? hiç mi hissetmiyosunuz teninizdeki izlerini? yoksunluğunu çekmiyo musunuz? ruhunuza hiç mi işlemedi? yüreğiniz yanmadı mı hiç cayır cayır? aniden uyanıp yanınızdaymış gibi boşluğa dokunmaya çalışmadınız mı hiç? hiç mi hissetmediniz?

kedi benim.

kolay işleri beğenmez, zor işlerin adamı çünkü geri zakalım. neymiş dün nöbette saatlerce oturmuş da bacakları ağrımış oturmaktan vah vah..bankoda uyuyakalıp supervisora yakalanmış falan bak sen şikayetlere bak.. rahat sevmez hiç, illa totosu yer görmeyecek, iliklerine kadar işleyecek yorgunluk, kan, ter, gözyaşı.. eti kemiği ayrı sızlayacak ya. neyse, haftaya yine dönüyomuş çöplüğüne geçici de olsa, mutlu oldu otistiğim benim. çek cezanı, ne diyeyim.

adı lazım değil, baş harfi ben.

uykuyla uyanıklık arasında bi yerdeyim. yapmak istediğim bi şeyler var ama gücüm yok. bi ara yataktan fırlayıp oje sürüp kuruyunca tekrar yattım. her şeyi boşverip hiçbi şeyi hissetmeme evresine geçmek istiyorum, içimde kopan fırtınaları dindirebilirsem biraz daha rahatlıycam ama bu fırtınalı denize öyle tutkunum ki beni yerlebir edeceğini bile bile gülümseyerek yol alıyorum. bedelini ödemeye hazırım tüm hatalarımın. acı çekmek çok da korktuğum bi şey değil.

bu küçük bey sokakta akran zorbalığına uğradığı için eve alıp bakımını yaptık, galiba bırakamıycaz.. ona uygun bi isim arıyoruz .ilk kedimin adı güneş'ti.. isim önerilerinizi bekliyorum.

geleceğim, bekle dedi, gitti..
ben beklemedim, o da gelmedi.
ölüm gibi bir şey oldu..
ama kimse ölmedi.

içinizde tutmayın, biriktirmeyin, söyleyin. iyisiyle kötüsüyle dökün kalbinizi rahatlayın.

yıllarca sözlerimi biriktirdim tek bi faydasını görmedim. küçük bi cam parçasından başlayan orman yangını gibiydi içimi döküşüm. üç gün kimseyle konuşmamış babam. bense inanılmaz şekilde hafiflemiş hissetmiştim. bir daha asla biriktirmedim içimde. geçmişin izleri silinmiyor ama şimdi eskisinden daha iyiyiz.

bugün hayatımın defteriinde yine, yeniden tertemiz bi sayfa açtım ve tüm geçmişi çöpe attım.. yanımda olan yanımda kalsın, olmayan hiç olmasın.

canımı sıkan şeyler var. yoksa ben niye gecenin bu saati ojelerimi silip başka renk süreyim? son 2 saattir neden aynı şarkıyı dinleyeyim? canımı çok sıkan şeyler var...

ben ne hissetmem gerektiğini bilemediğim konularda ve zamanlarda hissetmemeyi tercih ediyorum. mantığıma tutunup hislerimi susturarak sakinleşiyorum. çünkü duygular insanı hep hata yapmaya sürükler,

canımın keyfinin öyle istemesi. cidden bazen başka hiçbi sebep bulamıyorum. çok üzülüyorum, acı çekiyorum, özlüyorum, umursanmıyorum ama vazgeçmiyorum sonra bi anda içimde tuhaf bi şeyler oluyor ve puuffff diye bitiyor her şey.

yalnızlık hiç bu kadar hak edilmiş olmamıştır. oysa yine deneyip, yine yenilmek, her seferinde daha güzel yenilmek varken kalbi kafese tutmak insana eziyet.

kalp kırıldıkça, gözler ıslandıkça hissediyor insan yaşadığını.