okuduğun kitabın sayfasını katlamak

ben bunu açıkçası özellikle şiir kitabı okurken çokça yaparım. yani kitapta beğendiğim birçok yer olur (bkz: küçük iskender) bu sebeple her sayfaya ayrı ayrı işaret, ayraç vs gibi şeylerle uğraşmaktansa kitabın sayfasını köşeden katlamayı tercih ediyorum.

bilmiyorum aşırı kitap sevici insanlar için belki de bu kötü bir durumdur, fakat bana tam aksine keyifli geliyor. mesela biri bana böyle bir şiir kitabı varsa, özellikle sevdiğim şaire dair bir şiir kitabıysa mesela, böyle onun sevdiği yerleri o katlanmış sayfalar aracılığıyla görmek bana çokça keyif verir.

bu duruma dair bir ara bir deneme dahi yazmıştım blog sitemde, bu durumun etik olup olmadığına dair, aslında bunu da konuşabiliriz. mesela diyelim o kitabın yazarı yahut şairi kitabının katlanmasınsan hoşnut olur mu.

bana soracak olursanız, kendi şiir kitabım yeter ki okunsun, bir şekilde o kitabın sayfasının katlanması, o kitabın okuyucusunun bir şekilde bana göre oradan tat aldığını gösterdiği için aksine hoşuma da gider. ama tabii sizler ne düşünürsünüz bilemiyorum.

çok minik bir şekilde bazı yerlere işaret koyarım. mesela kitap bir haftayı anlatıyor ve bu yazar tarafından bölümlere ayrılmışsa, yalnız kitabın kalın olması lazım.

alıntılar için hem kalem hem de işaretleyici yapışkan kullanıyorum.

ayraç biriktiren, ama tepe tepe kitap okuyan birinden selamlar eyy sözlük *

ben kitabın okumaktan yıpranması taraftarıyım, kendim kıyamıyorum üstünü yazıp çizmeye, katlayıp işaretlemeye ama yıpranmış kitaplar hoşuma gidiyor. kitabın sayfasını katlamak yerine fotoğrafını çekiyorum ya da işte postitle işaretliyorum. uzun ömürlü olsun diye koruyarak saklıyorum bebeklerim onlar benim. yıpranıyor her türlü ben elimde çok gezdiriyorum kitabı ondan mütevellit ekstra bir özen göstermem gerek.

daha uyuzca bir şey var ise o da: okuduğun kitabın ilk sayfasına kaldığın yeri yazmak falan olur heralde. bu kadar mı zor ayraç tarzı bir şey kullanmak? peçeten de mi yok arkadaş !

gerekirse o sayfayı yırtıp cebinize koyun hatta o sayfayı kemirin ama kıvırmayın arkadaş. tabi kitap sizin , beni hiç alakadar etmez.

kaldığım yeri üstten, önemli bulduğum yeri alttan kıvırırım. çok kıvırdım çoook

bırak sayfayı kıvırmayı kitabı tam açamıyorum bile. kıyamıyorum yaa. sevdiğim sözün fotoğrafını çekip daha sonradan alıntı defterime geçiriyorum.

okuduğum kitabı başkasına hiç veremiyorum. gider yenisini satın alır hediye ederim (bunu hiçbir zaman yapmadım) ama yine de o kitabı veremem. karşımdakine çok güvenmem lazım çok!

düzen takıntım varken bunu yapamam. kitabın her zerresi değerli, bükmek sayfaya boynunu büktürmek gibi geliyor bir de. daha çok canım sıkılıyor.
saç telimi bile kökten koparıp koymuşluğum var ama onu yapamam. kitapların kıvrılmasına da karşıyım. tek karşı olmadığım şey, alıntıları köşeli parantezlemek veya yıldızlamak. o da altları çizmek sayfa düzenini bozuyor özellikle eğriyse ve de zaman kaybı. kitap heyecanlı ilerlerken kalp ameliyatındaymış gibi özenmek istemiyorum. sadelikle mutluyum.

yapamam yapamamm. ben bazen sayfalar kırılmasın diye pdf i bulup okuyorum ya da storytel den dinliyorum.
beni sorgulamayın arkadaşlar ben deliyim.
ancak diyelim ki siz katlıyorsunuz bunu sonradan ütü yardımıyla düzeltebilirsiniz merak etmeyin.

ayyy görmemiş gibi yapayım... kitapların kalbi kırılır. etmen guzummmm.

tercih etmem, bence doğru bir hareket değil. küçük yapışkan kağıt alıp kullanmanızı tavsiye ederim, minik not da yazabilirsiniz hem.

kitaba ihanettir. kabul edemem. birisine kitap emanet ediyorsam birkaç kez mutlaka uyarırım kitabımın sayfasını katlamaması için. ayraçlar var, peçeteler var hiç olmadı minicik bir kağıt parçası... ben ayraç yahut bunlardan birisi yoksa sayfayı aklımda tutar geri kapatırım kitabı. kıvrılmaz o sayfalar.

böyle kıymetli bir konu için, konu başlığını yukarılamaya geldim.

yukarı yukarı yukarı.