julieta

hable con ella ile ingilizce olmayan bir film ile en iyi özgün senaryo gibi son derece önemli bir kategoride akademi ödülü almayı başaran ünlü ispanyol yönetmen pedro almodovar'ın 2016 yapımı filmi. yönetmenin filmografisi için görece daha az sansasyonel olan bu filmin cannes ve bafta adaylıkları ve ayrıca başrolde izlediğimiz emma suárez'in de çokça en iyi kadın oyuncu ödülü mevcut.

klasik bir avrupa sineması başyapıtı gerçekten. merkeze alınmış bir duygu, bu duygu durumunu anlatan, detay çalışılmış çok iyi sahneler (bu film için özellikle yakın plan ve metaforik ögelerle işlenmiş sahneler), iyi oyunculuk, akışkan bir dil ve bolca müzik. benim bu filmde en çok sevdiğim şey, yönetmenin suçluluk ve suçluluktan doğan intikam dürtüsü gibi son derece güçlü ve agresif duyguları bu kadar sakince ele almış olmasıydı. birçok sahne hatırlıyorum filmden. spoiler vermek istemem izlemeyenler için ama sanırım şunu söylemem lazım, hatırlayanlarınız muhakkak olacaktır, geyik sahnesi, dalga sahnesi, trendeki sevişme sahnesi, basketbol oynayan çocukların sahnesi, duş sahnesi... bunlar üzerinde uzun uzun, burada hakkında sayfalarca konuşabileceğimiz kadar etkili sahneler. yani bazen bazı filmleri izlerken bunu evde de mutlaka izlemeliyim diye düşünürsünüz. dilediğiniz gibi durdurabilmek, geriye alabilmek, yeniden izleyebilmek, düşünebilmek için. almodovar filmleri sık sık yaptırır bunu size işte.

bastırılmış öfkenin, dışavurulmamış, yüzleşilmemiş suçluluk duygusunun ve aslında bireyselleşmenin değil, insanları hayatımızdan dışlamamamızın sonuçlarını bir anne-kız ilişkisi üzerinden ele alan oldukça çarpıcı bir iş. tavsiye; 8/10.