sürekli kavga eden bir ailede büyümek

tam anlamıyla bir kişinin hayatının temeline dinamit koymakla eşdeğerdir.
ne siz nede onlar fark eder bunu.
ancak gelecek yıllarda bir fırtına ile mahvolur o hayat.
ve sizde herkes gibi suçluyu yıkılan binada zannedersiniz.
işte o zaman o enkaz kalkmaz.
hayatı o kişinin omuzlarına adeta yüklemiş olursunuz.
ne sosyal hayatı,ne aşk hayatı,ne aile nede özgüveni hiç bir zaman normal insanlarla aynı statüde de olamaz.
bu kişinin sebebi oldunuz, gölgesi olmayın.

boşanıp çocuklarının psikolojisini bozmayan ebeveynler ile birlikte yaşamak zorunda kalmaktır. çocuğun psikolojsi bozulur diye hem kendi hayatlarını hem de çocuklarının hayatını neden mahvediyorsun? boşansanız belki daha mutlu hayatlar yaşamış olurdu herkes.

stresle çok erken yaşta tanışmış olmaktır.

bende bıraktığı iz; yüksek sese ve öfkeye olan hassasiyetimdir. bağırarak konuşan insanları duymuyorum.

travmalarla büyümektir. yüksek sesten korkmaktır. mutlu aileleri görüp imrenmektir.

kulaklık gibi bir icadın olduğuna şükretmek demektir, ailesiyle iyi geçinen ve huzurlu bir kafa yapısı olan kişileri görünce yadırgamaktır, yaşıtlarına göre daha erken olgunlaşmaktır.

sürekli huzur arayan o insan olursunuz. erken büyür, rol yapmayı erken öğrenirsiniz.

insanı yorar, huzura hasret bırakır. sessiz bir gün geçirmeye, beş kuruşum olmasın ama huzurum olsun moduna sokar. ve evet, huzurlu kavgasız gürültüsüz ailelere imrenirsiniz. insanı erken yaşlandırır böyle aileler, yaşama hevesinizi de kaçırırlar.

hep söylerim, mutsuz/kavga eden anne baba, ayrı anne babadan çok daha kötüdür çocuk açısından. sürekli kavga eden bir ailede büyümek çocuğun psikoseksüel gelişimine zarar verir. ileride kişilik özellikleri problemli nevrotik tabloda insanlar yetişmesine yol açar.

akranlarınıza göre daha olgun olursunuz .ama şöyle bir şey var ki türk insanı inceliği,nezaketi,empatili olmayı zayıflık olarak algılıyor ailenizden biri olsa bile. mesafenin işi burda başlıyor.

huzursuzluğu çocukluktan tatmaya başlamaktır. sarsıntıların içinde cehennemde yürümektir. fazlaca algılayan hassas sensörleri yakan o toksik ortamın içinde sürüne sürüne yol bulmaya çalışmaktır. kıvranmak ve acı çekmeyle tanışmaktır. olmaması gereken erken yaşlarda devrelerin yanarak olgunlaşmasıdır. gerçi buna olgunlaşmak denmez bozulma denir. bir yanınız daima çocuk kalacaktır. tüm hayatınız ruhsal bir boğuşma olarak geçecektir. bu travmayı yaratan kişiler hayattan gitse bile veya onların yanından uzaklaşsanız bile izleriyle olan savaşınız ömür boyu sürecektir.

mahvolmaktır. çocukluktan manen sakat kalırsınız. özgüven yerlerde olur. en ufak bir sesten irkilebilir, çatışma ve fikir belirtme gereken durumlarda içinize sinebilirsiniz. yıllar yılı kronik stres beyindeki vagus sinirinin işleyişini bozarak travmatik kişiliği meydana getirir. bu ne demektir ? sürekli ölüm tehlikesi altındaymış gibi adrenal modda yaşamak. her şey her an tehdit olabilir. tüm otorite figürleri şiddet uygulayan kişinin suretine bürünür. beynin mantıklı düşünmeden sorumlu prefrontal korteksi küçülür onun yerine korku hissinden sorumlu amigdala anormal boyutta genişleyerek rasyonel düşünceyi zindanlara kapatır. alkolizm madde bağımlılığı gibi keyif verici maddelere yatkınlık doğal olarak sıkça görülür. daha çocukluktan yaşama hevesiniz küle dönmüştür. cehenneme hoş geldiniz. sürüne sürüne zamanı kemirip bu işi bitireceğiz. kendimizden bir kopya daha getirmeyeceğiz. laneti biz bitireceğiz.

malesef türkiye'de doğan çocukların hemen hemen hepsi. kaldı ki son süreçte ekonominin getirdiği sosyal bozukluklar ve uyuşturucu kullanımının artmasıyla bu durum iyice katmerlenmiş durumda. münkünse bunlar büyümesin, büyüyünce aynı şekilde aileler kurup ekstra mutsuz oluyorlar.

ya baba içkicidir ya da anne para kazanıyordur. benim gördüğüm kavgacı aileler bu şekilde.

ekstra olarak nene ve diğer sülale bireyleri de olunca hayatınız zehir oluyor. nereden biliyorsun diye sormayın. genellikle çoğu şeyi kendi başınıza yapmanız veya öğrenmeniz gerekiyor. anne-baba sevgisi eksikliği çekiyorsunuz. ve genellikle ebeveynlerinizin psikoloğu oluyorsunuz.

benim gibi çok fazla kişinin maruz kaldığı psikolojik travma yaratan olay. düşünsene hem okulda zorbalanırsın hem de eve gelince ailen bağırarak kavga eder. psikoloji kalmaz.

ya sizde onlara benzersiniz ya da psikolojik sağlamlığınız aşırı derecede yükselir. hatta o kadar yükselir ki duyarsızlaşmaya başlarsınız ama bununda bir pik yapma seviyesi vardır . o aşamadan sonra yokuş aşağı yuvarlanmaya başlıyorsunuz.geçmiş olsun.

sene 2013. yengem yigenimi yani kendi evladini kafalamis abimi ölduruyorlardi bogarak. kapiyi kirip ben kurtardim. hangi birini anlatacaksin ki koca bir aile kriminal a.k. *

büyüyünce siz de eşinizle, sevgilinizle falan kava edersiniz yahu büyütmeyelim bu münferit hadiseyi.

hayatınız kavga olur. sokaklar sizin evinizdir. eğer birde erkekseniz, psikopat olursunuz. isterseniz dünyanın öteki ucuna gidin, bazı şeyler asla değişmez. yaşamayan da bunu asla anlamaz. hayatınız normal ve sakin bir insan olma savaşıdır. yeri gelir babanızı bile dövmek zorunda kalırsınız. sonra hayatınız boyunca, bunun için üzülmeye devam edersiniz. maalesef herkes şanslı doğmaz bu dünyada. bu tip ailelerde büyüyen insanlar genellikle görüp görebileceğiniz en tehlikeli insanlardır. içlerinden gelen biri olarak diyorum, eğer böyleyseniz, lütfen evlenmeyin. üremeyin. kendi başınıza yaşayın ve ölün. bitsin bu çile.

her gün bu kavgaları duyarak önce ailenizden, sonra da öyle bir ailede büyümek zorunda kaldığınız için kendinizden nefret etmenize neden olabilecek eylemdir. elinizde olsa anne ve babanızı boşamak istersiniz ama size söz hakkı düşmez, siz de kendinizi her gün bunun için dua ederken bulursunuz. psikolojinizin altüst olması hâliyle kaçınılmaz sondur. normal bir psikolojiyle büyümediğiniz için bu da karakterinize olumsuz yansıyarak sizi diğer insanların gözünde kötü duruma getirebilir. sinirli, agresif, pireyi deve yapan birine dönüşebilirsiniz. eğer kavga bağırış çağırışlarla sınırlıysa biraz da olsa şanslı sayılabilirsiniz, kavganın bir de şiddet boyutu var çünkü. ona maruz kalmışsanız siz de aynı şeyi başkalarına yapma eğiliminde olabilirsiniz. umarım çocuklar artık güzel ortamlarda büyür, bu başlığa olayı yaşayarak tanım yazacak insan sayısı artmaz.