damlaya damlaya

damlaya damlaya

damlaya
damlaya
taşan
sular
yıkar
bu kirli duvarları
karanlık sokaklara
yazılan yazıları
onlardan kalanları
arayan insanları
ıslatan yağmurları
taşıyan bulutları
sürükleyen rüzgarı
susturan çığlıkları
duyduğunda taş gibi
sıkılan yumrukları
yıkar
kurulan barajları
bakışları
akışı
izlerken donanları
uyandırır çağrısı
ıslanmaktan korkan
uyuşmuş idrakları
yıkar
sıyrılır karanlıktan
kurtuluş sabahları
çekilir im(h)a dolu
şiirin silahları
tetikte şairin
nasırlı parmakları
yıkar
kağıttan şatoları
yakar
tutuşan ellerinde
isimsiz insanları
onların
dillerine dolanan
yalandan yılanları
boğulur
yükselince
doğrunun taşkınları
yakındır
aşkın
volkanik yangınları
yakar
suları
yıkar
dünyanın
zevkten
paradan
altından
betondan
çelikten putlarını
yıkar
yakar
damlaya damlaya
taşan sular
ölümlü insanın
ölümsüz hırslarını