1.
underground black metal'inin kült bir grubudur. norveçlilerdir. limbonic'in anlamını bilemiyorum ama grubun isminin anlamının "rastgele sanat" gibi bir şey olduğunu okumuştum. 1993'te kurulmuşlardır ve hala aktif görünmektedirler. şimdilik son stüdyo albümleri, 2017'de çıkarttıkları spectre abysm'dir.
ben bu grubu genelde severim; özellikle de 90'larda çıkarttıkları albümlerini (1999 albümleri hariç olabilir). yanlış hatırlamıyorsam ilk 3 veya 4 albümlerinden sonra melodik black metal olmayı bırakmışlardı. yani bir yerden sonra "keyboard-driven" black metal kimliklerini değiştirdiler ve daha "raw" bir yöne girdiler. bu tarz değişimi benim için ideal bir şey olmasa da hala kalitelerini koruduklarını söyleyebilirim; yani sonuçta ben melodik black metali daha fazla seviyorum ama başkası da böylesini tercih edebilir. ama neticede keşke klavyeli melodik karakterlerini korusalardı demekten de kendimi alamıyorum.
diskografilerinden in abhorrence dementia [anlamı: tiksinti demansı/bunaması(nda)] albümlerine aşırı bayılırım. senfonikliğe göz kırpan ve yer yer senfonikleşen, bazen de elektronik ritm ve sound'lar kullanılan, harika bir melodik black metal albümüdür bu. hatta muhtemelen favori black metal albümümdür. 90'ların müthiş klavye/synth tonları, albümün görkemini, gizemini ve ruhunu yükseltir ve büyük ölçüde belirler.
underground black metal cidden de farklı bir alem ve limbonic art gibi, bu kategoride değerlendirilebilecek toplulukların çoğunun "mainstream" olmak gibi bir dertleri olmuyor. kaldı ki, zaten dimmu borgir'in bile black metal yaparak süper zengin olabilmesi mümkün değil. elbette iyi kazanıyorlardır da zengin olmak başka bir konu ve metallica ile iron maiden dışında metal müzik icra ederek öyle olabilen bir grup olduğunu sanmıyorum.
limbonic art, iyi ki var diyorum ve hepinize karanlık bir gelecek dilemesem de yaşasın sanatsal karanlık diyerek bu yazımı burada noktalıyorum.
devamını gör...