içimizdeki şairi çıkarmanın yolları

günlerdir çıkartmaya çalıştığım sorunsal.
şimdi kadınların ruhunu okşayacak içimizden gelen kelimeleri ve cümleleri onların anlayacağı formata dönüştürmek için bunu yapmak zorunda olduğumu düşünüyorum. bence herkesin içerisindederininde bir yerde bir şair var önemli olan onu cikartabilmek. bunu isteme amacim edebiyat falan değil dişi insan evlatları ile iletişim kurmak amacım. özet olarak içimizde saklanan o küçük şair nasıl uyanır.

sende bir şeyler çoktan uyanmış. bu yolda ilerlersen içindeki şair elbet uyanacaktır. doğru yoldasın.

t: içimizdeki şairi çıkarmanın yollarını paylaştığımız başlıktır.

planlarımda bir sıkıntı çıkmazsa ilerde mesleğim olacak durumdur bu şairlik ama şunu fark ettim ki bunun bir yolu yok afedersiniz de şeyinin keyfine göre çıkıyor ihtiyacınız olması ya da olmaması önemli değil onun çıkması lazım siz çıkaramazsınız

bolca şiir okumaktır, oradaki dizeler mutlaka insanın içindeki yaratıcılığa dokunur.

posta gazetesindeki yurdumun şairlerini okumalısınız başka türlü olmaz (!) (swh)

ifade edebilecek uslüp, dil, kelime yeterliliğinin olması, yazmak istenen konuya ilişkin duyguların ve düşünceleirn olması, biraz yetenek ve biraz da ilham gerek sanırım. ayrıca bunlara kafa yorabilmek için zaman ve selamet bir kafa da lazım. ancak zorunluluk hissederek yazılan şiirin pek olmayacağını düşünüyorum, açıkçası herkesin içinde de şair olduğuna inanmıyorum. herkesin içinde ressam ya da müzisyen nasıl yoksa şair de yok. ancak tabi ki herkes kendince şiir yazabilir.

hissetmelisin. önce kendini hisset. kalbini hisset. sevinçlerini, öfkelerini, heyecanlarını, korkularını hisset. sonra etrafını hisset. baktığın şeylerin dışını değil içini gör. derinlerini gör. işte o zaman dökülüyor kelimeler sağanak sağanak. bir taşa bile freestyle şiir yazabilen biri olarak söylüyorum.

dışında şairi yaşamak. (bkz: rimbaud)

tam çıkaracağım bir gülme geliyor.

yüklemi yut ... koy, cümleyi devir, kasıtlı yanlış benzetme yap. buyur. tarif kolay önemli olan ise çıkan şairin içeri girmemesi onunla ne yapacaksın önce bir tart o kafanda bir değerlendir sonra yap.

aşık olmaktır ve tek yolu da budur. bir kadına, hayata, kendinize, bir yaprağa ya da hayvana kısacası herhangi bir şeye aşık olmaktır. kelimeler ancak aşırı olan bir duyguyla şiire dönüşür, bu duygu olmadan kurulan her cümle güzel söz olmaktan ileriye gitmeyecektir.

bence çıkarmamak lazım içimizde kalsın o şair. hak edeni bulamadık. hak ettiğini düşündüğümüz insanlardan yiyoruz en büyük darbeyi...

ayrılık.

sevip sevilmeyeceksin. sevip sevilip kavuşamayacaksın.

leylâ'lı şarkıları bilirim, söylemiştim, nasıl yazdılar sanıyorsunuz?

tozlu rafları kurcalamak..



günleri ayıramazdım birbirinden
geçtiğin yolların seyriyle
kayıp zamanların kuşu gibi
doğdu yine küllerinden

fakat bu bi başka
kurumuş kanlar gönlüme aksa
bir yanımız medine bir yanımız aksa
ciğerimizi soğuk güller yaksa

hep derdim ben derdimi
derde derman olan derdi verdi mi
küçük dünyada insan bu derde baksa
yahut aldanmadan dümdüz öne atsa kendini

fırtınaların ortasında çıkmış bir balıkçı
kayıp suların sırları belki ondadır
fısıldayabilir mi balıklar kulağına
yoksa tüm çırpınışları boşa mı

ne anlatırdı bir insan balık olsa
derdi semaya mı yoksa sulara mı
ya kuş olsaydı peki
dalar mıydı suya yoksa içer miydi

her birimiz insanız
kelimelerle dertleri sırtlanırız
dertler mi bizi sırtlanır yoksa
derman mıdır dert insana

bırakın, içinizde kalmaya devam etsin. ortaya böyle çıkması muhtemel çünkü