erik dalı gevrektir terörü

bir yaz mevsimi teranesi. salon sokak kır farketmeksizin her düğünde çalıyor. milli marş gibi bir şey. traktör sesi bile bu kadar rahatsız etmiyor.

ortaokul dönemleri. okulun sonuna gelmişiz. artık dersler pek işlenmiyor. derste akıllı tahtadan oyun havaları (bilhassa erik dalı ve ankara'nın bağları) açıldı ve bir hastalık gibi insanları etkisi altına aldı. sınıfın 2/3'ü transa girerek oynamaya başladı. geriye kalan biz zavallı kişilerin ne sınıftan çıkma hakkı vardı ne de yerimizde otururken başka bir şey hakkı. sürekli hadi siz de kalkın diyenler ve gürültü sağ olsun.

(bkz: erik dalı öncesinde türkiye)

sanki düğün çok matah bir olay da erik dalı göze batıyor. arkadaş kız isteme, söz, nişan, nikah, düğün vs gibi feodal adetlerin içinde erik dalı çok masum kalıyor. hayır köyden gelen akrabasına ne çalacak adam? 5. senfoni mi?

bu müzik her düğünde eğlence ortamında çalındıkça midem bulanıyor başım ağrıyor başkaları adına utanıyorum

yazın bıktırır

düğün harici yasaklansın lütfen. düğün organizasyonuna katılmıyorum zaten sokak düğünü içinse penceremi kapatabiliyorum en fazla.

çıktığı dönem bir anda patlayıp popüler olan her şarkı gibi bir kaç ay sonra unutulur diyerek temenni ettiğim lanetli şarkıdır kendisi. nefret ederim kendisinden özellikle mahalle düğünlerinden ötürü. eriğine de dalına da diye başladığım cümleler kurdurtur sürekli. irem derici'nin kalbimin tek sahibine şarkısı, mustafa ceceli'nin gül rengi şarkısı bile zamanla unutulup, tarkan'ın beni çok sev şarkısı dahi düğünlerde dans şarkısı olmaktan kurtulmaya başlasa da bu şarkı garip bir şekilde hala dinleniyor. şaşırtıcı.

okul zili olarak kullanıldığından beri iyice katlanılmaz oldu.