- nikin var mı?
nikimyok: nikim yok

"uyanıp içimin sesine,
varsın bozuk olsun pusula.
sular nereye götürürse…
karalar çok sınırlıdır,
dünya denizden ibaret,
vira demir, eyvallah!

varsın sizin olsun,
rüşvetli, pet şişeli, kasvetli,
dolarlı, deutsch mark’lı,
multi-mega medyalı,
hem aids’li, hem nükleer bombalı,
hem kardeş kavgalı,
terbiyesiz, kültürsüz, saygısız,
denizinde sebzeler yüzen,
yeşili traji-keltoş!
çimentosu göğü delen,
gökdelenler arasından denize bakan,
çok arabesk…
ne zırvalasam rap…
çalışmak çok ayıp,
hırsızlık grekoromen,
kenefleri denize akan dünyanız,
varsın sizin olsun.
güneş doğdu, gök günaydın turuncu,
henüz ortada yok huzur bilinci.

içimden gelen garip bir ses,
al demiri git diyor.
içimden garip bir ses
sen sonunu bekleme!
tez elden al demiri,
gün doğarken git diyor."*

kendi ailesinden çocuklara sevginin nasıl gösterildiğini göremeyen babadır.
çocukları sevmenin ayıp, şımartmak sayıldığı yerlerde babanın çocuğuna sevgisini göstermesi kadar abes bir şey yoktur. bırakın çocuğunu sevdiğini göstermeyi, bakışıyla korkutamazsa iyi bir baba olmasından şüphelenilir hala bazı yerlerde.
sevgili babalar, baba adayları; çocuklara sevginizi gösterin, özellikle kız çocuklarına. çünkü malesef babalarından görmek isteyip göremediği sevgiyi yanlış erkeklerde arıyorlar.

zamanla kumar oynamaktır. bir şeyin, durumun sürekli geri planda kalmasını sağlamaktır. onu öncelik olmaktan alıkoymaktır. ötelenen şeyin yapılıp yapılamayacağını belirleyen ise zamandır. bu da demektir ki en büyük kumarbaz zamandır.

bertolt brecht’in doğu almanya'da kurduğu tiyatro grubudur.

haydi canım oradan...

babamın bir konu hakkında danışmak için beni araması.*

başı öne eğdiren* duygulardır. utanç, mahcubiyet, korku..

böyle durumlarda muhatabımız olan kişi dışında gözümüzü çevirdiğimiz her yer boşluktur. bazen o boşluk bir halı desenidir, bazen duvarla yerin birleştiği köşedir. hatta bazen yuvasına ilerleyen bir karıncayı seyretmek bile boşluğa bakmaktır bizim için. sonra ellerimiz. kendi ellerimiz de boşluğa dönüşebilir, dizlerimizin üstünde birleştirip uzun uzun seyrederiz.

o anlarda baktığımız yerde ne olduğunu düşünmeyiz. gözümüz açıkken görmemeyi sağlamanın bir yoludur sadece. söyleyecek bir şeyimiz yoksa o anın bitmesini beklediğimiz, söyleyecek sözümüz varsa yüz ifademizi gizlediğimiz bir kaçış anı.

eskiden çocuk dergilerinde bir bölüm yer alırdı.

iki resim arasındaki yedi farkı bulun diye. şöyle bir göz gezdirdik mi , tak diye buluverirdik o farkları.

sıkıntı şu ki; bu mevzuda o yedi farkı bulmak mümkün değil.

şimdilik benim için maskedir efenim. maskeyi taktığımda gözlüğüm buğulanıyor, ne kadar maske değiştirsem de bir ikisi hariç hepsinde böyleydi. umarım en yakın zamanda bu salgın biter.

hamsi olarak elindeki tüm imkanları kullanmış. bizede taktir etmek düşer kanaatindeyim. yolları bahtları açık olsun. o güzel hamsiler, o güzel denizlerde yüzerek gittiler. kim derdi ki gün gelecek bir hamsiyi kıskanacak insanlar.
ayrıca dayıların son derece elit gürcü hamsisi tartışmasını da hatırlayalım buyrun efenim #ufaktır, ufak

herkes kendi kapasitesine göre hareket ediyor neticede. onların kapasitesi şimdilik bu, belki diğer konulara da ilgi duyarlar, biraz okurlar ve dünyada kadınlardan başka konuşulacak konular olduğunun da farkına varırlar diye umuyorum. fazla mı iyimserim. belki. birilerinin ağzından çirkinlik saçılıyor diye her şeyin kirlenmesine izin mi verelim. bence hayır.

kendini yalnız hisseden ve sorunlarla tek başına boğuşan insandır. kimi zaman ve hatta çoğu zaman yalnız olmasa da sorunlarıyla etrafını üzmek istemediğinden , tek başına mücadele etmeye çalışır.

kendini bırakma, dağılma gibi bir lüksü yoktur. çünkü sorumlulukları fazladır ve dağıldığı anda bir daha kendini toparlayamamaktan korkmaktadır.

yol,geçmişin izlerine dönemeyecek kadar katilastığında, yolculuk da bitiyor. pek çokları bu telafi edilmez yenilginin ağırlığından kurtulmak için, kendilerine bir müze kurmaya girişir: çocukluk ve gençlik müzesi. *

sözlükten gidenlerin veya gitme niyeti olanların şu nabız yoklama olayını anlamlandıramadığım başlıklardan birisi daha. bir insan herhangi bir sözlükten gidebilir. ama neden gidiyorum diye başlık açar bunu bilmiyorum. n’apıyorsunuz gittikten sonra başlığı açıp arkamda ne yazmışlar diye okuyor musunuz? *

maalesef günümüze kadar gelen destanlarımızın bir çoğu çin kayıtlarından bize aktarılmıştır. edebiyat türüne girer mi bilmem ama bu destanlar dışında elimizde kalan göktürkler'den ve uygurlar'dan kalan yazıtlardır.

"ücret beklentiniz nedir?"

abicim belli işte verebileceğiniz ücret. söyleyin onu, biz de olur veya olmaz diyelim. kimse de yorulmasın boşuna. bir de "acaba çok mu istedim?" stresine sokuyorlar.

ağzı burnu bir edilesi erkektir, akabinde bu dövme yetisini kaybedecektir.

eş değiştirme.