sürekli kavga eden anne baba

bide bosanmayi reddedip oyle yasamaya devam etmeleri en cekilmez olaydir. hem kendilerine hemde cocuklarina zehir ederler hayati. anlasamiyosun iste kardesim neyin inadi bu. soruncada cocuklar icin derler. esas bu onlara en büyük kötülük halbuki..

rol modellerini çoğu evlilikte bizzat görebileceğimiz, huzursuzluktan beslenen insanlar.

boşanmalıdır. çocuklar için evli değil boşanmış kalmalıdır böyle insanlar. çocuklarınızı düşünüyorsanız boşanın. bir kez yaralarsınız onları atlatırlar. ama bu şekilde kavga kıyametle o çocukları her gün öldürüyorsunuz. boşanın!

yaşlandıklarında; çocuklarının kendilerini neden huzurevine terk edip ziyaretine gelmediklerini sorgulamaması gereken anne babadır.

miras olarak berbat bir çocukluk bırakan anne ve babadır. -genelde- buna tanık olan bir çocuk büyüdüğünde, basit bir duygusal ilişki kurma konusunda bile bocalar çünkü güveni, inancı ve umudu sarsılmıştır. ya hiç yoktur ya da çok zayıftır. kaldı ki evlilik korku ve “ya başaramazsam / ya ben de onlar gibi olursam” düşüncelerinden ibarettir.

ebeveyn olarak birbirinizden hırsınızı almak için ettiğiniz kavgalar bir insandan en az bunları götürüyor işte.