çalışmak için yaşamak

ne zamana kadar böyle devam edeceğini bilmediğim durum. kimle konuşsam aynı tepki "hayat mı bu"

sevgili yazarlar, her zaman "daha az çalışıp, daha fazla kazanacağınız işler" var olacaktır.
bu noktada önemli olan sizin bu riske girip girmeyeceğiniz.
girdiğiniz riskte başarılı olup olmayacağınız.
kişi, yolunu kendi çizer.

gün geçtikçe daha hızla akıntısına kapıldığım gerçek. bunaldım artık aynı rutinlerden. geçtiğimiz bayram tatilinde daha bir sert şekilde idrak ettim ki kiraya vermek zorunda olduğum zamanın başka türlü harcaması da mümkünken ücretli köleliğe mahkum olmuşum. parasızlık ile zamansızlık paradoksunun iki ucunda da bulunmuş, tecrübe etmiş biri olarak tam ortasında durabilmenin yolunun noksanlığı hep bu kıskaçta bırakacak beni, biliyorum. şikayetçi olmak rahatlatıcı sonuca ulaştırmasa da plesebo etkisi ile suni bir rehavet veriyor.

çoğumuzun yaptığı. kapitalistler. bizi mahvettiler.

sosyalist devrim gelince uyandırın yarın iş var.swh.

ıyi bir köle olduğunuzu gösterir, afferim

kafanız mı gidik niye çalışıyorsunuz?

(bkz: yaşamak için çalışmak)

bu bazen birbirine karışır çoğu kişi için.. kuşkusuz ki çoğumuz, yaşamak için çalışmakta zorundayız.. ama nereye kadar.. evet ara sıra durup bakmalı, düşünmeliyiz. çalışıyorum ve hakettiğim kadarını yaşıyor muyum diye.. ( yaşıyor olmamanın nedeni sizden, ertelemelerinizden, birikim vb hırsınızdan kaynaklı ise; siz çalışmak için yaşayana dönüşmüşsünüz demektir. bunu sonlandırmak elinizde.)
ancak, çalışsanız da asgari yaşamanıza yetecek kazanca ulaşamıyorsanız bu, sisteme dairdir. tüm yorgunluğunuza bir de sistemi değiştirmeye yönelik ek çabalarınız olmalı. aksi takdirde çocuklarınız ve torunlarınızda bunu yaşayacak biliyorsunuz..

çalışmak için yaşamak mı ? ölmek için mi yaşamak mı? ölmek için yaşıyoruz , yaşamak için de çalışıyoruz. koşullar kişiye göre değişse bile sonuç aynı.

kole olmaktir. hayatimda tek 1 gun bile calismadim. cunku ben kralim. evet.