birinden önce nefret edip sonra sevmek

çok defa tattığım, zaman zaman da tattırdığım hissiyat. elbette tam tersi de olabiliyor. sebebi;

(bkz: önyargı)

çok insan gibi benim de yaşadığım durum ama yaşadığım bu tarz durumların geneline bakarak şunu söyleyebilirim ki nefretim ne kadar kırılırsa kırılsın zamanla görüyorum ki hakkım varmış.

peyami safa tarafından söylenen bir söz geldi aklıma; "sevgi ile nefret arasında çok ince bir çizgi vardır. birisinden nefret ediyorsanız ve bir gün onu yenemeyeceğinizi anladığınız zaman onu sevmeye başlarsınız. ve yine birisini seviyorsanız ve bir gün onu yenebileceğinizi düşündüğünüz zaman ondan nefret etmeye başlarsınız."

(bkz: kanıksamak)

sonra yine nefret etmekle sonuçlanacak döngü. şaşmaz.

bir insandan ilk başta hoşlanmayıp sonra sevdiysem (sevdiğimi sandıysam) sonrasında o kişi bir şey yaparak ilk hislerime geri döndürüyor mutlaka beni. bu nedenle ilk başta sevmediğim insanlardan uzak duruyorum artık en azından.

yeterince kazık yedik, bari baştan yarıya indirelim. geriye sevdiklerimizden yiyeceğimiz kazıklar kalsın sadece.

birinden olumsuz elektirik aldıysanız hisleriniz doğrudur. kendınıze bahneler üretip sevmeye zorlamayın. ilk izlenim dedikleri de bu değil mi zaten.

arkadaş edinmeden önce yaşanan olaydır. görüntüye bakarak önyargı oluşturup tanıdıkça lan hiç de öyle değilmiş diye kaynaşıp senelerce görüşür konuşuruz net. var bir kaç tane bende

(bkz: ufacık aşklar kavgayla başlar)