bir gariplik var hissiyatı

içinde bulunulan durumda, sanki bir şeylerin olmaması gereken şekilde ilerlemesi durumu, oluyorsa olması gerekiyordur tamam da, olması gerekenlerin içinde olmaması gereken bir şeylerin olması, olası değil.
evrenin source kodu syntax error yedi sanki, evet, bir tuhaflık var, kesinlikle katılıyorum bence de.

bir hissi tarif etme biçimi. garipliği bulana kadar rahat edilmez. ya da gariplik olduğunu düşünerek garipliği yaratan bizlerizdir.

bazı şeyler ben ve benim gibilerin sadece kafasında olur.

the good place'teki gibi burası aslında iyi yer değilmiş aydınlanması

(bkz: spider sense)

asla yanıltmayan his.
ilk başta "yok canım bana öyle geliyordur" diye reddederiz ama bu his bir kez geldiğinde her şeye farklı bir gözle bakmaya başlarız. bir gariplik, yabancılık vardır. bununla baş edebilmek ya da görmezden gelmek mi daha iyidir yoksa garipliklere tahammül edememek mi bilemem ama ben asla tahammül etmem.

doğduğumdan beri tanıdığım hissiyattır.
çevrenizde dönen akılsızlıklar bazen öyle seviyelere çıkar ki, işte o zamanlarda bunu iyice hissedersiniz. "simülasyonda mı yaşıyorum" sorusu tekrardan ergenliğin tozlu raflarından çıkıp kendine yer bulur. bazı insanların, hiç insan gibi olmayan hareketleri var ve bundan kastettiğim şeyler çok basit (yürüme biçimi, ses, davranış) ve ben artık bunca gariplik içinde kimi hedef seçeceğimi şaşıyorum. keşke kutsal bir terazi olsa koysak ve dese ki toplum garip veya sen garipsin.

son günlerde bolca olan hissiyat.

türkiye'deki futbol maçlarının hepsinde var olan durum.
federasyon, hakemler, gözlemciler, eski tff başkanının bahis şirketi vs...
bu sistemi çözmüş ve yasal bahis ile maaşının kat kat üzerinde geliri olan biri olarak söylüyorum:
aslında çoğu maç "olması gerektiği" gibi, çoğu şampiyon "ayarlandığı" gibi.
o yüzden ligimizde yerli ve siyasi alış-veriş içerisinde olduğumuz araplardan başka alıcı yok.
taraftar da sabah akşam bu tiyatronun içerisinde birbirine küfür ediyor :)
yapmayın.
he bir de, yuhhh yaaa o maç nasıl öyle bitti demeyin.
öyle bitmesi gerekiyordur.

bak yine tetiklendi, beynimin rasyonalize edemediği bir açık var, patlak bir kod dizimi var.
anlasam keşke ne bu ?

ilk kez bir ramazan evimde bulmadı beni. ilk kez başka damların içinde, başka duvarların, başka suretlerin arasında gelip buldu beni.
ilginç gelecek belki ama oruç demek benim için ev demekmiş. içimde öyle bir yeri varmış meğerse.
aylar geçti bir kez bile yabancı hissetmedim burada kendimi. garipsediğim, algılarımı ve sabrımı zorlayan çok an çok insan oldu ama içten içe derinlerde el gibi hissetmemiştim hiç. şimdi hissediyorum. bu gece tam şu anda.
sahura kalkmadım, uyumamıştım zaten. tutmayacağım da artık terk ettim o işi, temelli.
bu işte bir gariplik var. nerede uykulu gözler, nerede ocakta demlenen çay nerede yatağımdan dürtülerek uyandırılmam veya uyandırmam. yok.
tanımadığım birçok kelle oturmuşlar bir şeyler tırtıklıyorlar. soğuk, manasız.
elim ben el. kırmızı yetiştirilip, öyle boyanıp maviyi seçenim ben.
işin komik kısmı mı yoksa buruk kısmı mı bilmiyorum ama ne tam maviyim ne kırmızı.
bazen diyorum beni neye boyadılarsa keşke öyle kalsaydım en azından yabancılık duymaz, suçluluk çekmezdim. ama içimden başka bir ses yükseliyor, hayır diyor, mantıksız bir kırmızı olacağına silik bir mavi ol, en azından akıl yolunu seçmiş olursun.
biliyor musunuz sıçarım böyle akla da yoluna da.
yapayalnız, dışlanmış bir yolu ne yapayım.
hisler duyguları, duygular da kararlarımızı etkiliyor yani bizi etkiliyor. akıl neyi etkiliyor? mantığımızı mı? mantık ne? kalbe etki ediyor mu? bizi coşturuyor mu? içimizi sıcacık ediyor mu?
biz buyuz işte, bu kadarız.
duygularımızız biz.
mantık beni mutlu etmiyor, hissiyatlarım boş safsatadan ibaret.
sıkışmışlık bu olsa gerek.

sahi nerede vardı bir gariplik?

yaklaşık iki saat önce bir tanım girmişim. şu an hiç hatırlamıyorum. az önce şaşırarak baktım yazdığım şeye. kesinlikle bir gariplik var.

kanıksadığın zaman la bu kadar olamaz ya diyerek insanı derin düşüncelere gark eden durum.
yolda yürürken iyice yaklaşana kadar önünde öylece dikilen insanlar gibi bug'da kaldım.
etrafıma bakınıyorum evet bir sorun var lakin sorun nerede?
bir yanlışlık var ama çözemiyorum.
dışarda gördüğüm şu binalar bile benim simste yaptığım yamuk yumuk binalara benzerken bu neyin tasası?
sabahın köründe uykusuz bir şekilde düşündüğüm şeylere bak...
neyse ki bir deli kolay yetişmiyor... ahah.

bir gariplik var ama bu sefer ne çok iyi ne çok kötü.
sadece normal.
klasik bir şekilde ağzımda camel black, düşüncelerimde ise sen.

hadi bakalım. biraz güzel gariplikler yaşamak dileğiyle...