çocukken mahalleden taşınan arkadaş

doksanlı yılların unutulmaz figürlerindendir. o senelerde her şey gibi arkadaşlıklar da mükemmeldi. mahalleden birisi taşındığında ise içimize öküz otururdu. 7.sınıfta ben de mahallemden taşınmıştım. o yaşa kadar bana yapılanı kalanlara yapmak için.*

o ben oluyorum.

yeni çocuk olmayı ve yeni insanlara, arkadaşlara adapte olmayı daha çocukken öğrenen ya da sürekli değişen çevre yüzünden artık kimseye ve hiçbir yere bağlı olamayan arkadaştır. herhangi bir gruba dahil olamadan yaşamı ve yaşamdaki varlığını tek başına keşfetmeyi öğrenir çoğunlukla. ve artık büyüdüğünde bir gruba dahil olmayı da istemez zaten.
sıcak, samimi arkadaş ortamlarının ortak anılarından uzak kalırken, kahkaha atmak yerine tebessüm etmeyi öğrenmiştir muhtemelen. ve gözlemleme yeteneğini geliştirmiştir. ne tam olarak arasındadır insanların, ne de büsbütün dışında...

küçük yaşta çok fazla ve birbirinden oldukça farklı insanlarla tanışmak muhakkak ki insana çok şey katıyor. diğer yandan anılar nerede diye soruyorsunuz. neredeler sahi?
küçük parça parça anılardan bir yol ve yoldakilerden kalan an'lar var geride.