çapsız iletişim

birileriyle sürekli iletişimde olmak her anını adım adım anlatmak dakikalarca boş boş telefonda konuşmaktan haz almıyorum. bu iletişim beni öyle sıkıyor öyle bir yere getiriyor ki işe yaramaz ve boşlukta hissediyorum... çünkü bunları yaparken başka bir şey yapamıyorsun.
mesajlara cevap vermiyorsun bilinçli değil ama işin varken bakmıyorsun ve o dahi sorun oluyor. yazıyorsun ama canım eklememişsin mesajın sonuna hemen iyi misinler neyin varlar... emoji yoktur başka bir cümle ile bulunduğun duyguyu sorgularlar falan. ben böyle vasıfsız biri olmak istemiyorum, ben elinde sürekli telefonla attığı her adımını rehberindeki herkesle paylaşan o kişi olmak istemiyorum. çok konuştuğunuz kişiler dostunuz ise ben böyle bir dostluğu da kabul etmiyorum. dostluk insanların birbirini bozmadan, yeniden şekillendirmeye çalışmadan, olduğu gibi kabul edebildiğin birileriyle paylaşılacak bir duygudur. sen bana yazmıyorsun ya da sen beni aramiyorsun gibi çapsız cümlelere sığmaz. sevgi, arkadaşlık, dost ve benim aklıma gelmeyen binbir sıfatı bu cümlelerle tanımlayamazsın. sen her şeyi paylaşmayı seversin ben oturup dinlemeyi severim. beni değiştiremezsin bende seni değiştiremem ve değişip dönüşecek ilişkilerin içinde bulunmayı da asla istemem. insanların içinde fırtınalar koparken sizin takıldığınız 'ee bana yazmıyorsun'lar üzgünüm ama fazla komik... her şeyi geçelim de insan mutluyken de yazmak zorunda değil. telefonu eline almak zorunda değil, tuşlara defalarca basıp halini anlatmak zorunda değil. insanlar birilerine iyi ya da kötü bir şeyler anlatmak zorunda değiller. ve siz size anlatılmayan seyleri sevgiyle, dostlukla bağ-daş-tı-ra-maz-sı-nız! insanların alanlarına saygı duymayı öğrenin. insanların kendiyle başbaşa kalabilecek zamanlar yaratması düşüncesi normalleşsin artık.