1.
normal bir ekonomide üreticiler, satıcılar ve tüketiciler vardır. ekonomide üretim, tüm sistemin bel kemiğidir. üretim varsa tüketim olabilir. olmayan bir şeyi tüketmek mümkün değildir. aracılar yani toptancılar veya diğer bir değişle piyasadaki malları tüketiciye ulaştıranlar da bu üretilen malların üzerine kendi hizmet giderlerini ekleyerek tüketicinin mallara kolay erişmesini sağlarlar. bu çarkın dönmesi için bankacılar sadece bir aracıdır. yukarıda bahsettiğimiz, gerçek ekonomideki para akışının kolaylaşmasını sağlarlar.
günümüzde bu sistem bozulmuş durumdadır. dünyanın önde gelen ekonomileri, üretimden vazgeçerek sadece ellerindeki sermayeyi yöneterek varlıklarını sürdürme yoluna girmişlerdir, işte ekonominin parasallaşması budur. bunun sebep olduğu birçok sorun bu günlerde yavaş yavaş ortaya çıkmaktadır. başta işsizlik ve talebin düşmesi ile üreticiler artık müşterilere mal satmakta zorlanmaktadırlar. piyasadaki büyük miktardaki para, çok az sayıdaki kişilerin etrafında dönüp durmaktadır. bu paralar genel olarak, borsalardadır. dünya ekonomisi değeri sürekli değişen uçuşan kağıtların etrafında savrulan bir sistem haline gelmiştir. ülkeler sistemi ayakta tutmak için sürekli para basmak durumda ve bu bastıkları paralar ile daralan piyasada gerçekteki değeri sürekli düşen şirketlerin hisselerini satın almaktadırlar. yani bir nevi zaten fakirleşen insanların cebindeki değeri çalıp, şirket sahiplerinin cebine doldurmaktadırlar. peki üretim nasıl yapılmaktadır. tabi ki değeri suni olarak düşürülen yuan'ın hakim olduğu çinde. çin bu sistemdeki önemli bir parça ve o da borçların içine batmış durumda ve borçların dönmesi için dünyada tüketim olmalıdır. kısacası, çomakla önüne havuç tutulan bir domuzun üzerinde gitmekteyiz.
parasızlıktan dolayı, talebi arttırmak için ise faizleri sürekli düşürmek durumunda kalmışlardır. çünkü nakit sahibi olmayan sıradan insanlar ancak borçlanarak tüketebilmektedirler. faizin bazı ülkelerde negatif olması gibi komik durumlar ortaya çıkmıştır. 2008'den sonra patlayan bu sistem türkiye gibi üretmek konusunda zaten sıkıntı çeken ülkeleri ucuz para ile daha da tembelleştirmiştir. nohutu, fasulyeyi ithal etmemizin sebeplerinden birisi de budur.
kör topal götürülen bu sistem, pandemi ile iyice sıkışmış durumdadır. zaten daralmakta olan ve durmadan parasal genişleme ile şişirilen piyasa, pandemi sonucunda özellikle bazı sektörlerin durma noktasına gelmesine sebep olmuştur. peki bu neye sebep olacak? gırtlağına kadar borcu olan şirketlerin borçlarını dondürememesine ve bankaların dev batık kredilerle yüzleşmesine tabi.
biraz komplo teorisi olacak ancak, belki de er ya da geç gerçekleşecek olan bu ekonomik krizin gelmesi için bu "planlı" pandemi başlatıldı. çünkü yeni bir düzen, ancak büyük bir kaos ile getirilebilir. esas merak edilen konu bu krizin sonunda nasıl bir dünya kurulacak?
günümüzde bu sistem bozulmuş durumdadır. dünyanın önde gelen ekonomileri, üretimden vazgeçerek sadece ellerindeki sermayeyi yöneterek varlıklarını sürdürme yoluna girmişlerdir, işte ekonominin parasallaşması budur. bunun sebep olduğu birçok sorun bu günlerde yavaş yavaş ortaya çıkmaktadır. başta işsizlik ve talebin düşmesi ile üreticiler artık müşterilere mal satmakta zorlanmaktadırlar. piyasadaki büyük miktardaki para, çok az sayıdaki kişilerin etrafında dönüp durmaktadır. bu paralar genel olarak, borsalardadır. dünya ekonomisi değeri sürekli değişen uçuşan kağıtların etrafında savrulan bir sistem haline gelmiştir. ülkeler sistemi ayakta tutmak için sürekli para basmak durumda ve bu bastıkları paralar ile daralan piyasada gerçekteki değeri sürekli düşen şirketlerin hisselerini satın almaktadırlar. yani bir nevi zaten fakirleşen insanların cebindeki değeri çalıp, şirket sahiplerinin cebine doldurmaktadırlar. peki üretim nasıl yapılmaktadır. tabi ki değeri suni olarak düşürülen yuan'ın hakim olduğu çinde. çin bu sistemdeki önemli bir parça ve o da borçların içine batmış durumda ve borçların dönmesi için dünyada tüketim olmalıdır. kısacası, çomakla önüne havuç tutulan bir domuzun üzerinde gitmekteyiz.
parasızlıktan dolayı, talebi arttırmak için ise faizleri sürekli düşürmek durumunda kalmışlardır. çünkü nakit sahibi olmayan sıradan insanlar ancak borçlanarak tüketebilmektedirler. faizin bazı ülkelerde negatif olması gibi komik durumlar ortaya çıkmıştır. 2008'den sonra patlayan bu sistem türkiye gibi üretmek konusunda zaten sıkıntı çeken ülkeleri ucuz para ile daha da tembelleştirmiştir. nohutu, fasulyeyi ithal etmemizin sebeplerinden birisi de budur.
kör topal götürülen bu sistem, pandemi ile iyice sıkışmış durumdadır. zaten daralmakta olan ve durmadan parasal genişleme ile şişirilen piyasa, pandemi sonucunda özellikle bazı sektörlerin durma noktasına gelmesine sebep olmuştur. peki bu neye sebep olacak? gırtlağına kadar borcu olan şirketlerin borçlarını dondürememesine ve bankaların dev batık kredilerle yüzleşmesine tabi.
biraz komplo teorisi olacak ancak, belki de er ya da geç gerçekleşecek olan bu ekonomik krizin gelmesi için bu "planlı" pandemi başlatıldı. çünkü yeni bir düzen, ancak büyük bir kaos ile getirilebilir. esas merak edilen konu bu krizin sonunda nasıl bir dünya kurulacak?
devamını gör...