anlamak için dinleyen insan

bence çok az olan ya da benim çok az rastladığım insan. genellikle çevremdeki insanlarla fikir ayrılığına düştüğümde sorunu çözüp beni anlamak için dinlemek yerine kendi fikirlerini kabul ettirmek için beni dinliyor gibi yapıyorlar. ben çok anlayışlıyım demiyorum benim de hatalarım oluyordur elbette ama ben onları anlamaya çalışırken böyle yapılınca çıldırıyorum.
zaten hayatımda böyle bir insana bir kez rastlamıştım, onunla da çözemediğimiz sorunumuz kalmıyordu çünkü sadece cevap vermek için değil beni anlamak için dinliyordu. bilmiyorum belki karamsar bir bakış açısıdır ama gözlemlediğime göre genellikle insanlar hep aynı şeyi yapıyor: birbirlerini anlamıyorlar, anlamak için çaba sarfetmiyorlar. iki dakika dikkatlerini verip bir şeyi dinlemek istemiyorlar. herkes herkese bunu yapınca da küçücük sorunlar büyüyor.

gözlerinizin taaa içine bakar ve göz bebeklerinde kendinizi görürsünüz. öyle yüzeysel değil de derinden derine sizi anlamak için çabalar.

muhtemelen elleri o an çenesindedir. dertliyseniz hüzünlü, keyifliyseniz gözleri güler halde bakar.

derler ya gözler kalbin aynasıdır diye. tam öyle işte. gerçek arkadaş, dost ve yoldaş dinlerken gözlerini sizinkinden kaçırmaz.

birde gerçekten anlamak için dinleyen size anlattığınız şeyleri anlayabilmek için isabetli ve konuyu açıklamaya yardımcı sorular sorar.

tuzaklar kurmaz, zorda bırakacak sorular sormaz. sizi onaylayan bakışlarla sözünüzü kesmeden hafifçe başıyla onaylayarak dinler.

bu anlattıklarımı gördüğünüz dinleyiciniz varsa; sevin sayın, yanınızda, yakınızda tutun her daim.

genelde anlamak için dinlerim. naif yaklaşıma her zaman empatim vardır.
triggerlarsanız yandınız.

nesli tükenmek üzere.

böyle biri olduğum için her zaman başımı okşayıp kendime aferin kızım dediğim özelliğimdir. çok kimsede yok çünkü ama kendin öyle birini bulunca bunun ne kadar kıymetli bir şey olduğunu anlıyorsun.