okuduğun kitabın yazarından etkilenmek

her okuduğum kitabın sonunda, kitabı birde yazan insan tarafından algıladığım geçici süreç. yazarın nasıl bu şekilde hayal edebildiğini ,tespitlerin hangi yaşanmışlıklar sonucunda varolduğunu ,o'nun düşünce sisteminin kısa bir sinevizyonunu gerçekleştirdiğim kısa zaman dilimi.

pek çok kez başıma gelen durumdur. adam yapmış abi deyip takdir ettiğim hayatını irdeleyip yiyip yuttuğum da olmuştur. suyunu çıkarıp yazara aşık olmuşluğum da oldu. adı bende kalsın bu bi sır.

sürekli ama sürekli başıma gelen durumdur.
başlangıç olarak bir kitap alırım o kitabı beğenir yazarı araştırırım. sonra diğer kitaplarına geçerim hepsini okurum.
sonra yazar ile ilgili ne kadar söyleşi podcast varsa hepsini bulur izlerim.
zaten o yazardan etkilendiğim için yazdığı eserleri beğenirim.

ekmeğimi kazanırken kitabını okuduktan sonra bende maksim gorki hayranlığı oluştu mesela.

karakterlere hayran olmak gibidir. fos çıkar korkusuyla hep uzak durursunuz.

"hakan günday" hayatımı ciddi mânâda değiştiren yazardır. fanatikliği bıraktım. ınsanlara topluma bakışım değişti. ve kitaplarını tekrar tekrar okuduğumda farklı şeyler öğrenirim. emeğine fikrine sağlık demek düşer bana.

kitabın kapağında yazarın fotoğrafını görünce son bulur. o kişi bu muymuş denir ve kitap orta derecede sevilen bir kitap olarak kütüphaneye kaldırılır.

genellikle (bkz: luis ferdinand celine)
(bkz: marcel proust) (bkz: john fante) gibi isimleri okuduğumda onlara karşı hissettiğimdir.

daha çok fazla sayılacak yazar vardır ama bu adamları okuyup hayranlığın ötesinde, onlara ilahi bir güç yakıştırmamak mümkün değildir. bazı yazarlar kesinlikle sıradan insanlar değiller; karmaşık formülleri keşfeden ya da çözümleyen bir bilimadamı gibi özel bir zekaları, kavrayışları var. bunlardan birinin, hayatın içinde gözden kaçırdığımız bir hatanın, affedilemeyecek bir suç olduğunu kanıtlayacak çözümlemesini yaptıklarında "işte budur amına koyim ya, bu bu bu" deyip, uzun zaman içmeyi unuttuğun ıhlamurundan bir yudum aldığında anlarsın seni ne kadar etkilediğini.

fante'nin sadeliğindeki, proust'un derin betimlemelerindeki ve celine'in hayatı anlatmasındaki mükemmellik karşısında etkilenmemek mümkün değildir. onlarla birlikte bir ömür geçiriyor olmanın hazzı da bir başkadır doğrusu.

eserin sahibini tanımıyorsam yalnızca görüntüsünden etkileniyorum* cansız mankenmiş, resimmiş gibi. belki hayal ederek içini doldurabilirim. yazarlar da aynı şekilde yazdıklarını seversem istediğim yere çekerim. aksi halde gerçekten de yazdığı gibi bir insan mıydı* yoksa normal hayatında itin teki* miydi bilemem. sırf hayal kırıklığına uğramak düşüncesiyle bile birilerinden etkilenmek, hoşlanmak eylemi hoşuma gitmiyor. aşık olacağım kişiyi seçerek* çok güzel iki ilişki yaşadım ölümüne realistim bundan sonra.

şayet bu gogol'se evet dediğim başlık.ölü canlar'ı okuduktan sonra bu kitabın bi devamı olmalı diye iç geçirip yazarı iyice araştırdım ve yazarın, bir buhran sırasında, kitabın diğer bölümlerini yaktığını öğrendim.. niçin? ama neden?
bu durum, ona olan merakımı ve beyninin derinliklerini, geçirdiği evreleri ve o buhran perdesini bir kat daha artırdı. .. evet etkilendim. ve bu etki: bir psikiyatrın, hastasına olan merakıyla özdeşik.

etkilenmenin iki ayrı alt başlığı var bence. ya kendimizde olan şeyin daha yoğunundan etkileniriz ya da bizde olmayandan etkileniriz. her iki durumda da etkilendiğimiz yazarlar eserleriyle bize ayna tutabilen yazarlar. bu durumda kimin eserlerinde kendimizden izlere daha fazla rastlıyorsak o kişiden etkileniyoruz. kendimize en iyi aynayı arıyoruz.

#910878 clytie'nin de dediğine kesinlikle katılıyorum. yazarın yazdıklarında kendini buldugun kadar etkileniyorsun o yazardan. şahsen etkilendiğim tüm yazarlar, kendimden bir şeyler buldugum eserleri yazmış yazarlardır. beni ve duygularımı o kadar iyi anlatabilmeleri etkiliyor bir nevi. aynı şekilde diğer bir etkilenme sebebim de yazarın ya da yazarin düşüncelerinin bana çok zıt olmasi oluyor. yaşamadıgim belki de yasayamayacgim şeyleri okumak ve bunlari hissetmek etkiliyor beni.

charles bukowski... ihtiyar durup dururken etkiledi ... arada kendi kendime 's****r git lan, hem ben tolstoy da sevmem' diye yükselip gülüyorum. aklıma başka kimse gelmedi. huzur içinde yatsın küçük at yarışı bağımlısı.

1900 lerde yazılmış bir kitabı okuyorum yazarı bazen içlenip içindekileri şöyle dökmüş "acaba benden başka okuyacak var mı bu satırları" var sayın yazar hem de yüzyıl sonra adını bile bilmediğin bir şehirde yazdıklarını okuyup seni hissetmeye çalışan biri var.

ben puşkin'den bayağı bir etkilenmiş olduğumu söyleyebilirim. ne yazık ki ben senin için bir yüz karası olmalıyım, affet üstad...

yazar kendini saklamak için ne kadar uğraşsa da eserinde kendini bir açıdan yansıtır. eserdeki düşüncelerden etkileniyorsanız yazardan da etkilenmişsiniz demektir. etkilenme durumu olumsuz da olabilir elbet. marquis de sade'ın beni etkilediği pek açık ama hiç olumlu duygular beslemiyorum kendisine.

etkilensem ne olur ? o yazar artık yaşamıyor!

onun sayesinde kitap yazmaya başladım. bana hayatı farklı bir açıdan görmemi sağladı. burak aksak.

kendisinde kendimi bulduğum, bir yazarla aynı duygu düşünceye sahip olduğumuzu fark ettiğim durum neticesinde hayranlığım ortaya çıkar genellikle. geçmiş yazarlar da var elbet fakat çağdaş yazarları daha çok onemsemem sebebi ile tarık tufan yazdıklarıyla anlatılmaz yaşanır bir yazar olmuştur benim için.

etkilendim ama kendisi çoktan öldü.