eq

90lı yıllarda bir psikiyatristin benden önce bulduğunu öğrendiğim zeka türü. ben başka türlü adlandırmıştım, fakat eq ismi daha güzelmiş.
ıq, zekayı tek başına kapsayamaz ve çelişkileri vardır. buna arkadaşlık eden eq'u, açıklayayım; diğer ismiyle "duyğusal zeka" olarak adlanan eq, bilinenin aksine duyğularla alakalı değildir. eq, duyğusal insanları mantık çerçevesinde anlamamızı sağlar. empati yapmaya yardımcı olur.
ünlü dahiler üzerinden örnek vermek gerekirse, nicola tesla'nın duyğusal zekası hiç yoktur denebilir. arkadaşları, eşi olmamış, ailesi ile bile ilişkisini kesmiş biri ve tüm hayatını bilime adamış. ıq nirvanada, ama iş eq'ya gelince sıfır.
birisini 'zeki' adlandırmamız için, o kişide iki zeka türünün de bulunması gerekir, fakat tesla gibi tanrısal zekaya sahip olanlar istisnadır.
hem ıq, hem eq'dan nasibini almış dehaya dostoyevski'yi örnek verebilirim. çoğu yazar dahil edilebilir bu kategoriye, çünkü eq'ya sahip olmasaydılar tanınmış bir yazar olamazdılar.

sadece ıq bazı mesleklerde işlevlidir. bilimle, icatlarla ilgilenen birisinin eq'ya pek ihtiyacı yoktur bence. eq'su yüksek olması gereken, öğretmenler, yazarlar ve psikologlardır. çocukları anlamayan öğretmenlerin sorunu işte bu eq yetmezliği.

ıq'dan daha önemli olarak görülen eq, tek başına işlevsizdir (kendi düşüncem, kaynağım yok)
öyleleri melankolik olur, hep başkalarını dinlerler, başkaları için yaşarlar. duyğusal bir patetestirler.

ikisinin dozunu tutturmak gerekir, önemli olan o.

emotional quotient
(bkz: emotional intelligence) mealen: duygusal zeka.

yerine göre iq'dan daha önemli olabilir. kimsenin herkesten beklentisi dahi olması değildir ama herkes hoşgörü, anlayış ve bunlara ilintili bilumum olgu bekler.

daniel goleman'ın duygusal zeka isimli kitabı bu konuda önemli bir kaynaktır. okumanız önerilir.