aniden soğumak

nefret etmekten çok daha güçlü olan duygu.

(bkz: entropi)

iğrenç bir özellik mi desem karakter mi desem bilemedim. ben yıllarca bu salak özelliğim yüzünden o kadar çok şey kaybettim ki anlatamam. ne güzel insanlar ne güzel arkadaşlar ne güzel muhabbetleri bitirdim. tedavisi var mı bilemem ama bu bana göre çok büyük bir hastalıktır.

istanbul hava durumu gibidir 15 lerden birden eksilere kadar düşmüştür.

karşımdaki insanın bazen büyük bir hareketiyle, bazen de ufacık bir söylemiyle içine düştüğüm durum. sonrası mı? iletişimin aniden kesilmesi.

"aman bununla mı uğraşacağım?"

eskiden çok çekici gelen birşeyin yada birinin artık hiç cazip olamama durumu.

soğuduğun kişiye onu hiç tanımıyormuş gibi davranma alışkanlığı.. çok kaliteli bir alışkanlık şeklidir bu.

aşk, sevgi ,nefret ,intikam...hepsinden daha güçlü bir duygu durumudur, geri dönüşü pek yoktur. makam, mevkii ,eş, dost kocaman bir hiçtir bu duygunun yanında

aniden olan ama sebepsiz olmayan* soğuma durumu. hiçbir şey sebepsiz değildir. çok küçük minnacık ufacık da olsa sebebi vardır bu aniden soğumaların.

eskiden zor soğuyan biriydim ama son 2 yılda bu konuda çok değiştim. mesela arkadaşım rahatsız olacağım bir şeyi bilerek mi yapıyor? üzülmem, direkt soğurum ve hayatımdan çıkarırım. çok ani olur ve geri dönüşü de yoktur benim için. ilişkilerimde de böyle olur. kıskanmam, sinir olmam için mi uğraşıyor? kıskanmam, sinirlenmem, soğurum hemen. olması gereken budur bence. kaç yaşındayız, saçma sapan hareketlere ne gerek var? ki zaten bilinçli yapılan bir şeyi neden kıskanayım? itici bulurum, aniden soğurum. bu halimi seviyorum. çünkü, soğumazsam üzülürüm, olan yine bana olur.

bir şeyle ilgili kötü bir anıya sahip olunca, ona karşı olan duyguların çok hızlı bir şekilde değişmesi durumu.

hakkında yeterince güçlü duyguya, ilgiye, sevgiye, ihtiyaç hissine sahip olunmayan, kişi, durum, olgudan nedenli/nedensiz aniden uzaklaşmak.

bana sık oluyor bu. özellikle insanlar özelinde; çiğ davranışlara, fikirlere sahip bireylerden - eğer yeterince yakınlık duymuyorsam - ışık hızında soğuyorum.
bazen basit bir yazım yanlışı olabiliyor sebep, bazen keskin bir fikir, bazen uzlaşılamazlık.

ee ne demişler; osuruklu göte çavdar ekmeği bahane


edit: al işte ne deniyor bana.*

aniden değil,belli bir süreç içinde yaşadığım durum.

4-5 yıldır çoğu şeyden sistematik olarak soğudum,yaşanan olayların diğer yüzünü gördükçe ve bundan mütevellit analiz yeteneğimi geliştirip onlar hakkında fikir sahibi oldukça haklı bir nefret durumu ortaya çıkıyor.buna ister uyumsuzluk ister psikolojik rahatsızlık deyin ama ben öyle olmadığını düşünüyorum ve bu hislerimde haklı olduğumu görüyorum ve hissediyorum çünkü her şey çirkinleşti,bayağılaştı.

bir kişinin gerçek yüzünü görünce yaşanan durum.

“bir tel kopar, ahenk ebediyen kesilir..”