doğumhane

tam 15 yıl önce bugün, en az 20 kişi kapısının önündeydik. saniyelerin ay gibi uzun geçtiğini o gün test ettim. "hiç bir şey yemeyeceksin" direktifini unutan eşim ve 20 kişi öğleden sonraya çok var deyip sahilde balık ekmek yediğimiz için, en az 6 saat ek bir bekleme cezası yedik. 4 senelik bir uğraşın sonunda gelecek nede olsa "o"...direkt onkolojiye yatacak kadar içilen sigaralar, sıra bizde mi? o mu? şimdi mi? bu ses onun sesi mi? diye geçen saatler...kurcalama lan!!!! ben bile o kadar kurcalamadım skeçleri...cinsi, şekli, kime benzeyeceği vs vs hiçbirinin umurda olmadığı anlar, yeter ki, canlı ve sağlıklı şekilde çıksın ikisi de oradan fikriyatıııııı. sıra kimde ? kim doğuruyor? bilmiyorsunuz, operasyon olduğu için, hepsi mavi önlük giymiş palamut gibi buz gibi bir yerde bekliyorlar...tam sıra bizde gibi hissettiğimiz anda bir anons yapıldı..."acil kana ihtiyaç var".................. yıkıldım resmen, ama istenen kanı dinledim, eşimin kanı değildi. bir kadının rahminde sorun çıkmış, apar topar başka yere götürdüler. artık sinirlerimiz yay gibi gerilmişti, meğer bizi yemek yediğimiz için en sona atmışlar...
bülent taş.... diye bir anons geldi... carl lewis den hızlı koştum 50 metreyi...hemşire kucağıma bir şey bıraktı ve gitti. şu kat kat suratlı bulldog köpekleri olur ya, öyle bir şey. her yerinde beyaz beyaz bir şeyler var, gözleri yumuk ve kapalı...hiç ses çıkarmıyor... kucağımda o, çöktüm yere ve öyle bir ağlamaya başladım ki!!! güvenlik geldi ne oluyor diye? ben ağlamaya başlayınca kızımda bana eşlik etti tabi...çift ses ilk eserimiz oydu. dünyanın en mutlu kişisi bendim artık abidin....sen çizme...